«Η φετινή 48η επέτειος, τυχαίνει να συμπίπτει χρονικά με την προβολή στους κινηματογράφους της χώρας της ταινίας “Καλάβρυτα 1943” του σκηνοθέτη Νικόλα Δημητρόπουλου. Σε πείσμα των ιστορικών τεκμηρίων και για χάρη της ανάπτυξης του μυθοπλαστικού της άξονα -όπως διατείνονται οι δημιουργοί της ταινίας (σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγή, ηθοποιοί)- η ταινία τοποθετεί στο κέντρο της υπόθεσης έναν αυστριακής καταγωγής ναζί στρατιώτη να σπάει την πόρτα, προκειμένου να σωθούν τα εγκλωβισμένα στο σχολείο των Καλαβρύτων γυναικόπαιδα, την ημέρα του Ολοκαυτώματος από τους Γερμανούς κατακτητές.
Αλήθεια, τι εμπόδιζε τους συντελεστές να προσθέσουν στο τέλος -έστω- της ταινίας ότι ο βασικός της χαρακτήρας αποτελεί προϊόν της δικής τους φαντασίας και ότι ουδεμία σχέση είχε με τα πραγματικά γεγονότα; Και γιατί δεν βγαίνουν να το παραδεχτούν ανοιχτά και να κάνουν αυτή τη διόρθωση έστω και τώρα, αλλά ψελλίζουν αστήρικτα επιχειρήματα, ότι δήθεν ο κινηματογράφος δεν κάνει Ιστορία; Ας θυμηθούμε ότι στις 17 Νοεμβρίου 1973, ένα ολλανδικό συνεργείο κινηματογράφου κατέγραψε την εισβολή του τανκ στο Ε.Μ.Π.
Είναι το αδιάψευστο κινηματογραφικό τεκμήριο που κατέρριψε τους ισχυρισμούς των χουντικών, οι οποίοι επισήμως ισχυρίζονταν ότι εκείνο το βράδυ δεν συνέβη τίποτα. Αν δεν υπήρχε αυτό το κινηματογραφικό τεκμήριο, που ευτυχώς φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό και διασώθηκε, ποια θα ήταν η σημερινή ατομική και συλλογική μνήμη μας για τότε;»
Επίμετρο:
Είναι η φετινή αναφορά στα γεγονότα του Πολυτεχνείου του συγγραφέα και πανεπιστημιακού δασκάλου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Αδάμ Αδαμόπουλου.
Η εξέγερση των ανήσυχων, αποφασισμένων φοιτητών δεν εξέφραζε μόνο εκείνους, όπως είναι γνωστό, αλλά και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, τα οποία συμπαρατάχθηκαν στον αγώνα των παιδιών, έμπρακτα. Ενός αγώνα που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της δικτατορίας.
