@Παραγγέλνεις σουβλάκι, σου κάθεται στο λαιμό, βάζεις βενζίνη ανατριχιάζεις, σου βγάζει λογαριασμό η ταμίας στο σούπερ μάρκετ σου κόβονται τα γόνατα, πρέπει να κεράσεις για τη γιορτή σου, δηλώνεις άρρωστος στην παρέα. Πρόκειται για περιγραφές ανθρώπων που ακούς καθημερινά και δεν μπορείς να απαντήσεις μιας και πρόκειται για πραγματικότητα η οποία ολοένα και τραυματίζει τον προγραμματισμό των πολιτών και τις σκέψεις για το αύριο.
@ Αλίμονο αν προσπαθήσεις να ξεχαστείς βλέποντας τηλεόραση, αφού στη συγκεκριμένη ανάπαυλα, μπαίνει μία τεράστια παύλα σε κάθε λογική που επιβάλλεται να συμπορεύεται με το ανθρώπινο είδος. Από βιαστές και παιδόφιλους, από δολοφόνους και τραμπούκους, από προστάτες και εκβιαστές, μέχρι σύγχρονες Μήδειες και μεταμορφωμένους Ηρώδηδες, έρχονται να προστεθούν στις εικόνες τρέλας ενός πολέμου που επαναδιαπραγματεύεται τα οικονομικά παγκόσμια συμφέροντα και ανακατατάσσει τα παγκόσμια Λόμπι. Και όλα αυτά μαζί, ωσάν τρυπάνι ανοίγουν τρύπα στο υποσυνείδητο, εισβάλλουν στο μυαλό όλων μας και κατακτούν τα κάστρα ανθρωπιάς, ευαισθησίας, λογικής και συνύπαρξης, τα οποία ως άνθρωποι έχουμε ιερή υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε.
@Μόλις αντιληφθείς ότι στο παιχνίδι αυτό, έχοντας υποχρέωση στην ανθρωπότητα, δεν πρέπει να συμμετέχεις, παίρνεις το αυτοκίνητο, το μηχανάκι, το ποδήλατο, ώστε να πας μία βόλτα να ξεσκάσεις, να ξελαμπικάρεις βρε άνθρωπε… εκεί έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα άλλο παραληρηματικό παιχνίδι, αυτό με πρωταγωνιστές οδηγούς και πινακίδες κυκλοφορίας με τους τίτλους: «… της υπεροχής, του εγωισμού, της έλλειψης αυτοσυγκράτησης», στο παιχνίδι του «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ». Καθημερινά, τα τροχαία εντός του αστικού ιστού. Μοιάζει να είναι μέρος της συνταγής ώστε να νιώθεις απροστάτευτος, με μία συνεχή τσίτα στα αντανακλαστικά σου. Κυρίως τροχαία με υλικές ζημιές, δε λέω το αντίθετο… όμως δεν παύει να είναι πρόβλημα για τους εμπλεκόμενους, πρόβλημα για την ισορροπημένη καθημερινότητα όλων των πολιτών.
@ Και πάνω που πας να καταρρεύσεις, ένα γλαστράκι με γιασεμί, δωρεάν, σου θυμίζει ότι αξίζει να προσπαθήσεις να κάνεις τη ζωή σου πιο ευωδιαστή, μία εκδήλωση μουσική, μία θεατρική παράσταση, μία παρουσίαση βιβλίου, όλα αυτά σε καλούν να μην παραδώσεις τα όπλα. Αρκεί φυσικά, να μη μείνουμε στο ένα γλαστράκι γιασεμί μιας και είναι τζάμπα, να μην βαρεθούμε να ξανασυναντηθούμε ο ένας μαζί με τον κάθε άλλον στη μουσική, στο βιβλίο, στο θέατρο.
@ Στη ζωή όλα μα όλα είναι Πολιτική. Συμφωνώ και επαυξάνω. Όλα μα όλα επιζητούν τη συμμετοχή. Ξανά συμφωνώ, ξανά επαυξάνω. Όλα μα όλα χρειάζονται να ασχολείσαι μαζί τους, για να υπάρχουν και την επόμενη μέρα. Για να είναι σε θέση όμως ο κάθε ένας πολίτης ξεχωριστά, να ασχολείται με όσα προορίζονται να ανθίζουν ώστε να εμπλουτίζουν θετικά τις ζωές όλων μας, θα πρέπει να διαπιστώνει πως υπάρχει φως, αλήθεια, η οποία όσο κι αν είναι ταλαιπωρημένη, δεν έχει εκπνεύσει.
@Είναι το σημείο της σκέψης μου αυτό, στο οποίο δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι, για να λάμψει ο Ήλιος άσχετα αν είναι Πράσινος, άσχετα αν χιλιάδες ψήφισαν να σηκωθεί ξανά στο πολιτικό στερέωμα, θα πρέπει να μην υπάρχουν σύννεφα. Όπως διαπιστώνω, τα σύννεφα τα εσωκομματικά θολώνουν τον ήλιο τον πράσινο που μετα βαΐων και κλάδων ύψωσαν οι ευσυγκίνητοι θιασώτες του πάλαι ποτέ μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού. Αν δεν κάνω λάθος το όνομα ΠΑΣΟΚ σε καταπράσινο φόντο, βρήκε τη θέση του, με τη συμπλήρωση 40 ημερών από το θάνατο της Φώφης Γεννηματά, τον Οκτώβριο του 2021, στην αναμορφωμένη πρόσοψη και είσοδο του κτιρίου, στα κεντρικά γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη.
@Τι μας είπαν λοιπόν; Ότι γνωρίζανε εξαρχής, από πέρυσι δηλαδή, ποια θα ήταν η απάντηση στο ερώτημα που κλήθηκαν να απαντήσουν φίλοι και μέλη του κόμματος, περί ονόματος του κόμματος. Διαπιστώσαμε επίσης ότι, οι διαδικασίες για το νέο ΠΑΣΟΚ συνοδεύονται από τις τακτικές που ακολουθούσαν χρόνια τώρα στις κομματικές οργανώσεις και τις τοπικές γραμματείες. Αντιληφθήκαμε παράλληλα ότι, με τα αποτελέσματα που βγήκαν για τις παρουσίες στις Νομαρχιακές Επιτροπές, οι από χρόνια γνωστοί και γνωστές, επισημοποιούν την ύπαρξη τους, ενώ οι νέες παρουσίες θα εκτελέσουν πιστά τις εντολές που θα τους δοθούν από τους πολιτικούς τους προστάτες ώστε το επόμενο διάστημα, να μετρήσουν οι ενδιαφερόμενοι για τις λίστες υποψηφίων τις δυνάμεις τους.
@Πολύ φοβάμαι και το εννοώ το φοβάμαι, πως μετά από όλο αυτό το πολιτικό τηλεπαιχνίδι περί δημοσκοπικής ανόδου του κόμματος, εκπρόσωπου, του Κεντρώου χώρου, σε συνάρτηση με την ισχυρή απόφαση του πρωθυπουργού για εκλογές στο τέλος της τετραετίας, ότι το Κέντρο της πολιτικής, θα μείνει απροστάτευτο, ανίσχυρο και υποδουλωμένο σε τακτικές πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων όπου πολλοί λέγανε πολλά, σε πολλούς, αλλά τελικά απόφαση βγάζανε μόνο όσοι βρισκόντουσαν στο πάνελ και ψήφιζαν. Διότι όλοι οι άλλοι, είχαν αποχωρήσει γεμίζοντας τα ταβερνάκια, τα κουτουκάκια, τα ρεμπετάδικα και τις καντίνες για HOT DOG.
@Δαγκώνοντας το πιτόγυρο των 3,60 διαπίστωσα ότι μου είχαν βάλει πολύ γιαούρτι με αποτέλεσμα τα γένια μου να γίνουν χάλια. Εκείνη την ώρα περνούσε από δίπλα μου μία γιαγιούλα η οποία θωρώντας με, με μακριά γένια, μέσα στα μαύρα ντυμένο, με πέρασε για παπά και μου είπε: «Την ευχή σου γέροντα». Την κοίταξα σαστισμένος, προσπαθώντας να σκουπιστώ από τα γιαούρτια, της είπα: «Του Κυρίου καλή μου».
@Πόσο εύκολο τελικά είναι να ξεγελαστεί ο πολίτης, ειδικά σε μία περίοδο που από τις καταστάσεις, εκλείπει η καθαρή του αντίληψη, κοιτάζει πιο πολύ προς τα χαμηλά και όχι ευθεία. Κυρίως όμως, που οι πολίτες σήμερα πια, ξεχνώντας τα λάθη του παρελθόντος από πολιτικής απόψεως, μπερδεύονται και ενδέχεται να επενδύσουν για το αύριο τους μνημονευόμενοι, κυρίως συναισθηματικά, σε ένα πολιτικό χθες που ίσως να μην έχει μάθει από τα σφάλματα του, τα επώδυνα για την κοινωνία. Σφάλματα, που σε ορισμένες περιπτώσεις όπως αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, οι εμπλεκόμενοι ως στελέχη μαζί τους, δεν έχουν αλλάξει ρότα.
*Ο Μιχαήλ π. Λαμπαθάκης γράφει… με το αποτύπωμά του michaillampathakis@hotmail.com
