Νιάτα και πάλι νιάτα!

Νεότατες είμαστε! Και γιατί όχι;
Δεν έχουμε μαλλάκι στη τρίχα μαύρο, ξανθό, κοκκινοκαφέ ή ανάμικτο σε όλες τις δυνατές αποχρώσεις;
Εκτός απ’ το γκρίζο! Να εξηγούμεθα!
Δεν φοράμε με περίσσια χάρη μπουφάν μοτοσικλετιστή, τιγρέ κολάν  και γυαλί σικ μαύρο;  Δεν προσθέτουμε στην γκαρνταρόμπα μας τοπάκια, στενά παντελονάκια και καπελαδούρες με λογής-λογής κορδέλες μόλις μπει το καλοκαιράκι;
Δεν θρέφουμε  νιάτα να…δουν τα μάτια σου, κάτω απ’ το επιμελημένο μακιγιάζ, τα φροντισμένα μάτια και τα γαϊτανένια  φρύδια Αιγύπτιας θεάς;
Δεν φλερτάρουμε εκείνο το πρόσθετο μασελάκι που διαφημίζεται κατά κόρον και σκεφτόμαστε να το παραγγείλουμε το συντομότερο;
Δεν φροντίσαμε να εκπαιδεύσουμε εγκαίρως το εγγόνι -που τελειώνει φέτος το Πανεπιστήμιο- να μας φωνάζει με το όνομά μας, για να μην βρεθούμε στην δύσκολη θέση ν’ ακούσουμε δημόσια τη…λέξη;
Όχι ότι είναι μισητή η λέξη…«Γιαγιά»!
Προνόμιο είναι να έχει παιδί το παιδί σου, μα όπως και να το κάνουμε καλό είναι να φυλαγόμαστε…
Γιατί τα χρόνια, τα πάντερμα, που κύλησαν γοργά δεν αστειεύονται…
Γι΄ αυτό, όσο κι αν προσπαθούμε να  νικήσουμε τον χρόνο,  ο πολύχρονης είναι πάντα παρών και πρωταγωνιστεί στις…κρυφό-συζητήσεις μεταξύ μας.
Έτσι κάθε φορά που θα βρεθούμε, αφού ανταλλάξουμε όλες τις πιθανές φιλοφρονήσεις, περνάμε στην ουσία. «Κούκλα είσαι! Μούρλια το κολάν!»  λες εσύ, για να της τονώσεις το ηθικό, κι η φίλη απαντά  σιγανά: «Οκτώ ενέσεις έκανα στα γόνατα για να με βλέπεις όρθια!»  Και συμπληρώνει  δυνατά: «Μια χαρά είσαι κι εσύ; Άλλαξες και το μαλλί! Σου πάει το…ξανθό φιλενάδα!!»
«Φυσικά!» παίρνεις το λόγο.  «’Όλοι μου λένε να τ’ αφήσω έτσι!» και συνεχίζεις με φωνή  που μόλις ακούγεται: «Αραίωσαν τα καημένα και δεν σήκωνε πια να είμαι κοκκινομάλλα…»
Μια τρίτη συμπάσχουσα που θα βρεθεί εκεί κοντά, μπορεί να πει κι εκείνη τα δικά της!  Να γκρινιάζει για την χοληστερίνη της  που έφτασε στα ύψη, για το χάπι που της χάλασε το στομάχι, για τη μέση της που την σκοτώνει, για το Χριστουγεννιάτικο ξερόβηχά της που  δεν λέει να φύγει,  για το ένα για το άλλο…
Τα λέμε μεταξύ μας εμείς οι…νεαρές γιαγιάδες των…πρωίμων … «…ήντα»!
Αυτό είναι αλήθεια… Αλλά μόνο για να τα…πούμε! Να εξηγούμεθα!