@ Ο Τομεάρχης Υγεία της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., Ανδρέας Ξανθός, πιστεύει πως ως χώρα βρισκόμαστε στη πιο δύσκολη φάση της πανδημίας, έχοντας διαψευστεί πλήρως το σενάριο ότι διανύουμε το τελευταίο μίλι προς την ελευθερία. Ο Ανδρέας Ξανθός ο οποίος υπερασπίστηκε την εκστρατεία εμβολιασμού κατά της πανδημίας κάνει λόγο για ένα συνολικό restart που θα αφορά ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για τον έλεγχο της διασποράς του ιού στην κοινότητα, σε μία περίοδο που όπως όλα δείχνουν τα στοιχεία οδηγούν τους πολίτες και πάλι στην ανασφάλεια για το τι μέλλει γενέσθαι σχετικά με νέα μέτρα. Ο Ανδρέας Ξανθός του οποίου η σοβαρότητα δεν έχει καυτηριασθεί από κανένα συνάδελφό του, επιμένει στην καλή προετοιμασία του συστήματος και ειδικότερα της προνοσοκομειακής φροντίδας, με την εμπλοκή της ΠΦΥ, δημόσιας και ιδιωτικής καθώς επίσης την ενδυνάμωση των νοσοκομείων, που μοιραία, όπως υποστηρίζει, σηκώνουν ένα πολύ μεγάλο φορτίο. Είναι λίγο επικίνδυνο πιστεύω σε μέρες όπου υπάρξει έξαρση των κρουσμάτων των θανάτων και της κοινωνικής αγωνίας, να βλέπουμε γιατρό να καταρρέει μπροστά σε τηλεοπτικές κάμερες, προσωπικό όλων των κλάδων να διαδηλώνουν έξω από νοσοκομεία, να ακούγονται δηλώσεις από επίσημα χείλι για κίνδυνο επιβολής μέτρων ακόμη και σε εμβολιασμένους, χωρίς απέναντι σε όλα αυτά να υπάρχει η καθολική συνεννόηση επιστημόνων, κομμάτων, κοινωνίας. Αν μία περίπτωση υπάρχει να βγούμε από το φαύλο κύκλο πανδημίας, κρουσμάτων, ασθενών, θανάτων, μέτρων, απογοήτευσης, κοινωνικών συγκρούσεων μεταξύ κοινωνικών ομάδων, πιστεύω πως μόνο μέσω της οδού που χαράσσει το κοινό μέτωπο και η σύμπραξη μπορεί να επιτευχθεί. Φυσικά όλες οι απόψεις είναι αποδεκτές προς συζήτηση, όμως φοβάμαι ότι στις πολλές κουβέντες χάνεται τελικά ο στόχος. Το αυτό πιστεύει όπως αντιλαμβάνομαι και ο κ. Ξανθός ο οποίος κάνει λόγο για ενίσχυση δυστυχώς σε στιγμές μεγάλης κρίσης, της παραδοξολογίας, της συνωμοσιολογία και του αντι-επιστημονικού σκοταδισμού.
@ Aν στις αυξήσεις που διαπιστώνουν οι καταναλωτές σε πληθώρα προϊόντων, αν στα αυξημένα τιμολόγια των ΔΕΚΟ και άλλων επιχειρήσεων, αν στα καύσιμα που η τιμή τους υπερβάλει λογικής, δεν μπει ένα φρένο με παρεμβάσεις από την επίσημη πολιτεία. Ή εάν δεν ενισχυθούν ανθρωποκεντρικά και με σεβασμό στην ανθρώπινη και αξιοπρεπή διαβίωση τα νοικοκυριά, πολύ φοβάμαι ότι μετά από έναν βαρύ χειμώνα, θα ξεκινήσει μία άνοιξη χωρίς ανθισμένα λουλούδια. Έχω την αίσθηση πως θα ληφθούν μέτρα τα οποία θα εκφράζουν μεταξύ άλλων το σεβασμό προς τις ελληνικές οικογένειες, οι οποίες το προσπαθούν πολλά χρόνια τώρα, να μην σκοντάψουν σε ιδεολογικές μπανανόφλουδες.
@ Eίναι απίστευτο όταν μία γυναίκα προστρέχει σε αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλει τον όποιο κίνδυνο διατρέχει, ορισμένοι αστυνομικοί να της λένε να κάνει μήνυση και ασφαλιστικά μέτρα. Της λένε δηλαδή, να πληρώσει, να περιμένει και όλα να έχουν… περιμένοντας… το χρόνο τους και το δρόμο τους. Η αγωνία όμως, δεν έχει υπομονή, ο κίνδυνος, δε χαρίζει σε στιγμές αναμονής. Να αλλάξει ο νόμος… Να υποχρεωθούν οι αστυνομικοί, μόλις δέχονται την όποια καταγγελία για κίνδυνο ζωής, μόλις βλέπουν μπροστά τους μία γυναίκα ή όποιο άλλο πρόσωπο που τους εκφράζει φόβο ή το χάος που επικρατεί μέσα στην ψυχή της για τον όποιο κίνδυνο, να δρουν άμεσα. Να αλλάξει ο νόμος… Να προστατεύονται χωρίς κανένα κόστος, χωρίς να μπει το χέρι στην τσέπη, χωρίς γραφειοκρατία και αναμονή, όλα τα άτομα που κινδυνεύουν. Ακούσαμε πολλές φορές το τελευταίο διάστημα πως γυναίκες που δολοφονήθηκαν από το σύντροφο τους ή άλλο πρόσωπο, είχαν καταγγείλει συμπεριφορές, είχαν αναφέρει περιστατικά βίας, είχαν ζητήσει βοήθεια. Το αποτέλεσμα ΘΑΝΑΤΟΣ. Ακούσαμε, μάθαμε ότι τους συνέστησαν να κάνουν μήνυση. Δηλαδή να πληρώσουν. Να αλλάξει ο νόμος… Σήμερα. Ο φόβος στα μάτια μιας γυναίκας, κινητοποιεί την κοινωνία, κινητοποιεί τις αρμόδιες υπηρεσίες. Δεν πρέπει να χρεώνεται ο φόβος ενός προσώπου που απειλείται με το παράβολο μιας μήνυσης. Τα δημόσια ταμεία δεν έχουν ανάγκη από χρήματα που προέρχονται από το φόβο και την ψυχική πίεση. Ουδείς νομοθέτης, δικαστής, εισαγγελέας θα έλεγε όχι σε μία τέτοια πρόταση.
@ H πρόεδρος της Ελληνικής δημοκρατίας κα Σακελαροπούλου, διαπίστωσα ότι είναι συναισθηματικός άνθρωπος, ολιγόλογη, ουσιαστική στο λόγο της, έχει την πρόθεση και την υπομονή να ακούει, κυρίως όμως δεν φοβάται να κυκλωθεί από κόσμο. Συμπορευόμενος μαζί της για αρκετές ώρες στα σεισμόπληκτα χωριά του Ηρακλείου από τον πρόσφατο σεισμό και ανάμεσα από τους ανθρώπους που μέσα σε μία στιγμή έχασαν τα πάντα… τα πάντα όμως, είδα την κα Πρόεδρο να δακρύζει μπροστά στα γκρεμισμένα σπίτια, στα κλειστά καταστήματα, στα παιδιά που της μίλησαν αλλά και στους γονείς που της ζήτησαν να κάνει ότι μπορέσει, ώστε τα παιδιά τους που σπουδάζουν, να μην εγκαταλείψουν τις σπουδές τους, λόγω των δικών τους ως γονείς, οικονομικών δυσκολιών. Αυτό που με οδήγησε στο να χαμογελάσω ήταν μία πρόταση που είπε, ζητώντας της να την πει δημόσια ως δήλωση. «Τα ανοικτά σχολεία είναι όλο το μήνυμα της ζωής που συνεχίζεται. Είναι το πιο θετικό μήνυμα…». Η φράση αυτή της Προέδρου, απαγορεύεται να μην γίνει μπούσουλας για τις κοινωνίες μας, για όσους λαμβάνουν αποφάσεις για τα παιδιά μας, για το αύριο της χώρας. Ανοικτά σχολεία… Ανοιχτές κοινωνίες… Ανοιχτοί ορίζοντες… Ανοιχτή ζωή. Όλοι γνωρίζουμε πως ο ρόλος ενός εκάστου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, λόγω πολιτειακών ορισμών έχει χαρακτηρισθεί ως, λυπάμαι που το αναφέρω, διακοσμητικός. Όμως, είναι σημαντικό, οι πολίτες αλλά και η χώρα, να μπορούν να αντλούν τα καλύτερα από τους καλύτερους. Και σε αυτή τη φάση των εικόνων που αντιλαμβάνομαι και περνάνε μπροστά μου, στα καλύτερα των τελευταίων ημερών, είναι μία γυναίκα που έχει τη θέση των Πρώτων πολιτειακά, και που αντιλαμβάνεται τον πόνο, μιλάει τόσο όσο επιτρέπουν οι στιγμές και τα συναισθήματα των απλών πολιτών.
