Ο σύγχρονος ειρηνικός επαναστάτης που άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του στην ιστορία. Ο άνθρωπος στον οποίο η κοινωνία των καταπιεσμένων όφειλε ένα μακροχρόνιο ανεξόφλητο χρέος…
Eυτυχώς, έστω και καθυστερημένα, το χρέος έγινε μικρότερο, με την πρωτοβουλία των μαθητών και διαδόχων του, στο κίνημα της χριστιανικής δημοκρατίας, που εκείνος είχε δημιουργήσει, με την πραγματοποίηση αρχιερατικού μνημόσυνου στον τάφο του και επιστημονικό συμπόσιο στο Ρέθυμνο 6 και 7-5-2017.
Κατασυγκινημένος παρακολούθησα το διήμερο συνέδριο, ήρθαν στη μνήμη μου εξέχουσες προσωπικότητες που τώρα έχουν μετοικήσει στον ουρανό και θυμήθηκα άλλες που τους είχα ξεχάσει.
Εξακολουθεί να είναι ζωντανό στην μνήμη μου το κήρυγμα των Χριστιανοδημοκρατών που ερχόταν στο χωριό μου κατά τα μέσα της δεκαετίας 1950, στα Νομικιανά Σφακίων, και ‘γω κρεμασμένος στο σκοινί της καμπάνας της εκκλησίας χτυπούσα με όλη μου την δύναμη για να στείλω το χαρμόσυνο μήνυμα…
Ένας από αυτούς -δεν θυμάμαι όνομα- ανησύχησε -νόμισε ότι είναι ανεπιθύμητος- αλλά άμεσα του εξήγησαν ότι ήταν κάλεσμα για να αφήσουν τις δουλειές τους οι χωριανοί και να πάνε στην εκκλησία της Αγίας Ζώνης για να ακούσουν τον κήρυκα…
Έφηβος ήμουν τότε, δεν ήμουν πολιτικοποιημένος, αλλά ακολουθώντας την οικογενειακή μου παράδοση εντάχθηκα ενεργά από την αρχή, άλλωστε είχαμε ζήσει την επανάσταση των όπλων με τους Γερμανούς και τον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό
-που ακόμα δεν είχε τελειώσει- και μόλις ακούσαμε για μια ειρηνική και φιλάνθρωπη επανάσταση δεν ήθελε και πολλή σκέψη για να ενταχθούμε…
Ο Νίκος ο Ψαρουδάκης και τα βιβλία του ήταν ο καλύτερος δάσκαλός μου. Θερμά συγχαρητήρια στους οργανωτές του συνεδρίου και για την άψογη ολοκλήρωσή του. Στον μητροπολίτη Λάμπης Συβρίτου και Σφακίων κ.κ. Ειρηναίο για τα καλά λόγια που είπε για τον τιμώμενο από το βήμα της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη Αποδούλου μετά την αρχιερατική θεία λειτουργία.
Στους συγγενείς, συνεπαρχιώτες, και τις δημοτικές αρχές του Δήμου Αμαρίου που μας φιλοξένησαν το Σάββατο στην αίθουσα του πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού του.
Τον δήμαρχο Ρεθύμνης κ. Γεωρ. Μαρινάκη και τον περιφερειακό σύμβουλο Κρήτης κ. Δανδουλάκη, τον δήμαρχο Αμαρίου κ. Παντελή Μουρτζανό, τον αντιδήμαρχο κ. Μανώλη Ψαρουδάκη και πολλούς άλλους που συμμετείχαν στο επιστημονικό συμπόσιο υπό την ευλογία του σεβασμιότατου μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγενίου, ο οποίος μας προσέφερε πλουσιοπάροχο γεύμα σε πανοραμική ταβέρνα της περιοχής με άψογη περιποίηση.
Καθοριστική ήταν και είναι η συμβολή της δεκαπενθήμερης εφημερίδας “Χριστιανική Δημοκρατία”, που από το 1953 μέχρι και σήμερα διατηρεί αναλλοίωτα τα οράματα και τη φιλοσοφική σκέψη, του ιδρυτή και προέδρου της Νικολάου Στ. Ψαρουδάκη.
Την εφημερίδα που αντιτάχθηκε δυναμικά στη χούντα των συνταγματαρχών, αποκαλύπτοντας την πραγματική ταυτότητα, της τότε κυβέρνησης, και το πλήρωσε με το κλείσιμό της τον Δεκέμβριο 1973 και τον εκτοπισμό του Νίκου Ψαρουδάκη στη Γυάρο μέχρι τον Ιούλιο του 1974.
Το σπουδαίο έργο που άφησε πίσω του το διήμερο συνέδριο θα μείνει στην ιστορία, και είναι φανερό ότι ήταν αποτέλεσμα συλλογικής και επίπονης προσπάθειας.
Θα αποφύγω να αναφερθώ σε περισσότερα ονόματα των συντελεστών της επιτυχίας για να μην παραλείψω κάποιους που δεν τους γνωρίζω…
Δεν μπορώ όμως -αν και γνωρίζω πως θα σκοντάψω στην μετριοπάθειά τους- να μην συγχαρώ τον επίτιμο πρόεδρο της “Χριστιανικής Δημοκρατίας” Μανώλη Μηλιαράκη, και τον στενό συνεργάτη του Θαν. Κουρταλίδη, γιατί ξέρω ότι όπως πάντα, έτσι και τώρα, το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς και της ευθύνης ήταν στα δικά τους χέρια.
Περιμένω να τυπωθούν τα πρακτικά του Συνεδρίου και μαζί με τις προσωπικές καταθέσεις των ανθρώπων που τον γνώρισαν και τις βαθιά φιλοσοφημένες απόψεις που έχει καταγράψει στα βιβλία του ο Νίκος Ψαρουδάκης να συγκεντρωθούν σ’ ένα μεγάλο τόμο που θα αποτελεί πυξίδα και οδηγό στη δική μας και στις επόμενες γενιές.
Τελειώνοντας να σημειώσουμε ότι όπως ήταν φυσικό όλο το πρόγραμμα παρακολούθησε ανελλιπώς ο γιος του τιμώμενου, ο Σταύρος Ψαρουδάκης με την σύζυγό του Μάρθα και τον δεκαεξάχρονο γιο τους Νικόλαο.
* Συγγραφέας – Μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών και της λογοτεχνικής παρέας Χανίων
