1. Η ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ 24η του Μάη, μέρα συζήτησης του ελληνικού προγράμματος (αξιολόγηση, χρέος και «κόφτης»), σίγουρα θα συντελέσει -αν όλα πάνε όπως το εύχεται η κυβέρνηση- στην έναρξη πολιτικών εξελίξεων στη χώρα.
ΚΑΤΑ πρώτον, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο ώριμος αυτή τη φορά, θα αισθανθεί την ανάγκη για ανανέωση του πολιτικού του προσωπικού και της ιδεολογικής του μορφής. Ούτως ή άλλως πρέπει να γίνουν αλλαγές προσώπων, διότι άλλο η ψήφιση των σκληρών νεοφιλελεύθερων φορολογικών μέτρων και άλλο η εφαρμογή τους. Το δεύτερο είναι κατά πολύ πιο δύσκολο από το πρώτο.
ΟΣΟ για τα άλλα κόμματα, μάλλον θα αναμένουν τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε σε έναν ανασχηματισμό, για να δράσουν αναλόγως.
ΕΤΣΙ, η τακτική που κατά τα φαινόμενα σχεδιάζει το κυβερνών κόμμα, θα αφορά σε ένα ευρύ πλέγμα παρεμβάσεων τόσο στην κυβέρνηση όσο και στο κόμμα. Αλλά και σε βολιδοσκοπήσεις προς τα άλλα κόμματα, εφόσον υιοθετηθεί η… διεύρυνση.
ΗΔΗ προγραμματίστηκε συνέδριο για τα τέλη του Ιούνη με αρχές Ιούλη, στο οποίο θα επιχειρηθεί μια πρώτη μετεκλογική ανασυγκρότηση του κόμματος. Θα δοθεί έμφαση στην εξωστρέφεια (παλιά τακτική όλων των κομμάτων εξουσίας) καθώς και στην υιοθέτηση ενός νέου «αριστερού» κυβερνητικού αφηγήματος (άλλη παλαιοπολιτική τακτική) για την εφεξής πορεία της χώρας. Θα είναι μια «νέα» αλλαγή, μια νέα «επανίδρυση», ή μήπως ένας «νέος» εκσυγχρονισμός…; Πάντως το αντιμνημονιακό αφήγημα μάς τελείωσε με ένα κατά πολύ χειρότερο μνημόνιο από ό,τι περιμέναμε!
2. ΕΙΝΑΙ αλήθεια πως, όπως λέει ο κ. Γερ. Μοσχονάς, αναπληρωτής καθηγητής στο Πάντειο, «η πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνοδεύτηκε από σημαντικού μεγέθους μεταβολή στις προτιμήσεις και αξίες των πολιτών». Μέχρι τώρα είχαμε αγώνα επιβολής μιας νέας πολιτικής φόρμας που θα προσπαθούσε αφελώς («με νταούλια και ζουρνάδες»!) να αλλάξει τα δεδομένα στην Ε.Ε.
ΘΑ ΗΤΑΝ δε μικροψυχία να πούμε ότι η «πρωτο-δεύτερη φορά αριστερή κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ (με τους ΑΝ.ΕΛ.) δεν προσπάθησε να επιτύχει κάτι τέτοιο. Ομως, μια σωρεία λαθών απειρίας, κακής εκτίμησης συσχετισμών, πολλών επικίνδυνων αυτοσχεδιασμών κ.λπ. και κυρίως χωρίς να υπάρχει μια «σκακιστική» αντίληψη των κινήσεων των αντιπάλων (Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε.) και μια «εναλλακτική», έφερε τη χώρα πολλές φορές στο χείλος του γκρεμού.
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ, πως είναι καιρός πια, αν ο κ. Τσίπρας θέλει να κυβερνήσει επί μακρόν, να επιχειρηθεί και να ολοκληρωθεί η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα διαμαρτυρίας (μέσα και έξω από τη χώρα), σε κόμμα εξουσίας. Οπότε, θα πρέπει ή να «αφομοιωθούν» οι συνιστώσες σε μια κοινή συνισταμένη, ή αυτές να είναι ικανές να συγκλίνουν κάθε φορά που θα είναι αναγκαίο για την κυβέρνηση.
Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr
