Θυµόµαστε τους οµηρικούς καυγάδες στα χωριά για τα πολιτικά, µε τα “πράσινα”, “µπλε” καφενεία.
Μετά ήλθαν τα ποδοσφαιρικά, οι “φαγωµάρες” για το χρηµατιστήριο, τα µνηµόνια… Ο επόµενος µεγάλος “πόλεµος” θα είναι µεταξύ καλλιεργητών (αβοκάντο ειδικά) και ιδιοκτητών βιλών µε πισίνες.
Την τελευταία 15ετία παρά τη διαπιστωµένη υποχώρηση της αγροτικής παραγωγής (ο αριθµός των µη καλλιεργηµένων εκτάσεων έχει αυξηθεί σηµαντικά) οι ανάγκες για νερό πολλαπλασιάστηκαν καθώς για χρόνια στα Χανιά φυτεύονταν ετησίως πάνω από 100.000 αβοκάντο!
Ένα δέντρο που έχει µεγαλύτερες ανάγκες νερού και σε πιο σταθερά διαστήµατα, σε σύγκριση µε τις παραδοσιακές καλλιέργειες της Κρήτης (ελιά, αµπέλι και εσπεριδοειδή).
Την ίδια στιγµή η απαίτηση των tour operator για… πισίνες παντού δηµιούργησε δεξαµενές µε νερό σε χωριά του κάµπου και του βουνού, σε πεζούλες, λόφους, κοιλάδες, του τόπου µας.
Στο ∆αρµαροχώρι στη ∆.Ε. Κολυµβαρίου στον Πλατανιά είχαµε µετρήσει 50 πισίνες για 80 σπίτια!
Κοινή ανάγκη όλων το νερό, όταν διαπιστωµένα οι βροχές έχουν µειωθεί δραµατικά και τα όποια φράγµατα θα συνέβαλλαν τουλάχιστον στην άρδευση είτε απέτυχαν µε τεράστιο κόστος για τον φορολογούµενο (Βαλσαµιώτης, έµειναν µόνο τα εγκαίνια του το 2014 πριν τις ευρωεκλογές), είτε βρίσκονται στην αναµονή (διπλό φράγµα Σεµπρωνιώτη-Ταυρωνίτη).
Όταν τα αφήνεις όλα στην τύχη, όταν δεν υπάρχει στοιχειώδης οργάνωση και σχεδιασµός για το είδος της αγροτικής παραγωγής, για το πού θα αναπτυχθεί ο τουρισµός και πάνω σε ποιο µοντέλο, όταν όλα τα αφήνεις να τα “ρυθµίσει” το αόρατο χέρι της Αγοράς, είναι δεδοµένο και αναµενόµενο πως ο επόµενος πόλεµος θα είναι για το νερό…
