Noli turbare circulos meos (Μή μου τοὺς κύκλους τάραττε)

@«Περιμένουμε το πρώτο φως της ημέρας». Η φράση αυτή με εξουθενώνει όποτε την ακούω και συγκεκριμένα σε δύσκολες στιγμές για την κοινωνία, τους πολίτες, τη χώρα. Περιμένοντας το πρώτο φως της ημέρας, χάνονται όλες οι ώρες εκείνες όπου οι πληγές βαθαίνουν, η εμπιστοσύνη στο κράτος χάνεται, η επικινδυνότητα για τους εγκλωβισμένους από τις δύσκολες συνθήκες αυξάνεται, με το χειρότερο όλων, πως οι περισσότεροι γνωρίζουν πως, με το πρώτο φως της ημέρας, θα ακουστούν οι συγνώμες, θα ξεκινήσει το πινγκ πονγκ των ευθυνών, οι τηλεοπτικοί χρόνοι θα γεμίσουν με αναλύσεις, μέχρι -για μία ακόμη φορά- να αποδειχθεί ότι όλα τελικά, όντως πολύ γρήγορα ξεχνιούνται.

@Οι πολίτες παραμένουν εδώ και δεκαετίες απογοητευμένοι, όχι για το γεγονός ότι βρίσκονται ανά διαστήματα, στο επικίνδυνο επίκεντρο καιρικών και κλιματικών αναταραχών, όχι για το ότι η φύση πάντα αποδεικνύει τη αυτονόητη υπεροχή της, αλλά με το ότι οι κατά καιρούς κυβερνήσεις, δεν μπορούν να αντιληφθούν την ανάγκη απόφασης για μία συλλογική και συνολική αναβάθμιση της Πολιτικής Προστασίας και της παύσης κατακερματισμού των αρμοδιοτήτων, δηλαδή εν τέλει των ευθυνών για κάθε πράξη τους. Η λέξη στα χείλη των αρμόδιων «αδυναμία» δεν μας λέει τίποτα.

@Τον κάθε άνθρωπο, τον κάθε πολίτη, είμαι της άποψης ότι δεν τον ενδιαφέρουν ούτε οι παραιτήσεις, ούτε οι συγνώμες μήτε οι κομματικές διαμάχες. Τον ενδιαφέρει η ισορροπία, σε τούτη την τόσο τυραννισμένη από τις αστοχίες χειρισμών χώρα. Όπως επίσης έχει ανάγκη ο κάθε πολίτης να γνωρίζει, πως στις δύσκολες στιγμές δεν είναι μόνος του, με αργοπορημένους «σερβιτόρους» τεταρτοετείς Ευέλπιδες, που λίγο πριν το τετέλεσται, στους αδύναμους εγκλωβισμένους, προσφέρουν υπακούοντας διαταγές ανωτέρων, κρουασάν, μπισκότα κέικ.

@Τον κάθε πολίτη τον νοιάζει να μην γίνεται πρωταγωνιστής του μονόλεπτου σε δελτία ειδήσεων, ούτε στιχουργός που στον τελευταίο στίχο φωνάζει …..δικό σας. Έχει ανάγκη ο πολίτης να είναι συμμέτοχος και κάτοικος σε μία χώρα όπου η αξιοπρέπεια πληροί τις προϋποθέσεις να συμπορπατήσει με τη λογική, με την έξυπνη διαχείριση, με την ευθύνη. Γιατί τελικά είναι όντως ευθύνη, να μπορείς να είσαι έτοιμος άνθρωπος απέναντι σε άλλους ανθρώπους

@Η εικόνα ενός 62χρονου, ο οποίος μετά από πολλές ώρες αναμονής μέσα στο κρύο αυτοκίνητο του, εγκλωβισμένος στην Αττική οδό, αισθάνεται δυσφορία, επικοινωνεί με το ΕΚΑΒ, περπατάει μέσα στο χιόνι υπό τις απόλυτα δύσκολες συνθήκες, για να μπορέσει σε κάποια έξοδο ώστε να συναντήσει το πλήρωμα του ασθενοφόρου και τελικά υπέστη έμφραγμα, ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ. Όπως πιστεύω ότι ξεπερνάει κάθε κάτοικο σε μία ευνομούμενη και πολιτισμένη χώρα που ανήκει στον αναπτυγμένη κόσμο. Το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα… Θα είναι άραγε η τελευταία άκυρη και άτυχη στιγμή για τη χώρα μας, για τους πολίτες της, ή το έργο θα συνεχιστεί για χρόνια πολλά ακόμα;

@ Ο Διευθυντής της ΕΜΥ Θεόδωρος Κολυδάς ξεκαθαρίζει τη θέση της υπηρεσίας του αναφέροντας ότι, οι Μετεωρολόγοι είχαν προειδοποιήσει από νωρίς για το χιονιά, είχαν ζητήσει να ληφθούν τα απαραίτητα και να γίνουν τα προβλεπόμενα. Κάνει λόγο επίσης για «ολιγωρία των αρμόδιων υπηρεσιών», με τα γνωστά για τους χιλιάδες εγκλωβισμένους σε απερίγραπτες καταστάσεις, είτε στους δρόμους είτε στα σπίτια τους λόγο ρεύματος.

@ Πόσο δύσκολο τελικά είναι να λειτουργήσουν όλα με ακρίβεια;;; Πότε άραγε θα κατανοήσουν οι αρμόδιοι, ότι οι πολίτες δεν είναι οι εχθροί τους;;; Πότε θα αντιληφθούν οι κάθε υπεύθυνοι, από κάθε πλευρά, ότι το πρόβλημα δε λύνεται με αποζημιώσεις αλλά με την επιτυχημένη συνταγή τα συστατικά της οποίας ονομάζονται ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΕΡΓΑΛΕΙΑ, ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ;;;;

@ Άσε που το χειρότερο που άκουσα ήταν η ατάκα: «Τελικά ο στρατός ήταν η ΕΛΠΙΣ». Μην αποσυντονίζεσαι καλέ μου φίλε. Δεν είναι θέμα ιδεολογικό, μήτε οι καταστάσεις θα ήταν διαφορετικές σε επίπεδο αντιμετώπισης αν ήταν άλλη κυβέρνηση στο τιμόνι της χώρας. Τα πάντα σχετίζονται με την κουβέντα που λέγανε οι παλιοί μας. «Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Φτάνω δε στο σημείο σχεδόν να υιοθετώ τη φράση του συνθήματος…

@Μοιράζομαι επίσης μαζί σας, σενάριο για τον ΧΕΙΜΩΝΑ 2031 σχετικά με την ενεργειακή «επιτυχία της Ευρώπης» το οποίο με έχει εξίσου προβληματίσει. Σενάριο φανταστικό, μυθοπλασία που όμως εγείρει ερωτήματα τα οποία ζητούν απαντήσεις πειστικές για το μέλλον.
«Το χειμώνα του 2031, βαρύ χιόνι και κρύο έπληξε ολόκληρη την κεντρική την βόρεια Ευρώπη και τη Γερμανία. Τα Φωτοβολταϊκά καλύφθηκαν με χιόνι, οι ανεμογεννήτριες αποσυνδέθηκαν λόγω καταιγίδων, οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με λιγνίτη σβησμένοι εδώ και χρόνια, η παροχή φυσικού αερίου έχει εξασθενήσει και λόγω γεωπολιτικών επιλογών. Απαγορεύονται οι μηχανές εσωτερικής καύσης, οι φούρνοι, τα τζάκια, τα αλυσοπρίονα, οι φυσητήρες χιονιού κ.λπ. Χιλιόμετρα ηλεκτρικών οχημάτων, ακίνητα, σε αυτοκινητόδρομους που έμειναν από ρεύμα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Οι «ηλεκτρικές» υπηρεσίες διάσωσης επηρεάζονται επίσης. Τα ακίνητα ηλεκτρικά αυτοκίνητα δεν μπορούν πλέον να κινούνται μόνα τους, αλλά πρέπει να ρυμουλκούνται μεμονωμένα, κάτι που ακόμη και η Bundeswehr (Γερμανικός Στρατός) δεν μπορεί να κάνει λόγω έλλειψης λειτουργικών οχημάτων. Οι ηλεκτρικοί και τροχοφόροι εκσκαφείς δεν μπορούν πλέον να μπουν στο δίκτυο ή είναι λειτουργικοί για λίγες μόνο ώρες. Από έλλειψη ζήτησης, εδώ και πολλά χρόνια, τα διυλιστήρια δεν παράγουν βενζίνη ή ντίζελ. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιτάσσει όλα τα κλασικά αυτοκίνητα που εξακολουθούν να λειτουργούν με κινητήρες εσωτερικής καύσης. Μόνο η Ρωσία και το Ιράν θα μπορούσαν να προμηθεύσουν οχήματα και καύσιμα όπως αυτά, αλλά αυτό είναι αδύνατο λόγω της αντίθεσης των ΗΠΑ. Η υγειονομική περίθαλψη, τα σχολεία, η επισιτιστική βοήθεια και η βιομηχανική παραγωγή δεν λειτουργούν πλέον. Στον καθαρότερο αέρα, οι παγωμένοι και πεινασμένοι Βόρειο-Κεντροευρωπαίοι γιορτάζουν την ενεργειακή επιτυχία, προφανώς χωρίς πυροτεχνήματα, αλκοόλ ή ακόμη και ψητό λουκάνικο, εκτός αν αυτό είναι vegan».

@Είναι άραγε αυτό το ανατριχιαστικό σενάριο μία προοπτική για την Ευρώπη, δηλαδή και για την Ελλάδα; Η συγγραφή του συγκεκριμένου σεναρίου, μπορεί να διέπεται από μία υπερβολή, όμως ας θυμηθούμε το βιβλίο του Τζόρτζ Όργουελ 1984 οι αναφορές στο οποίο είχαν χαρακτηρισθεί υπερβολικές.

@Ας κλείσουμε με κάτι τόσο αισιόδοξο που ίσως μας κάνει να νιώσουμε κάπως καλύτερα. Μέσα σε όλη την «κατάλευκη καταχνιά» θυμήθηκα μία ιστορία που είχε συμβεί λίγες μέρες πριν φύγει ο χρόνος. Τότε που οι κρατούμενοι στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Κέρκυρας, ενίσχυσαν οικονομικά ένα νεαρό κορίτσι ώστε να μπορέσει να υποβληθεί σε επέμβαση στα μάτια της στο εξωτερικό. Πρόκειται για κρατούμενους, αρκετοί εκ των οποίων παρακολουθούν τις τάξεις του σχολείου των Φυλακών. Μαζί με το ποσό που συγκέντρωσαν από το υστέρημα τους, οι βαρυποινίτες κρατούμενοι έγραψαν και έστειλαν ευχετήριες κάρτες στην κοπέλα, γράφοντας της ότι, προσεύχονται να βρει το φως της και να ζήσει ευτυχισμένη. Χρήματα και ευχές συγκεντρώθηκαν από Έλληνες, Αλλοδαπούς, Χριστιανούς, Μουσουλμάνους, από ανθρώπους διαφόρων φυλών. Γιατί τελικά φίλε μου, ο Χιονιάς δεν είναι ικανός να παγώσει τις ψυχές μας, ούτε την ανάγκη του μυαλού μας να θυμάται τα όμορφα που κάνουν τη ζωή πιο εύκολη.

*Ο Μιχαήλ π. Λαμπαθάκης γράφει … με το αποτύπωμά του
michaillampathakis@hotmail.com