Νοερή προσευχή μπρος στη φάτνη

» Con te partiro- Με σένα θα ταξιδέψω (Κύριε)

Μπροστά στη Φάτνη και εφέτος θα εκφραστούν όλες οι ανθρώπινες ευχές, επιθυμίες, ανησυχίες, φόβοι και όνειρα. Οι πάντες θα βρεθούν στο ταπεινό Σπήλαιο, απ’ όπου ξεκίνησε η ωραιότερη ιστορία του κόσμου. Θα σκιρτήσουν οι καρδιές,για λίγο τα προβλήματα θα ατονήσουν, θα παραμεριστούν ή και θα ξεχαστούν.
Ωστόσο, για να μη γίνουν όλα, όπως όταν κάτω από το χαλί σκεπάζομε και κρύβομε τα σκουπίδια της ζωής μας, ας προσπαθήσομε να κάνομε ένα πραγματικό, νοερό ταξίδι, ας ζήσομε αληθινά τα μεγάλα διδάγματα από τη Μεγάλη Νύχτα των Χριστουγένων. Θα μας βοηθήσει ένα πολύ ωραίο τραγούδι, που με μοναδικό τρόπο το τραγουδούν ο Α.Bocelli -o τυφλός σπουδαίος τενόρος- και η Sara Brigtman:”Con te partiro”, “Mε Σένα θα φύγω..”.
Είναι, ακόμη και το Adeste fideles, “Οσοι πιστοί, ελάτε στη Βηθλεέμ”. Ένα άλλο σπουδαίο τραγούδι- του 17ου ή του 18ου αιώνα-μοναδικά ερμηνευμένο από το L.Pavarotti και ενταγμένο στη χριστουγεννιάτικη Λειτουργία, στο Westminster Abbey, στον Καθεδρικό Ναό του Λονδίνου. Λευκοφορεμένα παιδιά προχωρούν προς το κέντρο του ναού, προσκαλώντας όλους στη Βηθλεέμ, για να προσκυνήσουν τον Κύριο. Ο ναός είναι κατάμεστος και οι άνθρωποι ντυμένοι απλά, συμμετέχουν και τραγουδούν. Υπάρχουν, όμως και οι μοναδικοί βυζαντινοί ύμνοι της πατρώας τέχνης, που μάς καλούν προς τη Φάτνη. Δεν είναι, βέβαια, μόνον οι ύμνοι και οι τελετουργίες που συγκινούν την ανθρώπινη ψυχή, που είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε με το λαμπερό χριστουγεννιάτικο διάκοσμο, είτε με κάθε γιορτινή ψυχαγωγία, θα βιώσει την απόσπαση από τη ρουτίνα, την προβληματικότητα ή και τη μιζέρια του καθημερινού βίου. Η ανθρωπότητα φαίνεται ότι περνάει από μεγάλες Συμπληγάδες, κινδύνους, εμπόδια, δοκιμασίες, και είναι υπέρτατη αναγκαιότητα να προσεγγίσομε τα διδάγματα, τις αξίες, τους πνευματικούς θησαυρούς από τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Θα μπορέσομε, έτσι, να έχομε τη μέγιστη βοήθεια στα εγκόσμια προβλήματά μας, αρκεί, διδασκόμενοι, από το μεγαλείο της Φάτνης, να αποφασίσομε: Con Te partiro Domine, Mε Σένα θα ταξιδεψω Κύριε.
Θα είναι μια απόφαση, πολύ καθοριστική για την πορεία της ζωής μας και αν μπορέσομε να την πραγματοποιήσομε, τα πάντα θα αλλάξουν προς το συμφέρον μας. Τα προβλήματα που μας απασχολούν θα πάψουν να μας καταπιέζουν και να είναι ανυπέρβλητα, η ζωή μας θα γεμίσει φως, θετική ενέργεια, θάρρος και ελπίδα. Μας το δίδαξε ο ίδιος ο Λυτρωτής του οποίου τη Γέννηση γιορτάζομε. «Στον κόσμο αυτό θα έχετε θλίψη, αλλά να έχετε θάρρος, εγώ τον κόσμο τον νίκησα» (Iωαν,16,33). Άρα, δεν είναι για να καθυστερούμε, αν πρόκειται να πάρομε την απόφαση να πλησιάσομε τον Κύριο και να ταξιδεψομε μαζί Του. Για να βοηθηθούμε και να ξεκινήσομε το ταξίδι, ας διδαχτούμε από χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ας πάρομε πρώτα τα εύκολα!!
Στο διήγημα του Α. Καρκαβίτσα «Θείον Όραμα», οι Έλληνες ναυτικοί, θαλασσοδαρμένοι, έχουν αποκλειστεί τα Χριστούγεννα στη Μαύρη Θάλασσα. «Eκανε κρύο δυνατό. Βοριάς εξύριζε τα πέλαγα, πάγωνε τ’ ακρογιάλια, κρουστάλλιαζε τα στοιβαγμένα χιόνια στα βουνά».Ο Κώστας ο Αξιώτης-από τη Νάξο- θα διηγηθεί μιά ιστορία, που την είχε ακούσει από τον πατέρα του, όταν ήταν μικρός. Μια ιστορία που αναφέρεται στη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός. Έτσι, η παρέα θα κάνει ένα νοερό ταξίδι στη Φάτνη, μέσα στο ταπεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ. Το βράδυ εκείνο, η Παναγία θα δεί ένα όραμα -διηγείται ο Αξιώτης- τη ζωή του γιού της, το κήρυγμά του στους ανθρώπους, τα θαύματα, αλλά και τα γεγονότα της Σταύρωσης. Όταν βλέπει ένα στρατιώτη να ετοιμάζεται να τρυπήσει με τη λόγχη τον Γιο της, ταράζεται, βγάζει τρομερή κραυγή: ΜΗ..!!! Η διήγηση τελειώνει κι οι σύντροφοι έμειναν ακίνητοι σαν ονειροπλανεμένοι. Μερικοί σταυροκοπήθηκαν, άλλοι στέναξαν βαθιά σαν να ξύπνησε κάτι παρήγορο μέσα τους. Στο ξεχωριστό αυτό χριστουγεννιάτικο διήγημα, απλοί άνθρωποι κάνουν ένα ταξίδι, μικρό μα τόσο πνευματικό και σπουδαίο.! Έχομε ένα ακόμη παράδειγμα τ α ξ ι δ ι ο ύ, αυτή τη φορά με ταξιδευτές παιδιά!! Στο διήγημα του Ν. Λαπαθιώτη, «Τα κάλαντα», μια ομάδα παιδιών ξεχύνεται την Παραμονή των Χριστουγένων “να τα πει”… Τα παιδιά περνούν όλη τη μέρα τους στους δρόμους και στις γειτονιές, ξεχνιούνται και αφήνονται στη μαγεία της μεγάλης Γιορτής. Έχουν ξεκινήσει ένα μικρό ταξίδι, που δε θα τελειώσει ούτε μετά τα Μεσάνυκτα, όταν φτάνουν στα σπίτια τους, κατακουρασμένα μα τόσο χαρούμενα και ευχαριστημένα. Το τ α ξ ί δ ι τους θα συνεχιστεί. Θα βρεθούν, ξαφνικά, να προχωρούν στους αγρούς, ενώ ένα φωτεινό, μεγαλο αστέρι, θα τους κατευθύνει σ’ ένα μικρό σπιτάκι μακριά. Θα φτάσουν σε λίγο, για να βρεθούν μπροστά στο νεογέννητο Βρέφος, τον Ιωσήφ και την Παναγιά. Σε λίγο θα σηκώσουν τα μάτια για να δουν τα τόσο φωτεινά δώρα τριών αρχοντοντυμένων ανθρώπων. «Και καθώς άνοιξαν τα μάτια να κοιτάξουν, βρέθηκε το καθένα, μες τα ρούχα του, στο φτωχικό, συνηθισμένο του κρεβάτι». Μέσα στο όνειρό τους τα παιδιά έκαναν ένα ταξίδι στη Φάτνη της Βηθλεέμ. Ήταν ένα δώρο στην αγνότητα και καθαρότητά τους.
Ας πάμε τώρα στα πιο δύσκολα… Υπάρχει και το τάξίδι με τον Κύριο, που γίνεται από εκείνους που αποφασίζουν να αφοσιωθούν απόλυτα σε Εκείνον, εγκαταλείποντας τα πάντα. Είναι ο δρόμος της απόλυτης αφοσίωσης, που όμως δεν είναι για όλους αλλά για εκείνους τους οποίους αγκαλιάζει η Χάρη του Θεού. Από τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης, έως τους σύγχρονους δικούς μας Αγίους, τον ΄Αγιο Πορφύριο, τον Παίσιο, τον Εφραίμ της Αριζόνας και τόσους άλλους… Όλοι εφάρμοσαν και βίωσαν το Con te partiro, Μαζί σου θα ταξιδέψω Κύριε. Διδασκόμαστε από τους τόσο ξεχωριστούς αυτούς ανθρώπους τις μεγάλες αρετές και αξίες που εκπέμπει και προβάλλει η Γέννηση του Χριστού. Ο Άγιος Φραγκίσκος δίδαξε τον ουράνιο Γάμο, την απόλυτη Ένωση με το Θεό: «Παντρεύεται η δούλη του Θεού ψυχή το μεγάλο της αγαπητικό, το Θεό και θα έλθει και ο λαός να φέρει τα καλορίζικα, π έ τ ρ ε ς και λ ε μ ο ν ό κ ο υ π ε ς». Αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι οι πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτό το ταξίδι δεν είναι για όλους, είναι “οις δέδοται”, για εκείνους που ο Θεός ξεχωρίζει για να γίνουν καθοδηγητές-ψαράδες ανθρώπων (Ματθ.19,11 και Ματθ.4,19). Είναι η Χάρη που οδηγεί τον Πορφύριο σε ηλικία 12 ετών να αποφασίσει να αφήσει το μπακάλικο που εργαζόταν και να ξεκινήσει το ταξίδι του με τον Χριστό. Δωδεκάχρονος μπήκε σε ένα καράβι-χωρίς να το ξέρουν οι δικοί του-να πάει στο Άγιον Όρος. Ο Παίσιος βάδισε στα ίδια αυτά χνάρια πνευματικότητας και ο Έφραίμ της Αριζόνας δημιούργησε 18 -ναι, καλά διαβάζετε-δ ε κ α ο κ τ ώ- μοναστήρια στην ΑΜΕΡΙΚΗ, με γνωστότερο τον Άγιο Αντώνιο στην Αριζόνα. ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ είναι αυτά από ανθρώπους που εφάρμοσαν τις αρετές που εκπέμπει και προβάλλει η Γέννηση του Θεανθρώπου.
Η αγνότητα, η αγάπη, η ταπείνωση, η υπακοή στο θείο θέλημα είναι οι κύριες αρετές που προβάλλονται από τη Φάτνη και μας περιμένουν στο δικό μας ταξίδι. Μην τρομάζομε!!! Μπορεί να υπάρξει η ένσταση: “Εκείνοι ήταν άγιοι, εμείς είμαστε αμαρτωλοί”.
Και όμως, αρκεί να κάνομε το πρώτο βήμα στο ταξίδι μας και όλα τα άλλα θα τα συμπληρώσει η θεική βοήθεια.
Αρκεί να αποφασίσομε με την καρδιά μας, Con te partiro-Mε Σένα θα ταξιδέψω Κύριε!!!

Χρόνια πολλά. Καλές γιορτές. Καλή χρονιά

*Ο Φώτης Τσίτας είναι Θεολόγος Φιλόλογος, τ.καθηγητής Πατριαρχικής Σχολής Ιεροσολύμων