Νέος υπουργός Ναυτιλίας ο βουλευτής Επικρατείας Χρήστος Στυλιανίδης, μετά την παραίτηση του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Το γεγονός γνωστοποίησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, κατά την καθιερωμένη ενημέρωση των πολιτικών συντακτών.
Ειδήσεις
- Αφορμές
- Εν – στάσεις
- Επόμενη μέρα
- Η Ευρώπη εν τάχει
- Με την ευθύνη του πνεύματος
- Πνευματικά και καλλιτεχνικά γεγονότα του τόπου μας
- Τα μυστικά του κήπου
- Τρίτη Γνώμη
- Χανιώτες του Εξωτερικού
- Ακροβασιες
- Αφορμή
- Εντός εκτός & επί τ’ αυτά
- Ευθύβολα και μη
- Εφημερίες
- Περί τοπικών και άλλων Δαιμονίων
- Πολιτισμικοί Σφυγμοί
- Πράξεις Ποιητών
- Φιλοτελικά Νέα
- Αφετηρίες
- Γιατροί του Κόσμου
- Επιστολές – Οικονομικά & άλλα με απλά λόγια κάθε Δευτέρα
- Ημερολόγιο Λωτοφάγου
- Μια στάση εδώ Μιά στάση εκεί
- Μνημεία του Νομού Χανίων
- Περιδιαβάζοντας
- ΠολιτισμΩΣ
- Προστασία του Πολίτη και Καθημερινότητα
- Στο Αρχείο
Η Ντόρα Μπακογιάννη – Μητσοτάκη έπρεπε να τοποθετηθεί υπουργός ναυτιλίας.
Ας το σκεφθούν γιατί , και θα καταλάβουν
Η παραγωγή πολιτικού προσωπικού , το ποίο θα αντιμετωπισει την διαχείρηση κράτους και συνθέτων πάντα κοινωνικών προβλημάτων και καθημερινοτήτων, δεν είναι η μηχανιστική της κληρονομημένης κομματικής ένταξης και οικογενειακόκληρονομικής κατάληψης κομματικόκυβερνητικής καρέκλας. Πρέπει πρώτα να ενυπάρχει η εργασιακή τριβή στην καθημερινότητα, η κατανόηση της τάξης του εργασιακού, κοινωνικού, οικονομικού, διοικητικού , χρόνου και των κοινωικοτήτων που συνιστούν αυτές οι πραγματικότητες χρόνου, ώς διαχείρηση για το πολιτικό στοιχείο.
Οι πορφυρογένητοι και χρυσές – άμυαλες- νεολαίες της μεταπολιτευτικής κοινωνικόπολιτικής συνθήκης , οι κληρονομικές μεταβάσεις στην πολιτική λειτουργική, τα ετσιθελημένα μπαράκια και οι κοσμικές του life style εκδηλώσεις συγκεκριμένων ιδιωτικοτήτων , και οι χωρίς εργασιακή τριβή στην καθημερινότητα , αλλά με ιδελογήματα κάθε λογής αφαίρεσης του πραγματικού.. ούτε διαχειριστική ικανότητα και εμπειρία παράγεται , ούτε κομμαστική ιδεολογία που εδράζεται στην κοινωνική νομιμοποιησή της , ούτε πολιτικά πρόσωπα.
Και στην Ελλάδα μ έστω και το παραμικρό ώς αναφορά για την παραγωγή του πολιτικού προσωπικού που θα διαχειριστεί και θα διακονήσει τις τύχες κράτους και πολιτών.. δεν έγινε ούτε σκόπιμα δεν γίνεται- ούτε και θα γίνει.
Και αυτό συνιστά την ουσιαστική στόχευση του πολιτικού προσωπικού, διότι ακόμη και ψήγματα αναφοράς να υπάρξουν , κινδυνεύει ο παγιωμένος κληρονομικό οικογενειακός συγγενειακός και της κουμπαριάς κλπ συμφεροντικών τάσεων χώρος του κάθε φορά υπαρκτού ( εκ κληρονομημένης σχέσης) πολιτικού προσωπικού.
Για την δίκαιη ιστορική αναφορά και μόνο των μεταπολιτευτικών χρόνων , για το πολιτικό προσωπικό ευρύτερα και την παραγωγή του, έχει γίνει μια μικρή ελάχιστη αναφορά – όχι επεξεργαστικά έστω και θεωρητικά πλατύτερη- μόνο από τον ιστρικό Νίκο Σβορώνο και τον πολιτικό επιστήμονα Θεόδωρο Κουλουμπή.
Και καλά είναι αρχίσουν και κάποιες αναφορές και προβληματισμός ευρύτερα στην κοινωνική ερευνητική πανεπιστημιακή και κάθε λογής στοχασμού προβληματική.