Νέος χρόνος: τι θα αλλάξει;

Γιατί άραγε το ημερολόγιό μας αλλάζει την 1η Ιανουαρίου;
Ποιος και γιατί το εφάρμοσε μ’ αυτόν τον τρόπο, θέλοντας να διαχωρίσει τη θέση του από πάρα πολλούς άλλους λαούς, αλλά και από την ίδια την Ορθόδοξη θρησκεία;
Το εκκλησιαστικό ημερολόγιο αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου με λίγες δηλαδή μέρες διαφορά από το Εβραϊκό, που αρχίζει και αυτό τον Σεπτέμβριο, αλλά όχι την 1η του μήνα.
Κινέζοι και πολλοί άλλοι γιορτάζουν τον ερχομό του νέου έτους τον Μάρτιο, συνήθως κατά την εαρινή ισημερία, όπως περίπου ήταν και στην αρχαία Ελλάδα.
Τώρα αν έλθουμε στο αν βρισκόμαστε στο 2014, εκεί θα μας πιάσει ναυτία με το μπέρδεμα. Κάποιοι, ιστορικοί, λένε ότι ο Ιησούς δεν γεννήθηκε το 1, αλλά 4 ή 6 χρόνια αργότερα και το αποδεικνύουν με στοιχεία. Αν έχουν δίκιο τότε, βρισκόμαστε στο 2014 ή στο 2010 η μήπως στο 2008;
Η Ορθόδοξη εκκλησία προσμετρά την χρονολογία από κτήσεως κόσμου. Δηλαδή βρισκόμαστε στο (2014+5508=) 7522.
Στην Κίνα αντί για 2014 θα έχουν 4712, ενώ οι Εβραίοι θα έχουν 5774 διότι η χρονολογία κτήσεως κόσμου γι’ αυτούς είναι διαφορετική. Οι μουσουλμάνοι έχουν 1434 και στην Ιαπωνία 2694, δηλαδή αυτοί πάνε για την τρίτη χιλιετία, και όχι για την δεύτερη
Διαλέξτε και αποφασίστε ό,τι σας αρέσει. Ολα είναι μέσα στο παιχνίδι των αριθμών.
Αν τώρα καμία από τις παραπάνω χρονολογίες δεν σας εξυπηρετεί, μπορείτε να ακολουθήσετε την χρονολογία των περισσοτέρων φυλών της Αφρικής, που απλά δεν έχουν χρονολόγηση. Δεν τους ενδιαφέρει αν έχουμε 2.014 ή 1.500 ή 5.454. Μήπως έχουν δίκιο και όλοι εμείς, οι πολιτισμένοι, παίζουμε με τους αριθμούς και τις μετρήσεις;
Αλήθεια, ποια θα ήταν η διαφορά, αν θα είχαμε 3.580 και όχι 2.014. Τι θα άλλαζε στην ζωή μας; Μήπως θα είχαμε πάλι ένα ΤΙΠΟΤΑ και θα ψάχναμε μόνο για γιορτές;
Ολες οι τελετές και οι γιορτές είχαν και έχουν σαν απώτερο σκοπό το “ανέβασμα” του ανθρώπου.
Σήμερα όμως για τους περισσότερους από εμάς ισχύει άραγε αυτός ο σκοπός ή μήπως τον ισοπεδώσαμε μέσα στον καταναλωτισμό και τον υλισμό μας; Θυμόμαστε τι γιορτάζουμε ή μια ενθύμηση, που συνοδευόταν από γλέντι, την μετατρέψαμε ΜΟΝΟ σε γλέντια και υπερκατανάλωση. Η κρίση μήπως βοηθά να ξαναθυμηθούμε;
Και φυσικά οι επιθυμίες μας, φανερές ή κρυφές, βγαίνουν τώρα υπό μορφή ευχών. Ολοι θέλουμε να αλλάξει κάτι. Αλλά ούτε καν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να αλλάξει. Ούτε φυσικά πώς θα αλλάξει. Θα πρέπει όμως να “βάλουμε το χεράκι μας” για να αλλάξει αυτό το “κάτι”, για να αλλάξει η ζωή μας.
Αν δεν βρει ο καθένας μας, μέσα του, την ειρήνη και την γαλήνη, πώς θα την μεταδώσει ή πώς θα την απαιτήσει από το περιβάλλον του, από το κράτος του και από τον κόσμο ολόκληρο;
Μήπως σβήνοντας τα χρωματιστά λαμπιόνια των ημερών, θα επανενταχθούμε στη ρουτίνα και θα μείνουν οι ευχές και οι επιθυμίες μας ένα όνειρο που θα το ξαναθυμηθούμε στις επόμενες γιορτές;
Μήπως έπαψε “το νέο, το καινούργιο” να μας προσφέρει αυτό το κάτι άλλο. Μήπως θα πρέπει να ξαναγίνουμε παιδιά, για να μπορέσουμε να χαρούμε κάθε τι νέο; Τα παιδιά χαίρονται πραγματικά με κάθε τι καινούργιο, ξεπερνώντας εύκολα την υλική αξία του. Εμείς οι “λογικοί μεγάλοι”, με τι χαιρόμαστε; Μήπως με τίποτα; Μήπως μόνο με την υλική αξία κάθε πράγματος;
Μήπως ο μόνιμος φόβος για το μέλλον και το άγνωστο αύριο, είναι πάντα κοντά μας ή καλύτερα μέσα μας και γι’ αυτό η διασκέδαση πριν την ανησυχία είναι εκτόνωση και λήθαργος;
Θα πρέπει να ξεκινήσουμε μια μεγαλύτερη προσπάθεια αυτή τη χρονιά, ώστε να βρούμε την ειρήνη, την ευτυχία, την χαρά και την αγάπη, μέσα μας, για να έχουμε την δυνατότητα και την ικανότητα να τα μεταφέρουμε και στους γύρω μας και στον πλανήτη ολόκληρο, βάζοντας ένα λιθαράκι, για ένα καλύτερο, στην κυριολεξία -και όχι στα λόγια- κόσμο.
Μια σταγόνα φέρνει τη βροχή. Ας γίνουμε εμείς αυτή η σταγόνα, πιστεύοντας ότι θα φέρουμε την αλλαγή και σε άλλους, ότι θα γίνουμε η αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης και ας κάνουμε αυτή την αρχή με το νέο έτος 2014, το πρώτο της νέας μας ζωής.
Μία ελπίδα ζητά ο άνθρωπος για να ξεφύγει από το ΤΙΠΟΤΑ. Οποιος την έχει, μπορεί να τη δώσει και δίπλα.