Και… δυο μαντινάδες τση στιγμής Τα βάσανα αρχίσανε και πάλι θα καούμε, από τις ζέστες του νοτιά κι απ’ όλα όσ’ ακούμε. Στραβοί κουτσοί κι ανάποδοι, τους έπιασε γινάτι, σκακιέρα να την κάμουνε, του φουκαρά την πλάτη. Σφηναριώτης Ο ’Νιαχωριανός καυτηριάζει… Φίλ’ ακριβέ κι αδερφοχτέ, που ’ρθες στην Κρήτη πάλι, τα όπλα ν’ ακονίσουμε, ανάγκη ’ναι μεγάλη. Τον πόλεμο ν’ αρχίσουμε, με στίχους και με ρίμες, να μην αργοπορήσουμε και ξεχαστούν οι μνήμες. Για την παλιοκατάσταση, να κάνουμε κουβέντα, αφού στη ρίμα έτυχε, να ‘χουμε κάποια ρέντα. Σε υπουργούς και βουλευτές, σταράτα να τα πούμε, που πάνε να μας πάρουνε, τα ρούχα που φορούμε. Τσι ζέστες να γλυτώσουμε, που τώρα ανεβαίνουν κι ως το χειμώνα βλέπουμε, ποιοι ζουν και ποιοι πεθαίνουν. Χαράτσια συνεχίζουνε, να βάζουν κάθε τόσο, εις τσι φτωχούς και μου ’πανε, δυο τρεις να τους τα χώσω. Να τους τα ψάλλουμε μαζί, από αυτή τη στήλη, γιατί το λάδι τέλειωσε και σβήνει το καντήλι. Καιρός εις την τσιμπίδα τους, να πιάσουνε μεγάλους, όσοι στη λίστα φαίνονται, που πήραμ’ απ’ τους Γάλλους. Θα πρέπει ως το κόκκαλο, να φτάσει το μαχαίρι, σ’ όσους στο μέλι βούτηξαν πολύ βαθιά το χέρι. Αν δεν υπάρξουν αλλαγές, με άλφα κεφαλαίο, ανάκαμψη δε βλέπουμε, γροίκα ό,τι σου λέω. Ανάκαμψη πραγματική και όχι με τα λόγια, τέρμα το παραμύθιασμα, φτηνά τα ευχολόγια. Τα «θα» δεν έχουν πέραση, στην εποχή που ζούμε, κι αν δεν το καταλάβουνε, στις κάλπες θα τα πούμε. Γι αυτό ντε λόγο πρέπει τους, ν’ αλλάξουνε τροπάρι, αφού κι οι ψηφοφόροι τους, τσι πήρανε χαμπάρι. ’Νιαχωριανός Κι ο Σφηναριώτης αντιδρά Μυαλό θαρρώ δεν έβαλες και σύσταση σου κάμω, πολλά θερμός μου ξύπνησες και πάγο θα σου βάλω. Μη κρίνεις συ τους βολευτές, που είναι εκλεγμένοι, πολλά σκληρά δουλεύουνε κι ας είν’ ‘κονομημένοι. Εις τη Βουλή δεν πολυπάν’, γιατ’ είναι κουρασμένοι, και κοίτα την καμπούρα σου, που έ ’εις την καημένη. Για υπουργό σε έβαλα και δήμαρχος επόθεις, έκανες λίγα σκάνταλα, στο βούρκο τους, εχώθεις.
Μα στάθηκες αχάριστος κι απ’ τη βουλή σε διώξαν, τα άπλυτά τους έμαθες, στη φυλακή σε χώσαν. Κι εδά μου λες παράπονα, διά τους κυβερνώντες, που υποσχέσεις τήρησαν, μα ήμασταν απόντες. Μισθούς μπλιο δε κόψανε, μηδέ χαράτσια βάλαν, κι αν φόρο δίνεις για να ζεις, για το καλό μας κάναν. Συντάξεις τις μειώσανε και τις τιμές ’νεβάζουν, να μη ‘γοράζουν κρέατα και ξύγκια κατεβάζουν. Για την υγειά μας νοιάζονται και για ωραίο σώμα, να χάσουμε λίγα κιλά που οδηγούν σε κώμα. Για εκλογές όλοι μιλούν, μεσ’ απ’ τη σιωπή τους, μα έτσα που τα κάμανε, θα βρούνε την κακή τους. Και Πρόεδρο αναζητούν, για τη Δημοκρατία, ντα θα ‘λεγες να πρότεινα, δικιά σου τη Μαρία. Σίγουρα θα την ψήφιζαν, εις τη βουλή με πάθος, σε θρόνο θα τη έβαζαν, με μαγερειό στο βάθος. Στα κεφτεδάκια ειν’ καλή, παστίτσιο σουζουκάκια, ξίγκια θα βρίσκει μπόλικα, πατσές και ποδαράκια. Θα φύγουν τότες οι παλιοί, θα ανανεωθούμε, Δασκαλογιάννης θα βρεθεί, για να αναστηθούμε. Σφηναριώτης
