Μετά τη μεγάλη επιτυχία του “Αρχιμάστορα Σόλνες” συνεχίζει με τον “Βιολιστή στη στέγη”, στο πλευρό του Γρηγόρη Βαλτινού
Πώς περνά ένα ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα την καραντίνα; Δύσκολα αλλά με δουλειά και πολλά σχέδια. Ο Μιχάλης Αεράκης μετά από την πολύ μεγάλη επιτυχία του ιψενικού αριστουργήματος “Αρχιμάστoρας Σόλνες” στο θέατρο Ιλίσια, επέστρεψε στα Χανιά και μιλά στα “Χ.ν.”, περιμένοντας να περάσουμε κι αυτό τον κάβο, ώστε να προχωρήσει στο επόμενο καλλιτεχνικό του βήμα.
Ο άνθρωπος που έφερε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης στην κορυφή κι αγαπήθηκε από τους Χανιώτες αλλά “φαγώθηκε” από τη μικροπολιτική, βγήκε μάλλον κερδισμένος από αυτή την αναγκαστική “μετανάστευση” στην πρωτεύουσα. «Οι στιγμές και τα συναισθήματα ήταν πολύ έντονα. Μέσα όμως από τη συνεργασία αυτή με τον Γρηγόρη Βαλτινό στο θέατρο Ιλίσια, είδα ν’ ανοίγουν πόρτες, είδα ξανά τον κόσμο να στηρίζει», λέει στα “Χ.ν.’.
Έχοντας βάλει για χάρη του ΔΗΠΕΘΕΚ τον… ρόλο του ηθοποιού σε “αναστολή” για πολλά χρόνια, ο Μιχάλης Αεράκης είδε το κοινό της Αθήνας να γεμίζει ασφυκτικά το θέατρο σε κάθε παράσταση και τους παραγωγούς να του χτυπούν την πόρτα.
«Υπήρξαν προτάσεις για τηλεοπτικές συνεργασίες, οι οποίες έχουν “παγώσει” λόγο της κατάστασης, ενώ μια όμορφη προσπάθεια στην οποία θα συμμετείχα στο Ηράκλειο αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας», εξηγεί στα “Χ.ν.”, αναφερόμενος στο θεατρικό έργο “ο Πατούχας” που θα ανέβαζε το Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρου Ηρακλείου, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ιωάννη Κονδυλάκη, σε θεατρική μεταφορά/σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη.
Πώς περνά όμως τον εγκλεισμό; Διαβάζοντας για τον νέο του ρόλο, καθώς θα συμμετέχει στη νέα παράσταση που θα ανεβάσει στο “Ακροπόλ” την ερχόμενη σεζόν ο Γρηγόρης Βαλτινός, στον “Βιολιστή στη στέγη”.
Του λείπει το αγαπημένο του “Καφέ Κήπος” και οι παρτίδες τάβλι με τους φίλους του, ενώ το μεγαλύτερο… πρόβλημά του είναι ότι «έχει απορρυθμιστεί το βιολογικό μου ρολόι», όπως αναφέρει στα “Χ.ν.”, ευχόμενος σε όλους τους αναγνώστες της εφημερίδας «Καλή Ανάσταση» και εφιστώντας «προσοχή μέχρι να ξεπεράσουμε κι αυτό τον κάβο».
Σε αυτή τη σύντομη συζήτηση, δεν είχε νόημα να ρωτήσουμε τον Μιχάλη Αεράκη αν έφυγε με πικρία από τα Χανιά. Η φωνή του έδειχνε ότι ο δρόμος που βαδίζει τώρα οδηγεί στη δημιουργία, εκεί που κάθε καλλιτέχνης θέλει να φτάσει. Ποιος κέρδισε από τις εξελίξεις είναι προφανές. Ας ελπίσουμε να μην βρεθεί και ο χαμένος…
