Νεροποντές και “λάσπες” ανέκαθεν

Είμαστε χώρα, την οποία η φύση προίκισε με όλα της τα αγαθά, αλλά μας προκύπτουν επαναλαμβανόμενες τραγωδίες. Σε ένα χρόνο συνέβησαν σεισμικές καταστροφές, πυρκαγιές, ρύπανση του Σαρωνικού και τα τραγικά συμβάντα των πρόσφατων πλημμυρών στη Μάνδρα Αττικής και στη Νέα Πέραμο, που προκάλεσαν τραγωδίες μη εκφραζόμενες με λόγια.
Πάμε από δυστύχημα σε δυστύχημα και για τα πλημμυρικά επικαλούμεθα ακραία φαινόμενα! Κατά συγκυρίαν συμβαίνουν Νοέμβρη μήνα. Η φονικότερη πλημμύρα έγινε 14/11/1896 από υπερχύλιση του Κηφισού με 70 νεκρούς. Έχουμε τον ίδιο μήνα το 1961 πάλι με τον Κηφισό όπου οι νεκροί έφτασαν τους 40. Το 1977 χτύπησε Αιγάλεω και Μοσχάτο με 36 νεκρούς. Το 1993 πάλι στη Βάρη, Βούλα, Γλυφάδα όπου ξεχύλισε το Λυκόρεμα κι άφισε 2000 άστεγους. Φέτος με τη νεροποντή στο όρος Πατέρα επλήγη η Μάνδρα Αττικής και η Νέα Πέραμος, το λιμάνι της οποίας έγινε ξηρά.
Προηγείται, βέβαια, η παρέμβαση και η αδιαφορία του ανθρώπινου παράγοντα. Όταν γίνει το κακό και τα δράματα καταλήξουν σε κοινωνική λαίλαπα, τότε πρυτανεύει η παροχή ευχολογίων και συστάσεων στους αναξιοπαθούντες του δράματος.
Oι χείμαρροι κατεβάζουν φερτά υλικά απ’ τα κατακαμμένα δάση, που δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη βροχή, πνίγουν τις αυθαίρετα δομημένες πόλεις και ταυτόχρονα μέσα στη λάσπη κρύβονται οι συλλογικές πολιτικές ευθύνες. Ξεδιπλώνεται τότε η πολιτική ανεπάρκεια, που είναι διαχρονική και παρά ταύτα κανείς δεν αναγνωρίζει ευθύνες ευθέως, αλλά τις εξατομικεύει και τις προσωποποιεί για τον αντίπαλο. Ολοι γνωρίζουν τι γινόταν αλλά εθελοτυφλούσαν. Το βαθύ κράτος δεν εννοεί να αλλάξει τη φυσιογνωμία του. Εκεί παραμένουμε ακόμα.
Ευθύνονται οι κλιματικές αλλαγές! Αποσιωπώνται όμως, οι ανθρώπινες παρεμβάσεις στις σύγχρονες χρήσεις γης για την επέκταση των πόλεων. Τίποτα δεν διδάχτηκαν οι αρχές για τη συγκεκριμένη περιοχή στους πρόποδες του όρους Πατέρα. Χαράχθηκε η εθνική οδός Αθηνών – Κορίνθου χωρίς στοχευμένο περιβαλλοντικό σχέδιο βόρεια της Νέας Περάμου και εγκάρσιο του ορεινού όγκου του βουνού. Ετσι λειτουργεί σαν φράγμα με ελάχιστες διόδους διαφυγής του νερού, τα γεφύρια, που κι αυτά, με τα φερτά υλικά, που παρασύρει το νερό, το μεγάλο φορτίο του οποίου μπλοκάρεται στα στόμιά των, εμποδίζουν τη φυσική δίοδο του, να βρει διέξοδο στη θάλασσα. Αποτέλεσμα, τα άλλοτε φυσικά ρέματα, που μπαζώθηκαν και χτίστηκαν, ξεχυλίζουν, καλύπτουν τις εκτάσεις αριστερά και δεξιά με απρόσμενες υλικές ζημιές και ανθρώπινα θύματα.
Οι κατεστραμένοι των υποβαθμισμένων πλέον περιοχών πληρώνουν πανάκριβα την υποστήριξη των “Καραμουρτζούνηδων” με επιδόματα, το θάψιμο των νεκρών δημοσία δαπάνη και τις εφ’ “άπαξ” κοινωνικές παροχές, που τις παίρνουν “άπαξ δια παντός” από τους έχοντες και τους μη έχοντες!