Μην πάρεις το για προσβολή αν κουζουλό σε πούνε,
των γνωστικών τα όνειρα οι κουζουλοί τα ζούνε.
Για το Αννουσάκειο ο Σφηναριώτης μας λαλεί
Κι αν έφυγε ο Γέροντας, π’ ευλόγησε την Κρήτη,
όλοι τον ενθυμούμαστε, εις τη δική του σκήτη.
Χρόνια πολλά τον είχαμε, πνευματικό Πατέρα,
την Κίσαμο ετίμησε, ως τα ‘κατό και πέρα
Για Ειρηναίο ομιλώ, τον Μέγα Ιεράρχη,
που σ’ όλα ήτανε σοφός και ήξερε να άρχει.
Έργα τρανά μας άφησε, απ’ το λειτούργημά του,
μ’ απόψε θα μιλήσουμε, για ξακουστ’ ίδρυμά του.
Το Αννουσάκειο εννοώ, που θαλπωρή χαρίζει,
σε όσους θέλουν στήριγμα και δεν τους ξεχωρίζει.
Γι’ αδερφοχτός μου ο Γιαννιός, ετούτα περιγράφει,
με ρίμα του γλυκόλαλη, εγκώμια του πλάθει.
Μ’ ο ιδρυτής κι αν έφυγε, συνεχιστής μεγάλος,
Κισάμου Αμφιλόχιος, είν’ ένας φάρος άλλος.
Όλους φωτίζει, ευλογεί, σκληρά δουλεύει όντως,
να συγκεντρώνει δωρεές, δεν του ξεφεύγει πόντος.
Και σήμερα οι γέροντες και οι γριές αντάμα
και όσοι έχουν πρόβλημα, γυρεύουνε το θάμα
Να τους δεχτεί το Ίδρυμα, ο πόνος τους να γιάνει,
που μόνους κι αβοήθητους, ο πανικός τους πιάνει.
Για τούτο κι ήθελα να πω, σ’ εμάς τους πατριώτες,
χέρι βοήθειας σ’ αυτό, να δώσουμε εν πρώτοις.
«Δίνε Γιωργάκη μου ‘λεγαν, η μάνα μου κι η λάλη
μα θα ‘χεις συ απ’ το Θεό, βοήθεια μεγάλη».
Όλοι απ’ το περίσσεμα, ή το υστέρημά μας,
λίγο σαν βοηθήσουμε, θάναι αξιά δικιά μας.
Μεγάλο είναι αγαθό, το γέλιο σαν χαρίσεις,
εις τη ζωή σου σίγουρα, πολλά θε να πορίσεις.
Σφηναριώτης
Κι ο ’Νιαχωριανός γι’ Αννουσάκειο μας ομιλεί.
Ίδρυμα «Αννουσάκειο», εδρεύει στο Καστέλι,
που λειτουργεί με δωρεές, καθένας ό,τι θέλει.
Έργο της Μητροπόλεως, Κισάμου και Σελίνου
κι οι όπου γης φιλόπτωχοι, ό,τι μπορούνε δίνουν.
Μέσα σ’ αυτό στεγάζονται, οι ηλικιωμένοι,
απ’ όλη την περιοχή κι απομακρυσμένοι.
Όσοι δικούς δεν έχουνε κι αν έχουν δεν μπορούνε,
στη δύσκολή μας εποχή, να τους γηροκομούνε.
Είν’ ένα καταφύγιο, για ηλικιωμένους,
άρρωστους και ανήμπορους και ταλαιπωρημένους.
Κι όσους βρεθήκαν μοναχοί, σε ώριμ’ ηλικία
και γνώρισαν απανθρωπιά, αλλά και αδικία.
Κανείς δεν ξέρει η ζωή, τι του επιφυλάσσει,
όταν στα τελευταία του, τα χρόνια θα ‘χει φθάσει.
Μέσα στο «Αννουσάκειο», υπάρχει πάντα θέση,
για κάθε αδελφή ψυχή, εφ’ όσον της αρέσει.
Μέσα εκεί περίθαλψη, θα βρει μα και παρέα
και θα περνά την ώρα του, ευχάριστα κι ωραία.
Προσωπικό θα βρίσκεται, κοντά τ’ ειδικευμένο,
για ό,τι και να χρειαστεί, αυτό ‘ναι δεδομένο
Αυτό διαπιστώσαμε, προχθές στο « Ευτυχία»,
που έκοψε την πίτα του κι είχε επιτυχία.
Προβλήθηκαν και βίντεο, που ‘δειχναν γεροντάκια,
στην αίθουσα αναψυχής, να παίζουν σαν παιδάκια.
Μα και στο γυμναστήριο, να κάνουνε ασκήσεις,
πάντα με τη βοήθεια, προσωπικού επίσης.
Για τούτο κι ο Νιαχωριανός, μαζί με Καμβυσέλλη,
μιλώντας για το ίδρυμα, θαρρείς και στάζουν μέλι.
Αξίζει κάθε έπαινος, σε όσους συντελούνε,
να λειτουργεί τόσο σωστά, μα κι όσους βοηθούνε.
Νιαχωριανός
