Μην πάρεις το για προσβολή αν κουζουλό σε πούνε,
των γνωστικών τα όνειρα οι κουζουλοί τα ζούνε.
«Πνευματικών Δημιουργών» και
«Θεάτρου Φίλων» τη σύναξη
ο Σφηναριώτης σατιρίζει.
Ειντά γιουρούσι τούτο να, που γίνηκε κι οφέτο,
κοπέλια μαζωχτήκαμε, με κέφι νέτο, σκέτο.
Πνευματικοί δημιουργοί και θεατρίν’ αντάμα,
χορέψανε γλεντήσανε και δε χρωστούνε πράμα.
Γέλια τραγούδια μυρουδιές, γεμίσανε τη σάλα,
κι ένα μεγάλ’ ευχαριστώ, ας πά’ μαζί με τ’ άλλα.
Όξω το ρίξαμ’ όλοι μας, σα νάμασταν κοπέλια,
γελάσαμε γλεντήσαμε, πολλά ‘ταν τα οφέλια.
Λίγο που παρατήσαμε, σβηστήρια και μολύβια,
θαρρώ μας έκανε καλό, μακρά απ’ τα καλύβια.
Κομπιούτερ και τα λεξικά, αφήκαμε στη μπάντα,
π’ ολημερίς παλεύουμε και δε κατέχω γιάντα.
Τραγούδια ακουστήκανε, ανέκδοτα και ρίμες,
για κρίση όλοι λέγαμε, πως είναι μόνο φήμες.
Ο πρόεδρος επί ποδός, έστεκε όλη μέρα,
όλους μας καλοδέχτηκε, μας έδωσε τη χέρα.
Οφέτο ήταν έκπληξη, σαν κόψαμε την πίτα,
Φίλοι Θεάτρου ήρτανε, την εμορφιά τους κοίτα.
Κι αν χιόνι έπεσε νωρίς, στα πιο πολλά κεφάλια,
είναι τση γνώσης σύμπτωμα κι ας είχαμε τα χάλια.
Εθώραγα τσι πιο πολλούς, γλιστρούσαν σαν τα χέλια,
κοκόρια παριστάνουνε και μ’ έπιαναν τα γέλια.
Π’ ο κόκορας δεν έκραζε κι ας πάντεχε η όρθα,
κοκκίνιζε, πρασίνιζε, δε στέκονταν ολόρθα.
Επέμβαση χρειάζεται, πιο κάτω απ’ τη μέση,
μπανέλες και υπόστρωμα, μη και τους ξαναπέσει.
Χρόνια πολλά να έχουμε, όλοι μικροί μεγάλοι
κι από την κρίση όλους μας, η Μούσα να μας βγάλει.
Σφηναριώτης
Κι ο Εννιαχωριανός για τούτονα ριμάρει.
Την πίτα μας εκόψαμε, σε κέντρο ντελικάτο,
εις του «Ζυγού» την αίθουσα, Δαράτσο ‘κει στο κάτω.
Πνευματικοί Δημιουργοί και του Θεάτρου Φίλοι,
φέτος συνεορτάσαμε, απόγευμ’ ως το δείλι.
Οι πρόεδροι αντάλλαξαν, κάποιες φιλοφρονήσεις
κι εφάνηκε απ’ την αρχή, κοινές πως έχουν λύσεις.
Στον τοπικό πολιτισμό, μα και στις παραδόσεις,
μαζί θα οργανώσουμε και άλλες εκδηλώσεις.
Εμείς διασκεδάσαμε και με το παραπάνω,
τέτοια γιορτούλα που εγώ, ποτέ μου δεν την χάνω.
Φίλους εσυναντήσαμε και κάναμε κουβέντα,
την Κυριακή τ’ απόγεμα, η τάξη μας εγλέντα.
Για λίγο ξεχαστήκαμε, απ’ της ζωής την πάλη
κι ό,τι μας ετοιμάζουνε, οι Γερμανοί κι οι Γάλλοι.
Πίσω μας τα προβλήματα, αφήσαμε τση μέρας
κι άλλος εφύσηξε προχθές, πολιτισμού αέρας.
‘Ντάμωσα και το φίλο μου, τση κόντρας μου το ταίρι
κι αργά το καταλάβαμε, είμαστε …συμπεθέροι.
Όμως γι αυτό το γεγονός, μια ρίμα θε να γράψω,
σαν ηρεμήσει το μυαλό, και γνώμη δεν αλλάξω.
Μα στη κοπή τση πίτας μας και πάλι θα γυρίσω,
φίλους καινούργιους και παλιούς, για να ευχαριστήσω.
Όσους παρευρεθήκανε, εις τη γιορτή ετούτη,
που μας εδίνει δύναμη, ανώτερ’ απ’ τα πλούτη.
Κι από τη φιλολογική, που στήσαμε παρέα,
μέλη πολλά βρεθήκανε, του νέου μας φορέα.
Υγεία πάντα ο Θεός, σ’ όλους μας να χαρίζει
κι αφύραχτοι να μένουμε, σ’ αυτό το μετερίζι.
’Νιαχωριανός
