Καλή και ασφαλής η γειτονιά μας, αλλά ας μην κάνουμε συγκρίσεις με το… τότε. Γιατί τον καιρό εκείνο υπήρχαν τα χαμηλά σπιτάκια κι η θείοι, οι γιαγιάδες, η νονά, οι φίλοι όλοι, δυο βήματα απ’ το σπίτι μας! Με το καλωσόρισμα και τη καλημέρα τους τη θερμή, με το αστείο και την ψιλοκουβεντούλα τους, με τα καλά λογάκια και τα μικροδωράκια. Υπήρχαν κι οι συνάξεις στα σπίτια -επίσημες και ανεπίσημες- οι απρόοπτες συναντήσεις στα καλντερίμια που δεν έλεγαν να τελειώσουν, τ’ ατέλειωτα καλαμπούρια στην πεζούλα όπου μαζευόταν οι χωριανοί παρέες – παρέες τα βραδάκια! Αλληλοενίσχυση, συντροφικότητα, ζεστασιά… Και ιδού τι έχουμε στις μέρες μας: Ένα φως που αναβοσβήνει αυτόματα στη βεράντα του απέναντι διαμερίσματος, που και που μια γεροντική σκιά που κάτι κάνει στο μπαλκόνι στην ακριανή πολυκατοικία, δυο πόδια… απρόσωπα που πάνε κι έρχονται αδιάκοπα κάτω απ’ τη κλαρωτή τέντα του πιο κοντινού σπιτιού! «Ας μην είμαστε οπισθοδρομικοί!», θα μου πείτε. Βεβαίως! Κι ας μην γελιόμαστε!… Ας πούμε μόνο για τα όμορφα -στην ουσία μοναχικά βράδια- μπρος στα κουτιά και για τις απαραίτητες πλέον συχνές, νοσταλγικές μας αποδράσεις στα κελιά της μνήμης…
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ…
Όλοι έχουν τον αγώνα τους κι ο κάθε ορκισμένος γραφιάς το δικό του. Γιατί τα κείμενα είναι σαν τα παιδιά! Γεννιούνται και ανδρώνονται με κόπο, όσο εύκολη κι αν είναι η σύλληψη κι η υλοποίησή τους. Ένα κείμενο που παραδίδεται για ανάγνωση είναι ένα κομμάτι μας! Διαβάζεται, αφήνει εντυπώσεις, διδάσκει, ψυχαγωγεί, πλουτίζει τον ψυχικό κόσμο του αποδέκτη του. Ύστερα με τον καιρό ξεχνιέται. Που και που θα σε δει κάποιος στον δρόμο, θα σου θυμίσει το ένα θέμα σου ή το άλλο, θα σ’ ενθαρρύνει να συνεχίσεις. «Σε διαβάζω!», «Αναγνωρίζω τη γραφή σου!!», «Πολλά συγχαρητήρια!!», είναι συχνά τα όμορφα λόγια που ακούς που σου δίνουν το κουράγιο να συνεχίσεις. Κι ο χρόνος περνά, όλο ψάχνεις κάτι καινούργιο να βρεις να μοιραστείς με τον αναγνώστη, το υλικό πληθαίνει, τα ντοσιέ γεμίζουν! «Και τώρα τι γίνεται; Τι θ’ απογίνουν τα πνευματικά παιδιά μου;», αναρωτιέσαι συχνά. Δεν σου αρκεί που ο κάθε χρήστης του διαδικτύου μπορεί να βρει αρκετά απ’ αυτά στην «αναζήτηση»! Επιθυμείς κάτι πιο χειροπιαστό! Και τότε αρχίζει ο άλλος αγώνας! Η έκδοση ενός βιβλίου μ’ όλα τα δημοσιεύματά σου μέσα… Μεγάλο το εγχείρημα! Θυσίες πολλές για να υλοποιηθεί! Αλλά τι να κάνουμε; Είναι το γραφτό μας: «Μια φορά γραφιάς… πάντα γραφιάς»!!
