@ Ο κόσμος όλος παρακολουθεί το δράμα που εξελίσσεται στην Ουκρανία, με τις εντολές και την υψηλή εποπτεία ενός ηγέτη, ο οποίος αφού πρώτα μπέρδεψε με την προσωπικότητα του τη διεθνή πολιτική και όχι μόνο σκηνή, στη συνέχεια προσπάθησε και τα κατάφερε να εντυπωσιάσει με τις αθλητικές του επιδόσεις. Αλλά και τα τερτίπια του στο πλαίσιο δημοσίων κοινωνικών σχέσεων, υπό την στενή πάντα καταγραφή τηλεοπτικών καμερών, έως τη στιγμή όμως που πάτησε το Κόκκινο κουμπί μιας απεχθούς απόφασης κήρυξης πολέμου. Το όνομα αυτού Poutin…
@ Οι βόμβες που εξαϋλώνουν ανθρώπους, μνημεία πολιτισμου, κάθε ίχνος οικονομικής ζωής και μέλλοντος, κατάφεραν να πλήξουν την δυτική προς το παρόν οικονομία, με πρώτο κύμα κρούσης να κατευθύνεται προς την Ευρωπαϊκή γη. Αυξήσεις φωτιά λόγω κυρίως της ακρίβειας που έχει επέλθει στα καύσιμα και την ενέργεια, είναι ο αντίκτυπος και το επακόλουθο, το οποίο δυστυχώς θα συμπαρασύρει την ικανότητα πολλών Ευρωπαϊκών χωρών στο να επανέλθουν σε μία ισορροπία ανάπτυξης και υγειών οικονομικών δεικτών.
@Η ίδια ακριβώς εικόνα ξεδιπλώνεται στην Ελληνική αγορά, η οποία τη στιγμή που πήγε να σπάσει το νήμα, για να ολοκληρώσει μία πολυετή προσπάθεια ώστε να σηκώσει και πάλι το ανάστημα της στις διεθνείς αγορές αλλά και στην προάσπιση των ευπαθών ομάδων της μεσαίας και κάτω οικονομικής τάξης πολιτών, καλείται εκ νέου να διαμορφώσει νέες πολιτικές, που θα λειτουργήσουν όσο αυτό είναι εφικτό, ως σωσίβιο, στη φουσκοθαλασσιά του ανεμοστρόβιλου Poutin.
@ Στο νέο αυτό σενάριο, για ακόμη μία φορά οι πρωταγωνιστές που στην εξέλιξη του θρίλερ πέφτουν τραυματισμένοι από τους πρώτους, είναι οι κτηνοτρόφοι. Οι τεράστιες αυξήσεις στις τιμές των εφοδίων και των ζωοτροφών, στήνουν στον τοίχο προς εκτέλεση τους μάχιμους του πρωτογενή μας τομέα. Το κόστος που αφορά στην επιβίωση των κτηνοτρόφων και των επιχειρήσεων ή μονάδων τους, καθίσταται ολοένα και περισσότερο απαγορευτικό. Είναι η αύξηση των ζωοτροφών το τελειωτικό χτύπημα στον πολύπαθό αυτό κλάδο;
@ Η απάντηση σε πρώτο επίπεδο είναι πως ΝΑΙ, το κόστος για τους κτηνοτρόφους, πολύ πιθανό να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου που θα παρασύρει σε γκρεμνούς, τα αμνοερίφια και τους εργάτες του ζωικού κεφαλαίου της χώρας. Σε δεύτερο επίπεδο, καλό θα ήταν να επικρατήσει η απάντηση, πως όλα θα εξαρτηθούν από το ύψος και την ποιότητα των μέτρων ενίσχυσης που η κυβέρνηση θα λάβει. Απολύτως αναγκαία, απαραίτητη η στήριξη, δεδομένου ότι στους καιρούς που διανύουμε υπάρχει ακόμη μία χάντρα, που ενδεχομένως προστίθεται στο κομπολόι της ανασφάλειας και φέρει τον τίτλο «Επισιτιστική Ρωγμή».
@Αγρότες και κτηνοτρόφοι, πέρα από κάθε αλήθεια ή ψέματα που δημιουργούν μύθους ή οδύνες γύρω από την λειτουργία τους αλλά και την ζωή που έχουν, συγκροτούν έναν κλάδο ο οποίος προσφέρει στο ΑΕΠ, παράλληλα δίνει ζωή στην ύπαιθρο. Η ενδοχώρα της Ελλάδας, η ιστορία της, ο πολιτισμός και το αύριο της ενδοχώρας των επαρχιών, έχει ανάγκη την ύπαρξη κάθε αγρότη κάθε κτηνοτρόφου. Ο πρωτογενής τομέας σε κάθε κλάδο της οικονομίας δεν πρέπει να θεωρείται, αλλά να είναι, από απαραίτητος έως και βασικός πυλώνας της οικονομίας, της Ελληνικής ζωής. Αγρότες, κτηνοτρόφοι, δεν είναι εχθροί της οικονομίας ή της χώρας. Όταν αυτό γίνει κατανοητό, θαρρώ πολλά θα αλλάξουν μεταξύ αυτών αρκετές νοοτροπίες ένθεν κακείθεν.
@ Οι κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας, επένδυσαν ψηφο-συλλεκτικά στους αγροτοκτηνοτρόφους, χτύπησαν συγκαταβατικά τις πλάτες των εργατών της γης και των βουνών, θέριεψαν ιδεολογικούς εγωισμούς και καφενειακές αντιπαραθέσεις, χωρίς από την άλλη, να ενδυναμώσουν την Ελλάδα των χωριών, των οροπεδίων, των πεδιάδων, των βοσκοτόπων, των καλλιεργήσιμων εδαφών. Αγοράστηκαν οι ψήφοι… δεν υπήρξε όμως το αντίδωρο της αναγνώρισης τους. Μόνο μαύρες σημαίες έρχονται στη μνήμη σχεδόν όλων μας, μόλις σκεφτούμε αγρότες ή κτηνοτρόφους. Αυτές οι σημαίες πρέπει να υποσταλούν, να αλλάξουν χρώμα, με το μαύρο να χάνεται μπρος το γαλάζιο της θάλασσας, του ουρανού και το πράσινο της γης, των βουνών.
@ Έγραψα σημαίες και θυμήθηκα τον προβληματισμό που γρατζουνάει το μυαλό μου, κάθε παραμονές Εθνικών Επετείων. Γεμίζουν με σημαίες Ελληνικές, Βυζαντινές, κάθε μεγέθους, οι εμπορικές γωνιές σε οδικές αρτηρίες και διασταυρώσεις, όχι μόνο στην πόλη μας αλλά σε όλη την Ελλάδα. Αναρωτιέμαι αν εξυπηρετεί τη συλλογική μνήμη ή τη μη λήθη της ιστορίας μας, όλο αυτό το παζάρι με τα νάιλον υφάσματα με τη στάμπα της σημαίας μας. Όταν, ελάχιστοι έχουν απομείνει να θυμίζουν σε παιδιά και εγγόνια, πως κάποτε οι αργαλειοί ύφαιναν τη Γαλανόλευκη, πως κάποτε σε κάθε ντιβανοκασέλα υπήρχε με σεβασμό διπλωμένη η Ελληνική Σημαία, απόδειξη ότι κάθε σπίτι σεβόταν την ιστορία και γαλουχούσε τα παιδιά η φαμίλια, με τη συγκίνηση που άπλωνε το ανέμισμα της, η έπαρση της, η υποστολή της σε σχολεία, σε μνημεία, σε ξημέρωμα και ηλιοβασίλεμα.
@ Οι οριζόντιες γραμμές στη σημαία μας είναι εννέα, βροντοφωνάζοντας τις εννέα συλλαβές του εθνικοαπελευθερωτικού συνθήματος της Ελληνικής Επανάστασης, “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ `Η ΘΑΝΑΤΟΣ”. Ο Σταυρός, Λευκός, που συμβολίζει την αγνότητα της αφοσίωσης σε πίστη και ορθοδοξία. Αγνότητα, υπό την έννοια πως η αγάπη στην πατρίδα, δεν έχει αντίτιμο. Δεν πληρώνεται. Δεν αγοράζεται, ούτε όμως θα έπρεπε να πουλιέται. Ή να ξεπουλιέται… Γιατί αυτή η αγάπη είναι που προχώρησε τη χώρα μας μπροστά κι όταν έπαψε να ορθώνεται ως φύλακας και τη θέση της πήρε η αγάπη προς την ύλη, τότε τα περισσότερα βρέθηκαν σε κατάσταση βαθιάς ύπνωσης. Με το ροχαλητό να ακούγεται μέχρι τις μέρες μας.
@ Ακριβώς το ίδιο ροχαλητό, όμοιο της αποβλάκωσης και της αναισθησίας, όλων όσων για να μοιάζει το σπίτι τους μοντέρνο και ιδανικό, αλλάζουν τη διακόσμηση και τα παλαιά, τα αχρείαστα, αυτά που πλέον δε τους είναι χρήσιμα, τα πετάνε όπου βρουν. Διότι, θεωρούν ότι η θέση των δικών τους σκουπιδιών, είναι στη δική μας γη, λερώνοντας τον πολιτισμό όλων μας, σκίζοντας το ιδανικό μας που αφορά στο σεβασμό, στην αισθητική μας. Αυτοί λοιπόν, που θέλουν να ζουν εντός όμορφων και ανανεωμένων σπιτιών, αγνοώντας την ομορφιά της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτοί οι ίδιοι θα πάνε να αγοράσουν μία σημαία, από κάποια γωνιά κάποιου πλανόδιου, απλά και μόνο για να πλανήσουν όλους εμάς τους άλλους, ότι είναι καλοί πατριώτες άσχετα αν είναι τελείως απολίτιστοι.
@ Όταν τον ανταμώσετε τον τύπο αυτού του Έλληνα να πετάει τα δικά του αχρείαστα, στη δική μας χρειαζούμενη γη, σταματήστε τον και μιλήστε του για τον πολιτισμό των πράξεων, της συμπεριφοράς, της αντίληψης. Κι αν δεν σας αντιλαμβάνεται, ενημερώστε τον ανόητο αυτόν πολίτη, πως… αν κάτι είναι που τον βοήθησε να κολυμπάει μέχρι και σήμερα στο απολίτιστο πέλαγος της απολίτιστης ζωής του, είναι ο πολιτισμός όλων των άλλων. Είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας μας… που τον αφήνει ανεξέλεγκτο. Είναι η διάκριση και η υπομονή, σπουδαίες αρετές για τον πολιτισμό… Που όμως αυτός ο απολίτιστος τύπος, τις εκμεταλλεύεται και αυτές ακόμα τις αρετές, δείχνοντας τα δόντια του ή τις γροθιές του, αν κάτι προσπαθήσει να διορθώσει, τον απολίτιστο εσωτερικό του κόσμο.
@ Με λίγα λόγια, μην τον αφήσετε να φέρεται ως ένας Poutin…
