Ι.-ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ η ΝΔ κυριαρχεί στο προεκλογικό πολιτικό προσκήνιο: κερδίζει σαφώς και τον κεντρώο χώρο (κεντροδεξιό ή κεντροαριστερό) που αποτελεί και τον βασικό κορμό των ψηφοφόρων. Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη βαδίζει ήδη προς την αυτοδυναμία, με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο για όλους μας. Με το να ανανεώσει δε κατά 70% και πλέον τα ψηφοδέλτιά της προσπαθεί να εμφανίσει ένα προφίλ διαφορετικό από αυτό που μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, βλέπουμε μια γενικευμένη “απόρριψη” του ΣΥΡΙΖΑ από το εκλογικό σώμα. Που, αισθανόμενος ήδη την ήττα του, κάνει μια ύστατη προσπάθεια να συμμαζέψει ό,τι μπορεί να συμμαζευτεί. Σύμφωνα με τις ευρωεκλογές, αν αφαιρέσουμε τους νέους ψηφοφόρους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πια να προσδοκά, όπως το 2015, ψήφους από τα υπόλοιπα κόμματα. Τον εγκαταλείπει περί το ένα εκατομμύριο ψηφοφόρων -ποσοστό πάνω από 15% του εκλογικού σώματος.
ΑΛΛΑ και το ΚΙΝΑΛ, παρά τις σημαντικές απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν καταφέρνει να επαναπροσελκύσει παλιούς ψηφοφόρους του. Oσο για τα ποσοστά που διατηρεί ακόμη, για πολλούς αυτό οφείλεται στην παρουσία του ΚΙΔΗΣΟ του Γ.Α. Παπανδρέου στο Κίνημα. Η ανερμάτιστη στάση του κόμματος στη γέννηση και κατά τη διάρκεια της κρίσης, είναι το εμπόδιο στην «αναγέννησή» του- του και υποτιθέμενου παραδοσιακού κεντροαριστερού χώρου. Η δε αποπομπή του Ευ. Βενιζέλου από την παράταξη έχει ήδη επιφέρει, κατά την άποψή μας, την ανάλογη ζημία… Το ίδιο συμβαίνει και με το ΚΚΕ. Αν και δεν συμμετείχε σε μνημονιακή κυβερνήσει, η «μονολιθική» οπτική των πραγμάτων το έχει καθηλωμένο σε χαμηλά ποσοστά.
ΟΣΟ για τα υπόλοιπα επίδοξα κόμματα που προσδοκούν να μπουν στην επόμενη Βουλή: η μεν Χ.Α. έχει περαιτέρω συρρίκνωση, τα δε νεοπαγή κόμματα του Βελόπουλου και του Βαρουφάκη ίσως έχουν άνοδο. Θα αποτελέσουν, άραγε αυτά, τους αναγκαίους “μπαλαντέρ” για τον σχηματισμό κυβερνήσεων, ή θα απορροφηθούν από το νέο δικομματισμό;
ΙΙ.-ΜΙΑ ΑΛΛΗ παράμετρος είναι το ποσοστό αποχής. Αν αυτό διατηρηθεί στα ίδια επίπεδα με τις ευρωεκλογές (περί το 44%), τότε θα υπάρξει πρόβλημα σε όλο το πολιτικό σύστημα. Νικητές και ηττημένοι θα οφείλουν να αναζητήσουν τις αιτίες αυτής της αποχής. Βλέπετε, το εκλογικό σώμα, ιδιαίτερα η μεσαία τάξη, υπέστη τέτοια οικονομική και κοινωνική καθίζηση, ώστε μεγάλο μέρος της να αδιαφορεί πλήρως για τις εκλογές («Τι θα σου κάνει», λένε, «κι ο Κυριάκος; Δεν είναι όλα προαποφασισμένα στις Βρυξέλλες. Αρα, είτε ο ένας, είτε ο άλλος βγει, το ίδιο πράγμα θα είναι!»).
ΕΙΝΑΙ χαρακτηριστικό επίσης ότι, πολλοί που ψήφισαν το 2015 ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα τον ξαναψηφίσουν για πολλούς και ποικίλους λόγους (ιδεολογία, Μακεδονικό, αθέτηση υποσχέσεων, φορολογία κ.ά.). Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα προσχωρήσουν σε άλλα κόμματα! Αυτό σημαίνει δυο πράγματα για το κόμμα: ο ΣΥΡΙΖΑ, ή θα κάνει εσωτερικές θεμελιώδεις αλλαγές στο κόμμα, ώστε να γίνει -αν γίνει- η «κεντροαριστερά» της χώρας, ή θα συρρικνωθεί στα προ της κρίσης ποσοστά του.
www.stcloris.gr
