@Το τι ακούστηκε πάλι στην αίθουσα της Βουλής, δεν είναι ικανό να αναπαυθεί στο μυαλό και στις συνειδήσεις πολλών. Για τρομοκρατία, για κατάληψη, για βραχνιασμένες φωνές, για απαγόρευση λόγου με το κλείσιμο μικροφώνου, για απειλές κατά εκλεγμένου από το λαό εκπροσώπου (τον Παύλο Πολάκη εννοώ), φράσεις για πραξικόπημα, περιγραφές για trash tv Φουρθιώτη, απαξίωση της Αριστεράς και συνθήματα για το λαό που δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Αυτό είναι τελικά το απαύγασμα της δημοκρατίας; Αυτή είναι η ηθική της πολιτικής του σήμερα που θα οδηγήσει τους νέους, δυνατούς και πολιτικά υγιείς στο αύριο; Γροθιά όχι στο στομάχι, μα στο πρόσωπο, εκεί δηλαδή που η δημοκρατία μας ζητάει να την κοιτάμε κατάματα.
@Δεν πάμε καλά και μάλιστα έχει χαθεί το μέτρο. Το χειρότερο δε όλων, είναι πως στο μπάχαλο που εξυφαίνεται ώστε εξ αιτίας του να καλυφθεί, όπως υποψιάζομαι, το επόμενο χρονικό διάστημα η πολιτική ρευστότητα που θα επικρατήσει, γίνονται προσπάθειες να ταυτισθεί η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά με την Αριστερά (όπως επιθυμεί να αυτο-προσδιορίζεται) η πτέρυγα που βρίσκεται εντός του «ναού της Δημοκρατίας». Θα δημιουργηθεί φονικό μπάχαλο αν υπερισχύσει η προσπάθεια αυτή, πλήρους εξάλειψης της Αριστεράς.
@Καλό θα ήταν να ξεκαθαριστεί με κάθε τρόπο πως, η Κοινοβουλευτική Αριστερά μάλλον δεν έχει καμία σχέση με την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Κυρίαρχη διαφορά τους είναι, ότι όλα τα αριστερά εξωκοινοβουλευτικά κόμματα δεν έχουν κοινοβουλευτικό λόγο. Άρα δεν ακούγονται, άρα δεν μπορούν να εκφραστούν και να ψηφίσουν ή καταψηφίσουν όσα αφορούν τον λαό και λαμβάνουν χώρα εντός Βουλής.
@Αυτή είναι η κυρίαρχη συνθήκη, βάση της οποίας και φυσικά με βάση την πολιτική ηθική, απαγορεύεται να ζητείται από κάθε Αριστερό να ψηφίζει ντε και καλά, τα Αριστερά κόμματα που βρίσκονται εντός της Βουλής. Απαγορεύεται, ίσως να είναι βαριά η λέξη, διότι έχει πλέον αποδειχθεί, πως οι αλήθειες της Αριστερής ιδεολογίας, οι αγώνες και ο ρομαντισμός της, εύκολα μπορεί να ξεθωριάσουν με την απόκτηση θέσης εξουσίας.
@Διότι εξουσία είναι, ας μην κολυμπάμε σε αυταπάτη, εξουσία είναι το να διαθέτεις κάρτα Βουλευτή και προνόμια τα οποία ενίοτε σε αποπροσανατολίζουν. Εξουσία είναι να μην επιτρέπεις να εξηγηθεί στον λαό, το παιχνίδι που παίζεται από όλες τις πτέρυγες και αφορά στο γεγονός πως, άλλο είναι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της περηφάνιας από τους Αριστερούς των δρόμων και των αγώνων και άλλο από τους Αριστερούς των εδράνων και των νομοσχεδίων. Θεμιτές και αναγνωρίσιμες κι οι δύο θέσεις, αλλά τόσο διαφορετικές μεταξύ τους.
@Τελικά η Αριστερά στο σύνολο της, σε όλες τις εκφράσεις της, δεν είναι ικανή να ενωθεί για να πολεμήσει τη Δεξιά, είτε αυτή βρίσκεται εντός πολυκατοικίας με πολλούς συγκατοίκους, είτε διαβιεί σε φιλελεύθερα μαγικά χαλιά. Δεν μπορεί να ενωθεί η Αριστερά, αφού υπάρχει τόσο διαφορετική αντίληψη στα διαμερίσματα της, για το πως μπορεί ο πολίτης να χαμογελάσει. Μην ξεχνιόμαστε επίσης, πως όταν τμήμα της Αριστεράς έγινε κυβερνώσα δύναμη, λίγα ήταν εκείνα που την ένωναν με τις άλλες Αριστερές δυνάμεις τόσο εντός όσο και εκτός κοινοβουλίου.
@Τι είδαν λοιπόν οι πολίτες να συμβαίνει αυτές τις μέρες, μέσα στη Βουλή, για το δικό τους καλό; Είδαν και διαπίστωσαν πως είναι ανάγκη να επικρατήσει η λογική… Είδαν και διαπίστωσαν πως είναι ανάγκη να υπάρξει και πάλι, δυνατός ο Κεντρώος χώρος, να αναγεννηθεί, να ανασυνταχθεί… Είδαν πως η Αριστερά δυσκολεύεται να ενωθεί κι η Δεξιά μπορεί ευκόλως να αιτιολογήσει τα λάθη της. Είδαν επίσης οι πολίτες, το πόσο εύκολα μπορούν όλοι να τους μπερδέψουν…
@ Τα είδαν οι πολίτες και τα διαπίστωσαν, ακούγοντας όμως την ίδια στιγμή, διά στόματος του Προέδρου της Βουλής Κωσταντίνου Τασούλα πως: «Την πλειοψηφία την αλλάζει ο Ελληνικός Λαός… Με το ζόρι κόλαση δεν θα γίνει ούτε η Bουλή, ούτε η χώρα». Φράσεις που ξυπνάνε στα τρίσβαθα των πολιτών, την ανάγκη να φωνάξουν πως: «Με το ζόρι και για κανέναν δε θα γίνει κόλαση η ζωή τους, για κανέναν δε θα χάσουν την πίστη τους στη δύναμη της Πολιτικής, για κανέναν δε θα ανεχτούν να χαθεί η ταυτότητα τους η Ελληνική η πανανθρώπινη, ως Φίλιος Έλλην, ως Ξένιος Έλλην, ως Άνθρωπος Έλλην.
@ «Σα δε ντρεπόμαστε», είπε με το τραγούδι του το 1979 ο Κώστας Χατζής. Σε μία υπέροχη ερμηνεία, τόσο μουσικά όσο και των στίχων του Γιώργου Βραδυνού, ο γνωστός τραγουδοποιός έβαλε στη θέση τους τα πράγματα, πριν ακόμη ξεκινήσει το μεγάλο της ταξίδι η ΑΛΛΑΓΗ του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1981 και για 40 και πλέον χρόνια η Μεταπολιτευτική Ελλάδα δεν κατάφερε να εξαλείψει την ντροπή της φράσης «Σαν δε ντρεπόμαστε». Ένα καθαρά πολιτικό τραγούδι, το οποίο έχει την καλλιτεχνική ικανότητα να κουμπώνει σε όλες τις εκφάνσεις, σε κάθε μετερίζι από το χθες μέχρι και το βαθύ σήμερα. Κι όπως λέει ο Κώστας Χατζής
**********************
Εμείς δεν τον προδώσαμε ποτέ μας τον Χριστό,
κάναμε πάντα το σωστό και τον σεβόμαστε.
Σα δε ντρεπόμαστε.
Όταν φτωχός στην πόρτα μας βοήθεια μάς ζητά,
πάντα τα λίγα μας λεφτά τα μοιραζόμαστε.
Σα δε ντρεπόμαστε.
Την καλοσύνη δίνουμε παντού μ’ απλοχεριά
και για τα νηστικά παιδιά πάντα νοιαζόμαστε,
δε βάλαμε το πονηρό στο νου,
με τη γυναίκα τ’ αλλουνού δεν κολαζόμαστε.
Σα δε ντρεπόμαστε.
Σκοτώσαμαν, σκοτώσαμε σε δύσκολη στιγμή,
για του σπιτιού μας την τιμή και το καυχιόμαστε
κι αν κλέψουμε, όταν κλέψουμε, γιατί είμαστε φτωχοί,
κάνουμε εμείς μια προσευχή και συγχωριόμαστε.
Εκλέψαμε, σκοτώσαμε και θα `πρεπε γι’ αυτό,
εμείς, αντί για το Χριστό να σταυρωνόμαστε
κι όμως υπάρχουμε και ζούμε,
κι όμως υπάρχουμε και ζούμε
και δεν ντρεπόμαστε.
Σα δε ντρεπόμαστε. Σα δε ντρεπόμαστε.
@Επανέρχομαι… Με βάση όσα αρχικά κατέθεσα, αισθάνομαι πως, κάπως έτσι μπορεί να ερμηνευτεί το ότι ορισμένοι που δήλωναν, εδώ στον τόπο μας στα Χανιά, ότι δε θα ασχοληθούν με υποψηφιότητες και συμμετοχή τους σε ψηφοδέλτια, σήμερα, σιγά σιγά ξετεντώνονται από τις καρέκλες τους κι αρθρώνουν προτάσεις υπονοώντας ότι, θα κινηθούν εκ νέου με πολιτικό ενδιαφέρον προς τη συμμετοχή τους στις κάλπες. Μη ρωτάτε να σας πω ονόματα διότι ζήτησαν να μην τους αναφέρω ακόμη. Πρόσωπα τα οποία έχουν ρίζες τόσο στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας όσο και του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ. Πρόσωπα που δεν έχουν καμία διάθεση να πέσουν σε μικροκομματικές τρύπες όπου τα νερά βουρκιάζουν, τρύπες ικανές να προκαλέσουν ατυχήματα στην αξιοπρέπεια των πολιτών και της εικόνας της χώρας.
@Τρύπες έγραψα και επιθυμώ να κλείσω σελίδα, ευχόμενος να είναι ο Φλεβάρης μήνας αξιόλογος, χωρίς κούφιες μέρες, κοινωνικά ήρεμος, με την πανδημία να υποχωρεί ώστε να δούμε στο βάθος του τούνελ έναν ενδιαφέροντα ορίζοντα. Όπως ενδιαφέρον θα επιθυμούσαμε οι περισσότεροι πολίτες να επιδείξουν οι αρμόδιοι, για δεκάδες εκατοντάδες τρύπες στο οδικό δίκτυο, άκρως επικίνδυνες, άκρως ύπουλες που δεν έχουν καμία θέση κάτω από τους τροχούς των οχημάτων και τις πατούσες των πολιτών. Αν δεν μπορείτε να τις κλείσετε τουλάχιστον διακοσμήστε τις.
*Ο Μιχαήλ π. Λαμπαθάκης γράφει …
με το αποτύπωμά του
michaillampathakis@hotmail.com
