Κύριε διευθυντά,
Μετά την εντυπωσιακή νίκη της ΝΔ, και τη βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, το «επιτελικό» κράτος είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο, και ο Πρωθυπουργός συνεχίζει αμέριμνα τις διακοπές του. Άραγε, τι παραπάνω έκανε ο κ. Μηταράκης και αποπέμφθηκε πρόσφατα από τον πρωθυπουργό; Τα προβλήματα έχουν αφεθεί στον αυτόματο πιλότο, χωρίς «επιτελικό» σχέδιο. Αλαζονεία, αμετροέπεια, αυταρχισμός και πληρωμένα ΜΜΕ, που μας παρουσιάζουν τον Πρωθυπουργό ως ένα κεντρώο πολιτικό. Όμως κέντρο, σημαίνει συναίνεση, συνεννόηση, διάλογο. Στην πραγματικότητα, έχουμε ένα άκρατα νεοφιλελεύθερο Πρωθυπουργό, που εναγκαλίζεται την «υγιή» ακροδεξιά και κυβερνά μαζί της. Στην οικονομία, δίκαιο είναι ότι, επιθυμούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Είναι εμφανέστατη πια η «απορρύθμιση» των νοσοκομείων, η υποχρηματοδοση της εκπαίδευσης, η εξαπλωση της φτώχειας, και η διεύρυνση των οικονομικων ανισότητων. Οι τράπεζες θησαυρίζουν ανεξελεκτα, και οι ατομικές ελευθερίες περιορίζονται. Αγοράζουμε πανάκριβα οπλικά συστήματα για ανάγκες του ΝΑΤΟ, και όχι της χώρας. Υποκλινόμαστε στο «Σουλτάνο», και δηλώνουμε πρόθυμια, να αυτοπεριορισουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Πληροφορουμαστε εκπλήκτοι από την Αμερικανική Βουλή και οχι απο την Ελληνικη κυβερνηση τη δημιουργία νέων βάσεων. Οφείλουμε να θυμίσουμε στον υπερφίαλο Πρωθυπουργό ότι μετα το 1974, καμμμιά παράταξη δεν κυβέρνησε συνεχόμενα πάνω από δυο θητείες. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν η επόμενη κυβέρνηση θα είναι μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ ή μια ακροδεξιά κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχει και ένα μέρος της ΝΔ;
Το ΠΑΣΟΚ με νέα σημιτογενή ηγεσία, προσπαθεί να απεμπλακεί και να διαχωρίσει τη θέση του από το κακό του παρελθόν, με νέα πρόσωπα στη κεντρική πολιτική σκηνή και εμφανώς βελτιωμένη παρουσία στα ΜΜΕ, με προγραμματικό λόγο καθαρό. Όμως τα βαρίδια είναι εδώ. Η υποταγή στα μνημονιακά κελεύσματα, η θετική ψήφος στα περισσότερα νομοθετήματα της ΝΔ αλλά πιο πολύ η υποστήριξη διαπλεκόμενων & συχνά διεφθαρμένων δημάρχων και περιφερειαρχών δείχνουν ότι πολλά δεν έχουν αλλάξει. Μια ματιά στα στελέχη, ιδιαίτερα στην επαρχία, που συγκέντρωσαν τις πιο πολλές ψήφους στις εκλογές, αποδεικνύει, ότι αποτελεί, μια κακή συνέχεια της δεύτερης σημιτικής κυβερνητικής θητείας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετα την ήττα το 2019, αδυνατεί να βρει προσανατολισμό, να αυτοπροσδιοριστεί, να κοιτάξει το πρόσωπο του στο καθρέφτη, να αποφασίσει ποιους εκφράζει πια. Έτσι, χωρίς σαφή προγραμματικό λόγο, έχοντας εξορκίσει καθετί αριστερό, συνεχίζει μια διγλωσσία και μια κεντρώα στροφή. Ψηφίζει και στηρίζει ουσιαστικά αρκετά νομοσχέδια της ΝΔ, και αρκείται ή βολεύεται σε κοκορομαχίες που θάβουν και συγκαλύπτουν την πλήρη ταύτιση των μνημονιακών κομμάτων στις βασικές επιλογές της χώρας. Θεωρείται αυτονόητη η νέα εκκωφαντική ήττα στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές και όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζουν σε καλύτερες μέρες και ποσοστά με τη νέα ηγεσία με θηλυκό πρόσωπο και νεανικό προφίλ, που όμως δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητο. Όποια και αν είναι η νέα ηγεσία, είτε μακροημερεύσει είτε όχι, ένα είναι το σίγουρο. Όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά στην εξουσία, θα χρειαστεί πολλά δεκανίκια, για να μπορέσει να κυβερνήσει.
Η Πλεύση Ελευθερίας, έντονα προσωποπαγές και αρχηγικό κόμμα, δημιούργημα των καναλαρχών και των ΜΜΕ παραμονές των εκλογών, σε αντικατάσταση του ΜΕΡΑ25, που ενοχλούσε, πια, καθώς αποκτούσε πρόγραμμα και ιδεολογία, είναι ένα θνησιγενές μόρφωμα που προσωπικά θεωρώ ότι δε θα αντέξει στο χρόνο, όπως συνέβη στο παρελθόν με το Ποτάμι, την Ένωση Κεντρώων κλπ. Γενικά, ο πολιτικός χώρος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ είναι πολύ ρευστός με μεγάλη κινητικότητα.
Το ΚΚΕ που έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν, όχι άδικα, για συντηρησμό, και αργοπορία να αντιληφθεί – προσαρμοστεί στη πραγματικότητα, έχει κάνει άλματα τη τελευταία δεκαετία, ίσως και για λόγους αυτοσυντήρησης. «Αγκαλιάζει» πλέον κοινωνικά ζητήματα που παλιότερα τα αντιμετώπιζε, «αμήχανα», ως παρατηρητής. Πιο δεκτικό, πιο κινηματικό, αγκαλιάζει πολύ νέο, όχι μόνο ηλικιακά, κόσμο, πρωτοπορεί ξανά στους φοιτητές, με φρέσκο λόγο συχνά, με προώθηση στα ηγετικά κλιμάκια νέων, όχι μόνο ηλικιακά, στελεχών, με υιοθέτηση πλατιών κοινωνικών αιτημάτων, με συμπόρευση με άλλους, με παρουσία στα συνδικάτα κλπ., αποτελεί χρόνια τώρα την ουσιαστική αντιπολίτευση στη χώρα, ρόλο, που διεκδικεί να τον «παίξει» καλυτέρα τώρα. Οφείλει, όμως το ΚΚΕ να ξεπεράσει τους «φόβους» του, και να ανοιχτεί περισσότερο, με ουσιαστική αλλαγή θέσεων, ιδιαίτερα σε κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τη νεολαία, όπως τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών και την οικολογία, και να μην περιορίζεται σε ατάκες, με χιούμορ, του κ. Κουτσούμπα ή άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών του. Έτσι, θα γειωθεί περισσότερο με τη κοινωνία, θα διεκδικήσει με αξιώσεις, διψήφια ποσοστά στις εθνικές εκλογές και ευρωεκλογές, όπως παλιά, αλλά κυρίως θα κερδίσει μια θέση στη καρδιά μας, και όχι μόνο τη ψήφο μας.
Οφείλουμε, ως ενεργοί, πολίτες, να αντιταχτούμε σθεναρά στη νεοφιλεύθερη λαίλαπα και να συμπαραχτούμε μαζικά με αγώνες για ένα καλύτερο αύριο. Στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές «Το φάντασμα του Πελετιδη» πρέπει να απλωθεί σε όλη την Ελλάδα. Να τρομοκρατήσουμε τους τρομοκράτες, και να αναδείξουμε με τη ψήφο μας πολλούς νέους, μικρούς και μεγάλους «Πελετιδηδες», σε όλη την Ελλάδα.
