@ Τι σημαίνουν, ψάχνω να βρω και τι νόημα έχουν, προσπαθώ να καταλάβω, οι φράσεις… «Θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο… Ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του…». Τόσος πόνος, τέτοια τραγωδία, αφόρητος θρήνος για δύο γονείς που έθαψαν το παιδί τους. Το μεγάλωσαν, το φρόντισαν, το παρέδωσαν στη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση για να ανοίξει τα φτερά του ο Άλκης και να ταξιδέψει στη ζωή, ασφαλής με όνειρα και στόχους.
@ Το αποτέλεσμα. Θρήνος… Διότι τελικά κανένα μαχαίρι ποτέ δεν έφτασε στο κόκκαλο, για να σταματήσει η βία από όπου κι αν προέρχεται, για να εξαφανιστούν οι όποιες οργανώσεις στηρίζονται στο αίμα, στις κραυγές, στη σπορά οδύνης. Κανένα μαχαίρι δεν κρατήθηκε τόσες και τόσες δεκαετίες από χέρια υπευθύνων, για να φτάσει στο μεδούλι της παράνομης πράξης, των σκέψεων εκείνων, των αποφάσεων ομάδων προσώπων, που δεν μπορούν να καταλαγιάσουν με άλλο τρόπο την εσωτερική τους ένταση, παρά μόνο βάφοντας με αίμα, την ταυτότητα και την ιστορία αυτής της χώρας.
@ Το αποτέλεσμα. Θρήνος και μόνο θρήνος… Διότι, η ενός λεπτού σιγή, όταν καθιερώνεται για να τιμήσουμε κυρίως θύματα βίας, γίνεται μία απελπιστικά θλιβερή συνήθεια η οποία δεν βοηθάει πιστεύω, καθόλου μα καθόλου, στην απόφαση τόσο της επίσημης πολιτείας όσο κι ολόκληρης της κοινωνίας, στο να βρούμε λύση από κοινού. Αναρωτιέμαι πόσο θα άξιζε, κάθε μέρα να τηρείται ενός λεπτού σιγή, για όλα όσα δεν γίνονται από όλους μας, από τους άρχοντες κι όσους ορίζουν τη γραμμή πορείας αυτού του τόπου. Μήπως, με την ενός λεπτού σιγή κάθε μέρα, θα ξυπνούσαμε όλοι μας; Θα ξυπνούσαν οι μηχανισμοί μιας ευνομούμενης πολιτείας, ώστε να συνθλίψουν στα γρανάζια τους, την μικρή μας μνήμη η οποία διατηρεί τα τόσο τραγικά ζητήματα, το πολύ για μία εβδομάδα;
@ Ας πάψουμε τελικά να κρύβουμε τις ευθύνες μας κάτω από το χαλί της, ενός λεπτού σιγής… Αυτό το ένα λεπτό, αυτή τη σιγή εκμεταλλεύονται ορισμένοι, σε πολλές γωνιές αυτής της χώρας και γίνονται μάγκες, πιστεύοντας ότι αυτή η ελευθεριότητα, η ασυδοσία, η δυσοσμία των πράξεων τους ή των λεγομένων τους, είναι μαγκιά
@ Ο κάθε δολοφονημένος Άλκης, η κάθε βιασμένη Ελένη, η κάθε ξυλοδαρμένη μέχρι θανάτου Αλίκη κι η κάθε σταγόνα αίματος που ποτίζει τη γη μας εξ αιτίας μίσους, βίας, επίδειξης δύναμης, βοηθούν στο να συνηθίζουμε τον πόλεμο στην κοινωνία μας. Όπως δηλαδή, συνηθίσαμε να βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας, καταναλώνοντας fast food εμπόλεμες συρράξεις, σε ανυπεράσπιστες από την ανθρωπότητα γειτονιές μας. Γιατί όλη η γη, μια γειτονιά είμαστε και κάποια στιγμή στο δικό μας σοκάκι θα συμβαίνουν τα ίδια. Ας θυμηθούμε τη φράση του Μάνου Χατζιδάκη κι ας σκεφτούμε αν θέλουμε να μοιάσουμε στα τέρατα, σε κάθε τέρας σε τέτοιο βαθμό, που όντως η ομορφιά να μην μας ταιριάζει… διότι απλά θα μας τρομάζει.
@ Ξεκίνησε για την Εκκλησία της Κρήτης μία νέα διαδρομή υπό την πνευματική καθοδήγηση του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ευγένιου του Β’. «…έρχομαι ως πατέρας της μεγάλης πνευματικής μας οικογένειας, για να λέω σε όλους πως η αγκαλιά του θεού και της εκκλησίας μας είναι ανοιχτή και για να σας απευθύνω αυτή την προτροπή: Αγαπούμε, συγχωρούμε, προχωρούμε. Ζητώ την συνδρομή των προσευχών σας…», ανέφερε ο Ευγένιος, με τόση ταπεινότητα αλλά και ένα ουσιαστικό, αληθινό χαμόγελο, που πάντα φυσικά τον διακρίνει, θυμίζοντας σε όλους για ακόμη μία φορά, ότι ο κάθε ένας μόνος του, δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Μόνο από κοινού, με κοινές δράσεις, με συλλογικότητα και ενότητα, σε όλα τα ζητήματα, μπορούμε να βρούμε λύσεις, απαντήσεις, να οδηγηθούμε στο αύριο χτίζοντας μία Κρήτη, μία χώρα που να είμαστε ενθουσιασμένοι τη στιγμή που θα την παραδίδουμε στα νέα παιδιά.
@ Άσχετα με την προτροπή του Κυριάκου Μητσοτάκη προς όλους τους ενδιαφερόμενους, να ξεχάσουν τις πρόωρες εκλογές, αυτό το οποίο διαφαίνεται είναι η ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό, η ολοένα αυξανόμενη παρουσίαση από εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς δημοσκοπήσεων για τα κόμματα, όπως επίσης και μία έντονη συζήτηση για την οικονομία και τα μέτρα ελάφρυνσης του κόστους ζωής στα νοικοκυριά.
@ Την ίδια ώρα, τα εγχειρίδια χρήσης για εσωκομματικές διενέξεις ή για μεθοδεύσεις πολιτικών τρικλοποδιών μεταξύ κομμάτων αλλά και προσώπων, έχουν βγει από τα συρτάρια. Διαπιστώνει εύκολα ο καθένας που ασχολείται με τα τεκταινόμενα γύρω από την πολιτική, πως όταν ξεκινούν λεκτικές «επιθέσεις» προς τον αρχηγό τους στελέχη ενός κόμματος (βλ. Λοβέρδος προς Ανδρουλάκη) τότε αυτό σημαίνει πως είτε έχει λάβει εντολές, ή έχουν δημιουργηθεί εξωκομματικές συμμαχίες, είτε ότι φοβούνται την δυναμική που αναπτύσσει βάση τις οποίας, οι επιτιθέμενοι θα μείνουν τελείως στην άκρη.
@ Όπως επίσης όταν ξεκινούν οι επιθέσεις σε πρωτοκλασάτα στελέχη ενός κόμματος από συντρόφους τους με εξίσου εμφανή δυναμική (βλ. Φίλης Πολάκης) τότε να αναμένουμε εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα, τα οποία ως επί το πλείστο εμφανίζονται προεκλογικά. Οι καταστάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ αναμένονται εκρηκτικές, διότι μόνο μέσα από τέτοιας δυναμικής διαδικασίες θα μπορέσει ο Αλέξης Τσίπρας να αποδείξει ότι είναι έτοιμος και αναθεωρημένος στη σκέψη και την πολιτικό-κοινωνική του προσέγγιση. Ο Αλέξης Τσίπρας, έχει προβληματισθεί όπως μαθαίνω, για την ομάδα νίκης που πρέπει να δημιουργήσει ώστε το προεκλογικό τερέν να τον βρει έτοιμο, ικανό να διεισδύσει εκ νέου στην κοινωνία. Μία ομάδα, η οποία δε θα θυμίζει τη σύνθεση που οδήγησε τόσο τον ίδιο όσο και το κόμμα του στη δεύτερη θέση στο κοινοβούλιο. Θέση βέβαια που αντιλαμβάνεται κι ο ίδιος πως έχει μία σχετική λόγω ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ αστάθεια.
@ Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την καρατόμηση Λιβανού κάνει σαφές σε όλους ότι είναι αποφασισμένος για όλα, χωρίς να υπολογίζει πρόσωπα ειδικά αν αυτά γίνονται επικίνδυνα για το status που θέλει ο ίδιος να διατηρήσει. Φυσικά όπως υποδηλώνει κι η απόφαση του περί Λιβανού, δεν πρόκειται να βάλει σε κανένα πολιτικό σχεδιασμό του μήτε το όνομα Καραμανλής, μήτε να αποδεχθεί ότι για την ομάδα του ισχύει το «…υπολειπόμεθα ότι και να κάνουμε μετά από αυτή την εποποιία», όπως δήλωσε ο κατηργημένος πλέον κ. Λιβανός.
@ Όσοι παρακολουθήσουν το διάλογο στη σύσκεψη με τον Λιβανό, στη διεύθυνση www.youtube.com/watch?v=yagM_m1NYS8&t=64s πέρα από την απέχθεια που θα αισθανθούν, θα κατανοήσουν πως ένας αρχηγός κόμματος για να μπορέσει να εδραιώσει τη θέση του, να έχει αξιόλογο πρόσωπο, θα πρέπει, να μη κοντοστέκεται σε αποφάσεις οι οποίες μπορεί και να του κοστίσουν σε περιφερειακές ψήφους. Οφείλει να πράττει κατά τρόπο τέτοιο, που οι αποφάσεις του θα τον δυναμώσουν στη συνείδηση πολιτών, ενώ παράλληλα θα αξιολογηθεί για το κατά πόσο επιθυμεί την καθαρότητα στη σχέση του με τους απλούς πολίτες. Την ίδια ώρα μάλιστα, που ορισμένοι άλλοι εμπαίζουν όχι μόνο τους πολίτες αλλά κάνουν στο κομπολόι τους χάντρα τον πόνο τους.
@ Ο κυνισμός η απανθρωπιά κι όλα όσα γίνονται εργαλεία για να γυρίσουν τα πολιτικά παιχνίδια στις ρουλέτες των κομμάτων, θα έχουν πάντα απάντηση. Οι πολίτες που συγκλονίζονται από φρικτούς θανάτους, όπως στην Ηλεία από τις φωτιές του 2007, δεν θέλουν να γυρίσουν οι πολιτικές μπίλιες, αλλά οι καμένοι άνθρωποι τους στη ζωή. Εντάξει κ. Δούκα, κάποτε υφυπουργέ Οικονομίας και Οικονομικών που δίνατε λεφτά από τις τσάντες, για να γιατρέψετε την οδύνη… όπως νομίζατε κι όπως είπατε;;;
