Πολλά ακούμε ή διαβάζουμε, καθημερινά, για συγκρούσεις μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας, οι οποίες διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό και δεν βοηθούν τα άτομα να αντιμετωπίζουν με επιτυχία και να λύσουν τα προβλήματα της δημόσιας ζωής.
Στο σημερινό μας, λοιπόν, σημείωμα, ας εντοπίσουμε κάποια από τα αίτια εκείνων των κοινωνικών συγκρούσεων που σχετίζονται και με τη νέα γενιά στις μέρες μας.
Ο νέος, από τη φύση του, θέλει να είναι ελεύθερος και προοδευτικός. Η κοινωνία, όμως, γύρω του έχει κανόνες που “φρενάρουν” την ελευθερία του ώστε να μην καταντά ασυδοσία και που ελέγχουν ό,τι θεωρεί αυτός πρόοδο οδηγώντας τον έτσι να τους νομίζει αναχρονιστικούς, οπισθοδρομικούς ή/και συντηρητικούς και εμπόδια στη ζωή του.
Βιώματα και εμπειρίες από την οικογενειακή και τη σχολική ζωή διαχρονικά επηρεάζουν σημαντικά τη νεολαία και δυσκολεύουν, στην εποχή μας πιότερο από παλιότερα, την αρμονική συνύπαρξη και ένταξη στο κοινωνικό σύνολο. Κι αυτό συμβαίνει νομίζω, επειδή δεν είναι λίγες οι φορές που η σημερινή κοινωνία “κωφεύει” ή “στρουθοκαμηλίζει” στα κάθε είδους “bullying” που καταπιέζουν τους νέους.
Οι προκαταλήψεις που χαρακτηρίζουν τον τρόπο σκέψης και δράσης των μεγαλυτέρων και είναι συνυφασμένες με άλλες συνήθειες και διαφορετικά ήθη δεν τους αφήνουν να δουν χωρίς παρωπίδες τις ιδέες και τις πράξεις της νέας γενιάς. Συχνά, μάλιστα, τους ωθούν να σκέπτονται και να δρουν επιθετικά εναντίον των νέων.
Τέλος, οι νέοι συνήθως αποδίδουν για την κοινωνική και πολιτική παρακμή της εποχής μας την ευθύνη όλη στις προηγούμενες γενιές. Και προσπαθώντας να απαλλαγούν από κάθε νοσηρό και σεσηπός, έρχονται σε σύγκρουση με τους μεγαλύτερους.
Επειδή οι συγκρούσεις πάντα διχάζουν τις κοινωνίες, τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας πολλαπλασιάζονται και διογκώνονται. Επίσης, το χάσμα των γενεών αντί να καταβληθεί προσπάθεια να καλυφθεί μεγαλώνει στα χρόνια τούτα όλο και πιο πολύ, αφού όλοι δέχονται ότι αραιώνει ο διάλογος και κυριαρχούν ο εγωκεντρισμός και η αδιαλλαξία είτε στους νέους, είτε στους μεγαλύτερους.
Εδώ, όμως, καλείται η παιδεία να βοηθήσει σημαντικά και τις δύο πλευρές. Και στους νέους να διδάξει να σέβονται τους μεγαλύτερους και να τους παραστέκονται, συνάμα δε να τους μάθει να αναλαμβάνουν οι ίδιοι τις ευθύνες τους για τις επιλογές τους και για ό,τι τους συμβαίνει στη ζωή τους. Και στους μεγαλύτερους η πνευματική καλλιέργεια ας δείξει πώς να στέκονται έμπρακτα παραδείγματα ήθους και φορείς γνώσεων για τη νέα γενιά, ταυτόχρονα δε πώς να ανοίξουν τα αφτιά και τα μάτια τους πλησιάζοντας τη νεολαία ώστε να δουν και να κατανοήσουν ποια είναι τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν εντός και εκτός σπιτιού τον κάθε νέο και δίχως παρωχημένες ιδεοληψίες να τον βοηθήσουν…
