«Οι γενναίοι και οι τραγουδιστές ανήκουν στην απεραντοσύνη. Η λύρα και το τόξο ανήκουν στην αιωνιότητα.
Μαζί θα πορευτούμε στους αιώνες των Ελλήνων. Μαζί θα τραγουδάμε»
(Γιώργος Μπλάνας)
Με το χέρι, το ζερβό, να σκεπάζει το δακρυσμένο πρόσωπο, ο Μίκης τω Χανιώ, της Κρήτης, της πατρίδας και του κόσμου, παραχωρεί μιαν εικόνα πλουραλιστικώς ωραία…
Μια “υπέργηρη οντότητα” ευανάγνωστης αναφοράς, που “σηκώνει” όλο τον “επικό ήχο” της υφηλίου, κι όλη την αγωνιστική ιστορία ενός εγρήγορου πολίτη του κόσμου στους ώμους του…
Ο Ιούνιος στην 20η μέρα του.
Ο Μίκης, με το χέρι τούτο το ζερβό, και το δεξί, εκείνες τις πελώριες φτερούγες, σπαρταριστές στον αέρα, έχει μόλις διευθύνει την “Αρνηση” το αγαπημένο του τραγούδι κι η αποθέωση του κατάμεστου Καλλιμάρμαρου, έρχεται να τον ανταμώσει ορμητική και μυρωδάτη στη φυσική ανημπόρια των μελών, αλλά και στη δροσερή νεότητα της καρδιάς του!
Φωτίζεται κιόλας αμυδρά κι ονειρικά, από το κοραλένιο της δύσης χρώμα… Ο Ηλιος της ζωής του…, δύει… και, και, το ωραίο και άξιο εγχείρημα να τιμηθεί, να τιμάται όσο ζει, είναι πάλι, μια φαντασμαγορική γιορτή!
Μια αναγνώριση, κι ένα “εκκωφαντικό” πανελλήνιο ευχαριστώ, σ’ αυτές τις πολλές πολλές ωραίες ημέρες του και σ’ αυτά τα πολλά-πολλά ωραία έργα του των ωραίων αγώνων του, ασφαλώς!
…Σαν το ρόδι το καλλιμάρμαρο με τους δεκάδες χιλιάδες παρόντες να χειροκροτούν, να μαγεύονται να συγκινούνται…
“Ολη η Ελλάδα για τον Μίκη – 1000 φωνές”.
Τόσοι χορωδοί άρθρωσαν τον λόγο που φιλοξένησε στο μέλος της ψυχής του, και ήταν βέβαια μια πολυφωνική πανδαισία, τιμή, χαρά κι εμπειρία ζωής, για όσους μπόρεσαν να βρεθούν κι αυτοί σ’ αυτά τα “Μεγαλειώδη… προεόρτια”!
Είκοσι του μήνα η μεγάλη συναυλία, Δευτέρα, όπως είναι γνωστό, και 21 του μήνα Τετάρτη, που γράφω, η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής.
“Σας αγαπώ”, είπε γλυκά, συγκλονισμένος, μέσα από μιας αγέραστη καρδιά… Τίμησε τον Τάσο Λειβαδίτη “Βρέχει στην φτωχογειτονιά) και βέβαια «Στο περιγιάλι το κρυφό» Γ. Σεφέρη με τη δική του δ/νση, ακούστηκαν όμως, πολλά πολλά υπέροχα τραγούδια…
Τραγούδια χιλιολατρεμένα που αντάμωσαν τη συνείδηση και την ψυχή της Ελληνοσύνης, σ’ όποια αισθήματα κι αν έγερνε τα ιδιώματά της, να ποτιστούν και να αιματωθούν με την ζωτική επάρκεια της καταγωγής… Ρίτσος, Γκάτσος, Αναγνωστάκης, Ελύτης, Καμπανέλλης, Γιάννης Θεοδωράκης, Ελευθερίου, Μανέλης (απ’ ό,τι διάβασα, Τα τραγούδια δηλαδή) είναι εδώ… Ο Παναγής Μπαρμπάτης μαέστρος, (θυμούμαι στην συνέντευξή του, που εμφανίστηκε σε ανθολογία του ραδιοφώνου ευτυχής και κατασυγκινημένος)…
Λυρικοί καλλιτέχνες, ακόμη, εκτός των χορωδών, λαϊκός τραγουδιστής, με αυθεντική ερμηνεία, και βέβαια αφηγητές, ηθοποιοί…, απέδωσαν ποιητικό λόγο του Γιώργου Μπλάνα. Τριάντα πόλεις απ’ όλη την επικράτεια, έστειλαν τον… “Πολυφωνικόν οβολόν” τους να πυκνώσουν αυτό το “εξαίσιον όλον”, των χιλίων φωνών! Που κατέθεσαν όπως και τα πλήθη του κόσμου, τιμή και σεβασμό, σ’ αυτό το σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικότητας, που “συνδιαλέγεται” με τον οικουμενικό και διαρκή χρόνο.
