Πριν από λίγο καιρό, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων είχα τη χαρά να γνωρίσω από κοντά την καταξιωμένη ποιήτρια – συγγραφέα κ. Σκαμνάκη – Κουτρούλη Μαίρη, τη βραβευμένη και πριν σε διάφορους διαγωνισμούς που είχε λάβει μέρος, αλλά και στον πολύ πρόσφατο, πανελλήνιο διαγωνισμό, αποσπώντας έπαινο από την κριτική επιτροπή του διαγωνισμού για το ποίημα της, με τον τίτλο “Επίκτητη φτώχεια” (το χρονικό).
Είχα δε τη χαρά και την τιμή να μου χαρίσει την πρώτη της ποιητική συλλογή και μάλιστα με αφιέρωση με τον τίτλο “Νοιάζομαι”. Από τις πρώτες μέρες που είδε το φως της δημοσιότητας οφείλω να πω ότι είναι ένα βιβλίο, άρτια επιμελημένο πενήντα έξι σελίδων με διάφορα ποιήματα που άλλα υμνούν τις ομορφιές της θάλασσας, πολλά τον έρωτα, τη μοναξιά, την αγάπη και γενικότερα τις ομορφιές της φύσης και της ζωής, γραμμένα σε έμμετρο και ομοιοκατάληκτο στίχο. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι η ποιήτρια, γράφει τους στίχους της με ένα σπάνιο λυρικό ρυθμό που συγκινεί ιδιαίτερα θα έλεγα τον αναγνώστη. Τώρα, και στα δυο εξώφυλλα του βιβλίου της η συγγραφέας έχει στο καθένα γραμμένο από ένα τετράστιχο επίγραμμα με πολύ βαθιά νοήματα. Να τι μας γράφει η εξαιρετική μας λογοτέχνης
“Μιας προσφοράς είναι όλα τα δώρα/ δε χρειάζεσαι πλούτη να τα χαρείς/ θέλει μεράκι να ζήσεις το τώρα/ θέλει να ξέρεις και που θα τη βρεις/”. Στη συνέχεια και στο δεύτερο επίγραμμα της γράφει: “Αγάπη δώσε στον εαυτό σου/ ότι από τους άλλους αναζητάς/ και σαν καθρέφτης θα λειτουργήσει/ που μόνο αγάπη θ’ αντανακλάς”. Στίχοι υπέροχοι που κατά την ταπεινή γνώμη μου καθρεφτίζουν την ευαίσθητη ποιητική της ψυχή. Στη συνέχεια στα υπόλοιπα ποιήματά του βιβλίου της, τ’ αψεγάδιαστα κατά τη δική μου γνώμη, ο αναγνώστης είμαι βέβαιος ότι πολλές φορές θα νοιώσει λεπτά συναισθήματα, να του τυλίγουν την ψυχή δίνοντας της συγχρόνως ανάταση και ευφορία. Στο πρώτο της ποίημα η καταξιωμένη ποιήτρια με τον τίτλο “Ευχή” μας λέει: “Θέλω να πάω σ’ όλα τα μέρη να ζήσω/ να ξεκινήσω τώρα, τώρα από δω/ ούτε μια σπιθαμή να μην τύχει ν’ αφήσω/ χωρίς να πατήσω, μα και χωρίς να τη δω”, για να καταλήξει γράφοντας στην τελευταία στροφή του εν λόγω ποιήματος: “Μέσα στα μάτια να κοιτάξω ανθρώπους/ να νιώσω πως μ’ είδαν καλά και αυτοί/ να βρεθώ σε μακρινούς κι άγνωστους τόπους/ αυτά τα ολίγα θα κάνω ευχή”.
Σε κάποιο άλλο ποίημα η ποιήτρια μας λέει: “Υπάρχει παντού ο θεός/ το μεγαλείο του βλέπω/ στην απέραντη θάλασσα κάθε πρωί/ είναι και στο αφρισμένο κύμα που σκάει με δύναμη στην κουπαστή”. Εδώ βέβαια η ποιήτρια πιστεύω ότι τον πλάστη μας τον θωρούν τα μάτια της ψυχής της, θαυμάζοντας και υμνώντας συγχρόνως την παντοδυναμία του. Όμως εδώ πάλι πρέπει να πω ότι η πνευματική δημιουργός έχει και το χάρισμα να γράφει εκτός από ποιήματα και διηγήματα, και επιγράμματα κάτι που λίγους λογοτέχνες τους έχει προικίσει ο θεός με αυτό το χάρισμα. Σε ένα απ’ τα πολλά επιγράμματα της μας γράφει: “Η ζωή δεν μετριέται σου λέω με χρήματα/ καταγράφει ό,τι νιώθεις μες στην καρδιά /γλυκιά αν της δώσεις τη γεύση ή πίκρα/ θα είναι δική σου μονάχα ματιά”. Αυτά και πάρα πολλά άλλα μας γράφει η ποιήτρια στα ποιήματά της. Ποιήματα που όλα αποπνέουν άρωμα αγάπης και ανθρωπιάς, στέλνοντας συγχρόνως μηνύματα προς όλους τους ανθρώπους της πολύπαθης γης μας, ανεξαρτήτως εθνικότητας και χρώματος. Επειδή όμως ο χώρος της εφημερίδας που έχω στην διάθεσή μου είναι περιορισμένος είμαι υποχρεωμένος να σταματήσω εδώ αν και γνωρίζω ότι η παρούσα αναφορά μου για την παραπάνω ποιητική συλλογή της εν λόγω ποιήτριας είναι πολύ περιληπτική.
Ωστόσο θέλω να ευχαριστήσω και από τούτη τη θέση την καλή μου φίλη που μου χάρισε την ποιητική της συλλογή και μάλιστα με αφιέρωση και παρακαλώ το θεό να της δώσει δύναμη να μας χαρίσει κι άλλες ποιητικές συλλογές στο μέλλον κι όχι μόνο. Τέλος ως κατακλείδα της λυτής όπως προαναφέρω αναφοράς μου, όσον αφορά το έργο της συγγραφέας, σκόπιμα άφησα να γράψω δυο στροφές από τις οκτώ που απαρτίζουν το πρόσφατα βραβευμένο ποίημα της με τον τίτλο “Επίκτητη Φτώχεια” (το χρονικό). Πιστεύω αγαπητοί μου αναγνώστες ότι με την επιλογή μου αυτή σας δίνω δυνατότητα να σχηματίσετε μιαν εικόνα μόνοι σας το πως γράφει η πολλά υποσχόμενη συγγραφέας.
“Ολοκάθαρα θυμάμαι σαν και τώρα/ όπως εγώ κι εσύ γεννήθηκες γυμνός/ στην πορεία σου πρόσφεραν πολλά δώρα/ μα εγώ παρέμεινα, πεισματικά αγνός/”. Αυτά λέει στη πρώτη στροφή η ποιήτρια μας και συνεχίζει: “Απ’ το σύμπαν ένας ήλιος πυρωμένος/ για όλους έχει κι από λίγη θαλπωρή/ της απληστίας σου, με σκίασε το μένος/ κι ακόμη ψάχνει χαραμάδα να χωρεί/”. Τέλος σας παροτρύνω φίλοι μου να προμηθευτείτε την εν λόγω ποιητική συλλογή, έχετε πολλά οφέλη ν’ αποκομίσετε.
*συγγραφέας – ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών και Μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
