…
Τρεις τελείες είναι αρκετές
Για να εκφράσουν
Το Κενό
Το Ερωτηματικό
Το Άχρονο
Της Ζωής
Που βαραίνουν τους ώμους του.
Τρία άσπρα βότσαλα
Του δείχνουν το δρόμο
Που πρέπει να διαβεί
Για να ψάξει να βρει
Τη Ζωή
Που του είχε υποσχεθεί
Εκείνος
Σε μια στιγμή ληθαργικού Ονείρου.
Ανοιγοκλείνει πεισματικά
Τα κουρασμένα του βλέφαρα.
Εγκλωβισμένος στη δομή του
Ψάχνει να βρει τον τρόπο
Για να ξεφύγει
Από ύπνο βαθύ.
Ήσυχος καθώς είναι
Από την ανείπωτη υπόσχεση
Φτιάχνει Κάστρα
Από στάχτες περιφερόμενων αγγέλων.
Ξεχειλωμένες κλωστές
Είναι τα θεμέλια
Για την πάνοπλη αξιοπρέπεια του.
Για κάθε πύλη, που χτίζει
Ονειρεύεται Ελευθερία.
Για κάθε κλίνη, που γκρεμίζει
Προσδοκεί αλαβάστρινη βασιλεία
Δίχως θεματολογία.
Τι ειρωνεία;
Καμία κραυγή
Δεν είναι τόσο δυνατή
Για να αγκαλιάσει
Εκείνη την Προσευχή
Που εφημερεύει γονατιστή.
Γη και ύδωρ
Μετατράπηκαν σε φθηνό πηλό.
Όσα ζήτησε εξανεμίστηκαν
Από έναν ελαφρύ αναστεναγμό.
Ένα κλάσμα του Χρόνου
Ήταν αρκετό.
…
Και το Παιχνίδι με τις στάχτες
Έγινε μια αγαπημένη συνήθεια .
Μια πράξη επαναλαμβανόμενων
Μελετημένων κινήσεων
Που υστερούν από μυστικισμό.
Έγινε τόσο προβλέψιμος
Που γελάει και ο ίδιος
Με τον έκφυλο Εαυτό του.
Ατόπημά του;
Η στιγμιαία συνάντηση
Με το Όνειρο.
Όντας γυμνός πλέον
Φοράει μόνος του
Το εύθραυστο στέμμα στο κεφάλι.
Κοιτάζει τις τελείες
Που του έχουν απομείνει.
Προχωράει.
Τις αφήνει πίσω
Στα χάδια του Αιώνα
Με την Ελπίδα
Μήπως
Γίνουν πολύτιμα πετράδια.
…
