Νερό… Ενα δημόσιο αγαθό σε ανεπάρκεια

Το νερό από δημόσιο αγαθό, σε ανεπάρκεια, έχει μετατραπεί σε ένα ακόμα κερδοφόρο καταναλωτικό αγαθό, κυρίως στον ”πολιτισμένο” Δυτικό κόσμο. Σύμφωνα με τον WΗO, 1 στους 6 ανθρώπους του πλανήτη δεν έχει πρόσβαση και συνέπεια αυτού είναι να πεθαίνουν κάθε χρόνο 3,4 εκ. άνθρωποι από έλλειψη νερού, όπου το 40% απ αυτούς είναι παιδιά κάτω των 5 ετών. Η αναπτυγμένη Δύση καταναλώνει…σπαταλά… το 90 % της παγκόσμιας κατανάλωσης. Στην λεκάνη της Μεσογείου, …όπου προβλέπεται μείωση των βροχοπτώσεων κατά 15 % το επόμενο διάστημα και αύξηση της εξάτμισης…. τα τελευταία χρόνια οι ανάγκες κατανάλωσης αυξήθηκαν κατά 60 % και προβλέπεται ότι, για τα επόμενα χρόνια θα αυξηθούν ακόμα κατά 40 %. Αυτό εξηγείται, γιατί πέραν της γεωργίας, …. παγκόσμια ο μεγαλύτερος καταναλωτής νερού [75%] ….αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς η βιομηχανία του τουρισμού, ο επόμενος μεγάλος καταναλωτής. Το πρόβλημα επιδεινώνεται, με την επικρατούσα κουλτούρα του καταναλωτισμού που έχει επιβληθεί στη Δύση της …σπατάλης, της αλαζονείας και του ατομικισμού. Αυτή η κουλτούρα του επονομαζόμενου ”πολιτισμένου” κόσμου, έχει αντικαταστήσει την ολιγάρκεια με την αχαλίνωτη εκπλήρωση των επιθυμιών του, δεν σέβεται πλέον την Φύση και κατ επέκταση τα αγαθά που μας προσφέρει. Είναι ανάγκη λοιπόν να φύγουμε από την παγιωμένη μας αντίληψη, όπου θεωρούμε αυτονόητο, ότι το νερό θα συνεχίσει να υπάρχει σε αφθονία και εμείς μπορούμε να το καταναλώνουμε ακόμα και για άσκοπες χρήσεις. Αυτή η αντίληψη είναι εγκληματική αδιαφορία για τις επόμενες γενεές, γιατί γνωρίζουμε, ότι το νερό είναι το πρωταρχικό ”υλικό” της ζωής για φυτά, ζώα και ανθρώπους και ότι χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει ζωή στον πλανήτη μας.
Τα προβλήματα είναι πολλά, που ξεκινούν από την καταστροφή των τροπικών δασών, που αποκαλούνται και δάση βροχής, τα οποία αν και καλύπτουν πλέον μόνο το 2% της επιφάνειας της γης, προσφέρουν συνθήκες διαβίωσης για την μεγαλύτερη ποικιλία ζωντανών οργανισμών. Γενικά η καταστροφή δασών,…. στην χώρα μας για να γίνουν οικόπεδα,… συμβάλει στην κλιματική αλλαγή, την ερημοποίηση, στις λιγότερες αλλά καταρρακτώδεις βροχές, με αποτέλεσμα να μην εμπλουτίζεται ο υδροφόρος ορίζοντας. Προβλήματα, …ή καλλίτερα να το ονομάσουμε αδιαφορία και έλλειψη εκπαίδευσης…παρουσιάζονται επίσης στην χρήση αυτού του δημόσιου αγαθού. Υπολογίζεται ότι οι απώλειες από διαρροές των δικτύων, με την σπατάλη που γίνεται προσεγγίζουν το 50 % την κατανάλωσης πόσιμου νερού. Είναι αδιανόητο σήμερα να υπάρχουν τεράστια τουριστικά συγκροτήματα, στις παραλίες και να επιμένουν να χρησιμοποιούν καθαρό πόσιμο νερό για τις πισίνες τους, δίπλα στην θάλασσα, όπως επίσης είναι αδιανόητο να τρέχουν ανεξέλεγκτα οι δημοτικές ντουζιέρες στις παραλίες. Είναι προκλητικό ο Δήμος να κάνει αναπλάσεις στην πόλη, τσιμεντάροντας όλο και περισσότερο τους δημόσιους χώρους, με αποτέλεσμα τα βρόχινα νερά να οδηγούνται στους αγωγούς ομβρίων υδάτων. Με την τεχνογνωσία που υπάρχει ακόμα και το βρόχινο νερό της ασφάλτου και των πεζοδρομίων είναι δυνατόν κατά το μεγαλύτερο μέρος του να απορροφάτε και να αποθηκεύεται στο υπέδαφος, με αποτέλεσμα να συντηρείται το αστικό πράσινο με ντόπια φυτά, χωρίς να χρειάζεται να τα ποτίζουμε. Όσον αφορά τον πολίτη σε επίπεδο κατοικίας, θα πρέπει να του δοθούν κίνητρα , ή έστω να τον ενημερώσουν οι υπεύθυνοι, για την επαναχρησιμοποίηση στην τουαλέτα, του νερού από τον νεροχύτη, τον νιπτήρα και το μπάνιο, αντί του καθαρού πόσιμου νερού που χρησιμοποιούμε στα καζανάκια. Στην Κύπρο λειτουργεί ήδη πρόγραμμα, το οποίο επιδοτείται για τέτοιες δράσεις εξοικονόμησης καθαρού νερού. Στην γεωργία επίσης, θα πρέπει να εφαρμόζονται σύγχρονες τεχνολογίες για τις αρδεύσεις, γιατί διαφορετικά οι απώλειες μπορεί να ξεπεράσουν το 50%. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι για την εξοικονόμηση αυτού του βασικού αγαθού, απαραίτητου για την συνέχιση της ζωής στον πλανήτη, το κρίσιμο είναι να κατανοήσουμε εμείς οι χρήστες την κρισιμότητα του προβλήματος. Διαφορετικά εαν συνεχίσουμε την υπερεκμετάλλευση και την αλόγιστη χρήση, αυτού του πεπερασμένου αγαθού, θα προκαλέσουμε ανεπανόρθωτες ζημιές στο φυσικό περιβάλλον, οι οποίες μας αφορούν γιατί θα είναι εφιαλτικές για τις επόμενες γενεές . Ο στόχος των συνειδητοποιημένων κοινωνιών, θα πρέπει να είναι η μείωση της κατανάλωσης και όχι η αύξηση της παραγωγής για να καλυφθεί η ζήτηση.