Το νερό είναι πλούσιο και ανεκτίμητο αγαθό της φύσης για τον άνθρωπο, που τον συνοδεύει παντού, σε όλες τις δραστηριότητές του, ως απαραίτητο στοιχείο για την επιβίωσή του, ως πολιτιστικό προϊόν, ως βασικό συστατικό της τροφικής αλυσίδας, ως κοινωνικό αγαθό. Το νερό είναι το ελιξίριο της ζωής και θα πρέπει ο σεβασμός μας προς αυτό το αγαθό να εντάσσεται στις προτεραιότητες της ζωής μας. Το νερό απλόχερα χαρισμένο στον πλανήτη μας και στον άνθρωπο, αφού τα ¾ της γης είναι καλυμμένο από θάλασσες και το 70% του σώματός μας αποτελείται από νερό.
Ερημοποίηση! Το παράδοξο, ωστόσο, είναι πως ο μισός πληθυσμός της γης υποφέρει από λειψυδρία εξαιτίας της μη προσβασιμότητας πληθυσμών σε πηγές πόσιμου ύδατος! Αλλά και στη χώρα μας, που θεωρείται πολιτισμένη χώρα της Δύσης, υπάρχει ανεξέλεγκτη κατανάλωση νερού στις διάφορες καλλιέργειες, στα εργοστάσια, στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα τη θερινή περίοδο, στα νοικοκυριά κ.ά. Η παρατεταμένη ανομβρία σε συνδυασμό με την άνοδο της θερμοκρασίας το καλοκαίρι προκαλεί την αποξήρανση λιμνών, ποταμών, πηγών (βλέπε λίμνη Αγιάς), αλλά και η υπερβολική κατασπατάληση νερού και η αλόγιστη χρήση του από τον άνθρωπο, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη λειψυδρία με πολλαπλές επιπτώσεις στην υγεία μας, στοn μαρασμό του φυσικού περιβάλλοντος, στην αφυδάτωση του εδάφους και γενικά στην πτώχευση της χλωρίδας και πανίδας του τόπου μας.
Αοσμο, άγευστο, άχρωμο κι όμως ανυπολόγιστης αξίας!
Ο κ. Γιάννης Α. Μυλόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής στον τομέα Υδραυλικής και Τεχνικής Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τονίζει εμφαντικά πως «το νερό είναι αγαθό εν ανεπαρκεία και πως το 2025, 3,5 δισ. άνθρωποι σε 52 χώρες της Γης είτε θα ζουν σε καθεστώς λειψυδρίας είτε θα κινδυνεύουν άμεσα από αυτήν, ενώ τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά επανέρχεται στην επικαιρότητα το πρόβλημα της έλλειψης του νερού. Οι απόψεις που ακούγονται είναι από ακραία καταστροφολογικές ως ακραία αισιόδοξες και καθησυχαστικές. Και φυσικά μεταξύ άσπρου και μαύρου εμφανίζονται όλες οι ενδιάμεσες αποχρώσεις του γκρι. Το πρόβλημα του νερού σήμερα είναι ένα πρόβλημα βαθύτατα πολιτικό. Η υπόθεση της διευθέτησης του ισοζυγίου προσφοράς και ζήτησης του νερού, όπως είναι πια σαφές, είναι μια υπόθεση σύνθετη που εμπλέκει, εκτός από φυσικές και τεχνολογικές, οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους, και εδώ ακριβώς συνίσταται η δυσκολία στην αντιμετώπισή του. Απαιτείται δηλαδή συνολική, ολοκληρωμένη και συνδυασμένη επέμβαση σε όλα τα μέτωπα και τους τομείς, γεγονός που απαιτεί σχεδιασμό και συγκρότηση οργανωμένου στρατηγικού σχεδίου…».
Για μία σταγόνα ζωής!
Οι επιστήμονες εκφράζουν για πρώτη φορά τον φόβο ότι έρχεται σύντομα για την Ελλάδα η χρονιά με τη μεγαλύτερη λειψυδρία. Το υδρολογικό έτος ξεκίνησε με έλλειμμα της τάξης του 60% σε επιφανειακά και υπόγεια νερά. «Τα αποθέματα μειώνονται, οι ανάγκες αυξάνονται και το νερό δεν αναπληρώνεται από τις βροχές. Πλέον οι βροχές είναι έντονες, ξεπλένουν και σταδιακά διαβρώνουν τα εδάφη, συσσωρεύοντας φερτές ύλες στους ταμιευτήρες του Μαραθώνα, του Μόρνου, της Υλίκης και του Εύηνου», σημειώνει ο υδρογεωλόγος του ΙΓΜΕ κ. Σαμπατακάκης. Η λειψυδρία οφείλεται ακόμα στη χρόνια υπερεκμετάλλευση των υπόγειων υδάτων μέσω διάνοιξης γεωτρήσεων. Οι γεωτρήσεις “ρουφούν” ασταμάτητα τον υδροφόρο ορίζοντα, σήμερα σε όλη την Ελλάδα είναι 270.000! και ξεπερνούν σε βάθος τα 500! μέτρα.
Κρανίου… τόπος χωρίς νερό!
Οι επιπτώσεις του είναι μη αναστρέψιμες και ήδη ορατές. Στην Ιεράπετρα μειώθηκε κατά 30% η παραγωγή λαχανικών και αρκετοί αγρότες σκέπτονται ακόμα και να εγκαταλείψουν τα χωράφια τους, αργολικά χωριά ξεδιψούν κάθε δεύτερη ημέρα, βρύσες στάζουν θαλασσινό νερό και ημι-άνυδρες χαρακτηρίζονται ολόκληρες Περιφέρειες σε Πελοπόννησο και Βόρειο Αιγαίο. Ενώ στο κόκκινο βρίσκονται κοινότητες της Θεσσαλίας, της Κορινθίας, της δυτικής Μεσσηνίας, της ανατολικής Αττικής, της Νάξου και της Σαντορίνης. Καθώς παρατηρείται σε αυτά τα μέρη ανεπάρκεια ή ακαταλληλότητα νερού και ο αλματώδης ρυθμός διάνοιξης ιδιωτικών γεωτρήσεων. Η κακή ποιότητα του νερού, η μη ελεγχόμενη αδειοδότηση γεωτρήσεων για άρδευση και ο χαρακτήρας των βροχοπτώσεων δικαιολογούν τους φόβους των επιστημόνων. Ας μη μάθουμε να εκτιμούμε το νερό μόλις το χάσουμε!.
