Άδολης φιλίας πράξη 29η
Δυο κουζουλοί εσμίξανε τσι ρίμες τους να πούνε,
των γνωστικών τα όνειρα αληθινά να βγούνε.
Γ.Κ.
Από τουρίστες έπηξε, η χώρα μας κι οφέτος,
πως θα μας σώσ’ ο τουρισμός, όμως δεν είμαι νέτος.
Ένας μονάχα φίλοι μου, τρόπος υπάρχει τώρα,
τον κίνδυνο να φύγουμε και να σωθεί η χώρα.
Οι Έλληνες πολιτικοί, για τουρισμό να πάνε,
όλοι μαζί στην Αφρική, θηρία να τους φάνε.
’Νιαχωριανός
Ο ’Νιαχωριανός μιλά για τουρισμό
Μέγα το πλήθος τουριστών, που βρίσκονται στην Κρήτη,
ετούτηνε την εποχή, απ’ όλο τον πλανήτη.
Κάθε φυλής και χρώματος και κάθε ηλικίας,
σε βίλες διαμένουνε, δωμάτια κι οικίας.
Γιατί πολλοί ‘ναι που ‘ρχονται, δικολογιές να δούνε,
και φίλους που δεν ξέχασαν, στην ξενιτιά που ζούνε.
Τον τόπο που γεννήθηκαν, έχουν επιθυμήσει,
κουράγιο να του δώσουνε, να βγει από την κρίση.
Όμως κι οι ξένοι θέλουνε, την Κρήτη να πατήσουν,
εδώ να κάνουν διακοπές, καλά να τη γνωρίσουν.
Στη μακρινή πατρίδα τους, αυτά που ‘χουν ακούσει,
για το ηρωικό νησί, να δουν αν είναι… μούσι.
Θέλουν να πάνε στην Κνωσό, του Μίνωα την πόλη,
που τσοι τουρίστες δέχεται, καθημερινή και σκόλη.
Απ’ τη Χρυσοσκαλίτισσα, ίσαμε και το Βάι,
απ’ άκρη σ’ άκρη του νησιού, ο δρόμος τους τραβάει.
Πολλά αξιοθέατα, υπάρχουνε στην Κρήτη,
από τη μια κι άλλη μεριά, του Γέρου Ψηλορείτη.
Μα τελευταία στ’ όβγορο, εβγήκε κι άλλο ένα,
που από περιέργεια, αγγίζει τον καθένα.
Μέσα σε φράγμα ποταμών, κροκόδειλος εφάνη
κι ένας βοσκός εδήλωσε, τα πρόβατα πως χάνει.
Είπαν πως βρέθηκαν κι αυγά στου φράγματος μιαν άκρη
μα δε θα στήσουμε καυγά για κροκοδείλου δάκρυ.
Κανάλια καταφθάσανε, να τον φωτογραφήσουν
και κάποιοι δεν αργήσανε, να τον ονοματίσουν.
Ένας τον είπε “Μανωλιό”, άλλος τον είπε “Σήφη”
κι άλλοι στο φράγμα είπανε, πως είδανε και… νύφη.
Ο τουρισμός στο Ρέθυμνο, ανέβηκε στα ύψη,
ίσως και Πανελλήνιο ρεκόρ να καταρρίψει.
Νιαχωριανός
Κι ο Σφηναριώτης προβληματίζεται
Για υπουργός το τριγυρνάς, εσύ αδερφοχτέ μου,
και θ’ αυγατήσ’ ο τουρισμός, μα ντα θα πράξεις πε μου.
Τουρίστριες ‘συ θα λαλείς, σα νάναι κολομπίνες
και δυο θα έχεις αγκαλιά από τσι Φιλιππίνες;
Θε να τους στρώσεις και χαλιά, στο Βλάτος να πηγαίνουν
κι απ’ το Σφηνάρι μη περνούν, λιγάκι να ‘μορφαίνουν;
Τουρίστες ήρθανε πολλοί και πιο πολλοί θα ρθούνε,
αρχαία, θάλασσα, βουνά, τα πάντα θε να βρούνε.
Και καραβιές μας έρχονται, μα ξαναφεύγουν πάλι,
τσι κρουαζιέρες εννοώ, εφεύρεση μεγάλη.
Λεφτά πολλά δε ‘φήνουνε, όλα ‘ναι, πληρωμένα,
δουλειά στους ντόπιους δίνουνε, ας ειν’ και μετρημένα
Κι εδά σου λέγω στη Βουλή, κροκόδειλο να πέψεις,
αντί να πάνε Αφρική, που ‘κανες τέτοιες σκέψεις.
Κι ετούτος ο κροκόδειλος, στο Ρέθυμνος που ‘φάνει,
μάθε πως ξένος δάχτυλος, τέτοιες λαδιές μας κάνει.
Μόνο που δεν κατάλαβες, πως όλα πάνε πρίμα,
κι οι κυβερνώντες ξενυχτούν, για το δικό μας χρήμα.
Γλεντάνε και χορεύουνε κι ας μην υπάρχει πράμα,
μα κοκορομαλώνουνε, χωρίς ντροπή και φράμα.
Ο γεις του άλλου ρίχνει του, τα λάθη τα μεγάλα,
απάτες, βούτες, μετοχές, με τα δικά τους ζάλα.
Μ’ άντρες υπάρχουν και μπορούν, τη χώρα να τιμήσουν,
και μήνα τους πως γλήγορα, μια μέρα θα ξυπνήσουν.
Κατέεις συ τη γλώσσα τους και από πρώτο χέρι,
που το δικό σου το μυαλό, άλλο δεν έχει ταίρι.
Μα γροίκα εδά μη λωλαθείς κι ολημερίς τα πίνεις,
στο ιντερνέτ θα σε θωρούν, ρεντίκολο θα γίνεις.
Σφηναριώτης
