Για “οριστικό διαζύγιο” του ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερά αλλά και για τη σημασία της ενίσχυσης της “ριζοσπαστικής, αγωνιστικής ανυπότακτης αριστεράς” μιλάει στα “Χ.Ν.” ο ευρωβουλευτής της ΛΑΕ Νίκος Χουντής.
Eχοντας μια εμπειρία δύο θητειών στο ευρωκοινοβούλιο επισημαίνει την κοινή συμπόρευση στο δεξιά, κέντρου, σοσιαλδημοκρατίας και υπογραμμίζει την ευθύνη τους για την άνοδο της ακροδεξιάς. Παράλληλα σημειώνει τις ευθύνες “των νεοφιλεύθερων πολιτικών” για την κατάσταση στον αγροτικό τομέα της Κρήτης.
• Έχετε διατελέσει δύο θητείες ευρωβουλευτής, επομένως γνωρίζεται καλά πως λειτουργεί το ευρωκοινοβούλιο. Στη συνείδηση πολλών πολιτών ίσως να μην αποτελεί το… “νεκροταφείο ελεφάντων” όπως έλεγε ο Β. Εφραιμίδης (ευρωβουλευτής ΚΚΕ) αλλά ένα θεσμό των “ελίτ” με απίστευτα προνόμια και με αναντίστοιχες αρμοδιότητες. Η άποψη σας;
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ο μοναδικός θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τα μέλη του εκλέγονται απευθείας από τους ευρωπαίους πολίτες και επομένως διαθέτει δημοκρατική νομιμοποίηση. Η διαδικασία εκλογής, όμως, του Ευρωκοινοβουλίου δεν μπορεί να αποκρύψει ούτε το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε τον αντιδραστικό ρόλο των θεσμών της ΕΕ, που λειτουργούν ως μηχανισμοί επιβολής νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Άλλωστε, οι πολιτικές δυνάμεις της Δεξιάς, του Κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας, που ταυτίζονται με τις πολιτικές ηγεσίες των κυβερνήσεων που συναποτελούν το Συμβούλιο Υπουργών, προωθούν τις ίδιες πολιτικές λιτότητας, απελευθέρωσης των αγορών και ιδιωτικοποιήσεων.
Όσον αφορά τα προνόμια που απολαμβάνουν οι πολιτικοί που υπηρετούν τον μονόδρομο της Ευρωζώνης και της ΕΕ, και εκπροσωπούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του κεφαλαίου, είναι όντως «απίστευτα», όπως σημειώσατε και εσείς, ειδικά για εκείνους που διορίζονται σε μη-εκλεγμένες θέσεις στα όργανα εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
•Καταγγέλλετε το ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική του ωστόσο στο ευρωκοινοβούλιο αν εκλεγείτε θα συμμετέχετε στην ίδια Ευρωομάδα, της Ευρωπαικής Aριστεράς (GUE-ENL). Οξύμωρο;
Το οξύμωρο δεν είναι η συμμετοχή της Λαϊκής Ενότητας στην Ευρωομάδα της Αριστεράς (GUE/NGL), αλλά η παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ σε μια κοινοβουλευτική ομάδα, με συνομοσπονδιακό χαρακτήρα μεν, αλλά με σαφή κατεύθυνση υπεράσπισης των θεμελιακών αρχών της Αριστεράς.
Το καλοκαίρι του 2015 η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πήρε οριστικό διαζύγιο από την Αριστερά και τους αγώνες του ελληνικού λαού, ψηφίζοντας, μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα του μνημονιακού κατεστημένου, το 3ο Μνημόνιο, εφαρμόζοντας αντιλαϊκές πολιτικές λιτότητας.
Αυτή η επιλογή τον έφερε σε σύγκρουση με Αριστερά κόμματα που συνασπίζονται στην Ευρωομάδα της Αριστεράς, τα οποία πολλές φορές καταδίκασαν την κυβερνητική πολιτική, όπως για παράδειγμα στους πλειστηριασμούς κατοικιών, στην καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων, στις ιδιωτικοποιήσεις και στην εξωτερική πολιτική, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπει τη χώρα μας σε μια απέραντη αμερικανική βάση.
Σε κάθε περίπτωση, με τη νέα θητεία τα συλλογικά και δημοκρατικά όργανα της Λαϊκής Ενότητας, θα συνεδριάσουν και θα εξετάσουν όλες τις επιλογές ένταξης σε ευρωπαϊκή πολιτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο.
•H κυβέρνηση ψήφισε τους νόμους για τις 120 δόσεις και την 13η σύνταξη, η αντιπολίτευση υπόσχεται μείωση φόρων και επενδύσεις…Μέσα σε αυτό το κλίμα γιατί να ακούσει ένας εργαζόμενος, ένας επαγγελματίας την πολιτική πρόταση της ΛΑΕ;
Την περασμένη εβδομάδα στο Eurogroup, ο κ. Ρέγκλινγκ, ο Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), του ‘θεσμού’ που δάνεισε την Ελλάδα με το 3ο Μνημόνιο, υπενθύμισε ότι το 3ο Μνημόνιο, που Τσίπρας και Μητσοτάκης υπερψήφισαν μαζί, έρχεται με συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Δεν μπορεί καμία κυβέρνηση και κοινοβούλιο να νομοθετήσουν χωρίς την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Για αυτό το λόγο πρέπει ένας εργαζόμενος ή επαγγελματίας να ακούσει την εναλλακτική πρόταση της Λαϊκής Ενότητας, που έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές της λιτότητας, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Για αυτό το λόγο πρέπει ο ελληνικός λαός να στηρίξει την ανυπότακτη Αριστερά και την ΛΑΕ, ώστε να δυναμώσει η φωνή των κοινωνικών αγώνων και των κινημάτων μέσα στη Βουλή και την Ευρωβουλή.
ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
•Το ελαιόλαδο είναι το βασικό εξαγωγικό προϊόν της Κρήτης. Ωστόσο οι εισαγωγές από τρίτες χώρες που προχωράει η Ε.Ε. η σταδιακή μείωση των επιδοτήσεων και η κακή οργάνωση των παραγωγών κρατάει τις τιμές του καθηλωμένες για τον παραγωγό. Υπάρχει κάποια διέξοδος για τους αγρότες μέσα σε αυτές τις συνθήκες;
Η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον αγροτικό τομέα και η Κοινή Αγροτική Πολιτική, έχει ρημάξει κυριολεκτικά τον ελληνικό αγροτικό κόσμο. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει η ΕΕ και οι κυβερνήσεις, στο όνομα της κοινής αγοράς και της απελευθέρωσης του εμπορίου, δεν εξυπηρετούν τον Έλληνα αγρότη και ιδιαίτερα τους ελαιοπαραγωγούς.
Αυτό που χρειάζεται ο αγροτικός τομέας στην Ελλάδα είναι στοχευμένες πολιτικές στήριξης και ανάπτυξης των παραγωγικών του δυνατοτήτων, κάτι που όμως απαγορεύεται από τον πυρήνα της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
•Η Ακροδεξιά εμφανίζεται ενισχυμένη. Στη συνείδηση μάλιστα κάποιων ψηφοφόρων εμφανίζεται ως …. αντισυστημική δύναμη, μια θέση που πάντα είχαν οι δυνάμεις της αριστεράς. Που κάνουν λάθος οι ψηφοφόροι της και τι θα πρέπει να κάνουν τα αριστερά κόμματα;
Το σύστημα εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι οι «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις της μεταρρυθμιστικής δεξιάς, του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, καλλιεργούσαν για δεκαετίες το φάντασμα της ακροδεξιάς, είτε για στενά εκλογικούς λόγους, είτε ως «αποκούμπι» στην περίπτωση που οι λαοί απειλούσαν το statusquo της πολιτικής τους εξουσίας.
Επομένως, η άνοδος της ακροδεξιάς και του εθνικισμού δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία για την Ευρώπη. 73 χρόνια μετά τον όλεθρο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, υμνητές του φασισμού και του ναζισμού λαμβάνουν κοινοβουλευτικές και κυβερνητικές θέσεις, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και τη δυστυχία, την οικονομική ανέχεια και την φτωχοποίηση των λαϊκών τάξεων της Ευρώπης.
Άλλωστε, παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις των ακροδεξιών για ρήξη με τις πολιτικές της ΕΕ, αυτές οι δυνάμεις μένουν πάντα πιστές στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού και στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών, τόσο στην οικονομία, όσο και στα κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα.
Για αυτό είναι σημαντικό να ενισχυθούν στις ευρωεκλογές οι δυνάμεις τις ριζοσπαστικής, αγωνιστικής και ανυπότακτης Αριστεράς, που με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια υπερασπίζεται τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, μετέφερε στην Ευρωβουλή τη φωνή των κοινωνικών αγώνων και κινημάτων, κόντρα στον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό.
