@ Μόλις χτύπησε το τηλέφωνο και είδα ότι με καλούσε ο Αλέξης, η πρώτη σκέψη ήταν να μην απαντήσω… σε κλάσματα δευτερολέπτου όμως άλλαξα διάθεση και σηκώνοντας το ακουστικό, δίχως αναπνοή, τον ρώτησα κάπως αγενώς:
– Τι θέλεις Αλέξη;
– Πότε μπορούμε να συναντηθούμε Μιχαήλ, πρέπει να μιλήσουμε.
– Σου ζήτησα χρόνο… Σου έχω πει τόσες φορές πως δεν μπορώ να ξεπεράσω τη συμπεριφορά σου και το πως διαχειρίστηκες όλη αυτή την περίοδο που ήσουν πρωθυπουργός.
– Μιχαήλ πρέπει να μιλήσουμε.
– Αλέξη… Καταλαβαίνω ότι βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση, όμως σε είχα προετοιμάσει. Δεν μπορώ να αποκωδικοποιήσω όλα όσα έχεις μέσα στο κεφάλι σου. Μην επιμένεις.
– Σου είπα πρέπει να μιλήσουμε και πρέπει να με ακούσεις.
@ Κατέβασα το ακουστικό για να σκεφτώ. Από τον τόνο της φωνή του, κατάλαβα ότι ο Αλέξης είχε μεγάλη πίεση και ένιωσα φορτισμένος. Κολλώντας το τηλέφωνο και πάλι στο αυτί μου, η φωνή μου μαλάκωσε ρωτώντας τον:
– Πότε θες να βρεθούμε;
– Τώρα.
– Πως τώρα. Είμαι Χανιά.
– Εντάξει θα πάρω την πρώτη πτήση και ραντεβού στις 10.00 στο Ροδάκινο.
– Μα τι είναι τόσο επείγον που σε βάζει σε όλη αυτή τη διαδικασία;
– Δεν άκουσες ότι κατέθεσα πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης;
– Όχι κατά των μελών του ΣΥΡΙΖΑ; (Γέλασα)
– Δεν είναι ώρα για αστεία. Ο Κυριάκος το πήρε σοβαρά και μάλλον θα προετοιμαστεί κατάλληλα. Φοβάμαι μην και κηρύξει πρόωρες εκλογές.
– Μόνο πλάκα κάνεις Αλέξη μου. Δεν πρόκειται να κηρύξει εκλογές επειδή ζήτησες εκλογές μέσω της δυσπιστίας σου. Είναι σκληρός παίχτης, ναι, ανόητος όχι. Προς τι αυτός ο πανικός;;; Σου ξέφυγε η πρόταση μομφής; Σε έσπρωξε ο Παύλος στο βήμα και εσύ δεν μπόρεσες να σκεφτείς κάτι άλλο να πεις και κατέθεσες την δυσπιστία σου;
– Του μίλησα άσχημα… Φοβάμαι ότι είπα κουβέντες που δεν έπρεπε.
– Κάτσε βρε Αλέξη μου. Είσαι το χθες της πολιτικής μας ζωής και το αύριο της αν δε σε προλάβει στη στροφή Βασιλίσσης Σοφίας – Ηρώδου Αττικού ο Ανδρουλάκης. Δεν είσαι καμένο χαρτί. Ότι λες οφείλεις να το υποστηρίζεις. Ένας ηγέτης ούτε φιμώνεται μήτε με την ουρά στα σκέλια παίρνει πίσω όλα όσα λέει.
– Μα του μίλησα άσχημα Μιχαήλ, άσχημα.
– Και τι φοβάσαι; Μη σε κάνει ντα. Τα τα τα τα τα (γέλασα σιγοτραγουδώντας το νέο χιτάκι του ελληνικού πενταγράμμου). Απόλαυσε Αλέξη μου από σήμερα το απόγευμα τη συζήτηση που ξεκινά και κάνε αυτά που πρέπει, διότι σε τρεις μέρες η Βουλή θα δώσει την απάντηση στην πρόταση Μομφής. Δεν πιστεύω να έχεις πει πράμα υπερβολές και πράμα ψέματα και να μην πιστεύεις όλα όσα υποστήριξες από βήματος;
– Άνοιξε το μέσεντζερ, σου έστειλα την πρόταση. Πες μου τι γνώμη σου.
@ Διαβάζω έκπληκτος:
«22.970 άνθρωποι έχουν χαθεί από τον κορωνοϊό… η κυβέρνηση επιλέγει να μην λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ και των γιατρών και των νοσηλευτών που δίνουν καθημερινά τη μάχη χωρίς την αναγκαία στήριξη… οι πολίτες χάνουν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους, λόγω του ανεξέλεγκτου κύματος ακρίβειας στην ενέργεια και στα βασικά αγαθά… η κοινωνία βίωσε τη διάλυση του επιτελικού κράτους του κ. Μητσοτάκη. Η Αττική παραδόθηκε στην κακοκαιρία, οδηγοί εγκλωβίστηκαν για ώρες, χιλιάδες νοικοκυριά παρέμειναν χωρίς ηλεκτρισμό, νοσοκομεία χωρίς τροφοδοσία και από την εικόνα χάους εξαφανίστηκαν για μέρες ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί… ο απαραίτητος όρος της κοινωνικής συνοχής, η εμπιστοσύνη, πλήττεται με σφοδρότητα και από την έπαρση και τον καθεστωτισμό του πρωθυπουργού και των υπουργών του, που μάλιστα φέρονται να συνδιαλέγονται με οποιονδήποτε εξυπηρετεί συμφέροντα και σκοπιμότητες, καταδεικνύοντας έτσι τον τρόπο που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας… η κυβέρνηση δεν χαίρει της εμπιστοσύνης των πολιτών. Για τους λόγους αυτούς υποβάλλουμε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης».
@ Σήκωσα το ακουστικό να μιλήσω μαζί του με την ελπίδα να έχει κλήση τη γραμμή:
– Κάτσε βρε Αλέξη.. έλα με ακούς; Αλέξη μ΄ ακούς;
– Συγνώμη μιλούσα με τον Παππά.
– Τον Αλέξη; (γέλια)
– Άσε ρε τις πλάκες, δεν είμαι καλά σου λέω.
– Το κατάλαβα και το συνειδητοποίησα καθώς διάβαζα την πρόταση δυσπιστίας.
– Έκανα λάθος ε;;;;
– Απλά βιάστηκες Αλέξη. Το μελάνι από το Συγνώμη του Κυριάκου δεν έχει στεγνώσει και ο ήχος από την πρόταση του «θέλω να ζητήσω μία προσωπική και ειλικρινή συγνώμη» δεν έχει ακόμη ατονίσει. Ναι Αλέξη μου, βιάστηκες. Βιάστηκες διότι τα χιόνια δεν έχουν λιώσει ακόμη και πολύ φοβάμαι ότι θα γλιστρήσει η πρόταση σου, στον πάγο όχι της Χιονοθύελλας ΕΛΠΙΣ αλλά της ελπίδας που επί ημερών σου έσπειρες αλλά θέρισες Αλέξη μου καναβουρόσκονη.
– Δε σε καταλαβαίνω Μιχαήλ. Εξηγήσου.
– Όχι Αλέξη, εσύ εξηγήσου διότι τρία χρόνια σχεδόν, ακόμα δεν έχω αποδεχτεί όλα εκείνα που με έφεραν σε θέση να μένω μακριά σου…
@ Ήθελα να πω στον Αλέξη ότι η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε, ήταν άκαιρη, ήταν άστοχη, διότι, σε μία περίοδο που η μάχη για την πανδημία είναι στο φόρτε της, το άγχος για να εξυγιανθεί και να ηρεμήσει η κατάσταση που επικρατεί λόγω της στάσης που κρατά η γείτονα Τουρκία και τα όσα συμβαίνουν στο νέο ευρωμεσογειακό χώρο, μαζί με τις προσπάθειες που γίνονται μήπως και βρεθούν λύσεις για την βαθύτατα πληγωμένη αγορά, σε μία τόσο φορτισμένη περίοδο, δεν πρέπει να μπαίνουν από κανέναν τρικλοποδιές.
@ Όχι τώρα τουλάχιστον. Σε μία στιγμή όπου το φέρετρο σπρώχνεται στα χιόνια για να μπει στη νεκροφόρα, σήμερα που υπάρχει τόση κοινωνική ένταση, ουδείς θα σκεφτόταν να κερδοσκοπήσει πολιτικά. Πόσο μάλλον, ένας αρχηγός κόμματος που ακόμη δεν έχει αιτιολογήσει πως επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ οι πολίτες στήθηκαν στον τοίχο με την 3η ανακεφαλαιοποίηση και μπήκαν στα φέρετρα της ανασφάλειας με τη μη προστασία της 1ης κατοικίας και τη νομοθέτηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών λύνοντας τα χέρια σε τραπεζίτες και όχι μόνο.
@ Ήθελα να πω στον Αλέξη, πως κατηγορεί την κυβέρνηση και καλά κάνει, διότι Δημοκρατία έχουμε, ότι επί ημερών του η χώρα, δεν παραδόθηκε στα χιόνια αλλά στις φλόγες, η χώρα δεν παραχωρήθηκε στον πάγο, αλλά παραχωρήθηκε ο πλούτος της σε ξένους και σε ιδιώτες.
@ Ήθελα να πω στον Αλέξη ότι έκανε πρόταση Δυσπιστίας, όταν ο ίδιος δεν μας έχει ακόμη εξηγήσει γιατί, έκανε πρόταση σε όλους μας, να πούμε τη γνώμη μας με το δημοψήφισμα και μας έφερε με τη διαχείριση του, επί του αποτελέσματος του ΝΑΙ ΟΧΙ σε σημείο να δυσπιστήσει η κοινωνία, απέναντι στις προθέσεις του και στους σχεδιασμούς του.
@ Σήκωσα και πάλι το τηλέφωνο για να τον προλάβω, να του πω ΟΧΙ σε μία συνάντηση μας, να μην ταξιδέψει άδικα με αυτόν τον παλιόκαιρο.
– Άστο Άλεξη, μην έρθεις να τα πούμε διότι θα τα πούμε παράξενα και ίσως τσακωθούμε πάλι. ‘Αστο ρε γαμώτο να ξεχαστεί, διότι μεταξύ του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ θα ψηφίσω ΟΧΙ και εσύ θα νομίζεις ότι σου λέω πάλι ΝΑΙ. Άστο Αλέξη και σε περίπτωση προκήρυξης πρόωρων εκλογών, θα πιούμε έναν καφέ εγώ εσύ και ο Ανδρουλάκης, διότι το έργο το έχω δει.
– Δεν μπορώ να σε καταλάβω Μιχαήλ μου.
– Άσε τα… μου και τις κτητικές αντωνυμίες και κοίτα να προμηθευτείς εκχιονιστικά με γεμάτα ρεζερβουάρ, διότι προβλέπω δύσκολους χειμώνες για το ΣΥΡΙΖΑ. Δύσκολους Αλέξη και μπλαβισμένους, από το εσωτερικό του κόμματος, κρύο.
Το τηλεφώνημα με τον Αλέξη Τσίπρα, είναι προϊόν Μυθοπλασίας…
*Ο Μιχαήλ π. Λαμπαθάκης γράφει …
με το αποτύπωμά του
michaillampathakis@hotmail.com
