Μια συναρπαστική περιήγηση ανάμεσα σε ορεινούς όγκους και παρθένα τοπία, με σημείο αναφοράς τους εντυπωσιακούς σχηματισμούς του Μεγάλου Κρημνού.
Η νοτιότερη χώρα της αφρικανικής ηπείρου ασκεί στον ταξιδευτή μια ακαταμάχητη και μυστηριώδη έλξη. Πολλοί έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους σε αυτή την εσχατιά του πλανήτη, ενώ γύρω απλώνεται ο μόνος αιώνιος ιδιοκτήτης και κυρίαρχος – η άγρια φύση. Αυτή είναι και το μεγαλύτερο αξιοθέατο της Νότιας Αφρικής: από τη μια η αφιλόξενη θάλασσα με τις απέραντες παραλίες και τους άγριους όρμους, από την άλλη τα ανεξάντλητα δάση και οι αχανείς εκτάσεις που σφύζουν από άγρια ζωή, τα ψηλά και απομονωμένα βουνά με τις απόκρημνες κορυφές. Μια χώρα με παρθένα ομορφιά, εικόνες που μαγνητίζουν το βλέμμα και περήφανους ανθρώπους, που για πολλές δεκαετίες βρέθηκε φυλακισμένοι στις μαύρες σκιές ενός απάνθρωπου και σκληρού καθεστώτος, του απαρτχάιντ.
ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ TABLE MOUNTAIN
Η αφετηρία του ταξιδιού μας ήταν η επαρχία του Δυτικού Ακρωτηρίου, η πόλη Κέιπ Τάουν, στο σμίξιμο των δύο ωκεανών, του Νότιου Ατλαντικού και του Ινδικού. Το 1647 δημιουργήθηκε στο νοτιότερο τμήμα της Αφρικής ο πρώτος οικισμός από Ολλανδούς ναυαγούς, για να ακολουθήσει το 1652, από τον Jan van Riebeeck με εντολές από την Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, η πρώτη μόνιμη αποικία στην Υποσαχάρια Αφρική. Σκοπός της αποικίας ήταν ο ανεφοδιασμός με προμήθειες και πόσιμο νερό των πλοίων της εταιρείας που μετέβαιναν στην ανατολική Αφρική, στις Ινδίες και στην Άπω Ανατολή, πάνω από δύο αιώνες πριν από τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ. Οι πρώτοι λευκοί άποικοι ήταν μέλη της προτεσταντικής μεταρρυθμισμένης εκκλησίας, Ολλανδοί και Γερμανοί, για να ακολουθήσουν αργότερα Γάλλοι και Σκώτοι, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τους διωγμούς στις χώρες τους. Παράλληλα, η εταιρεία, ξεκίνησε και την εισαγωγή μεγάλου αριθμού σκλάβων από τη Μαδαγασκάρη, την Ινδονησία και τη Μαλαισία.
Ο εγκλιματισμός μας στους ορεινούς όγκους της Νότιας Αφρικής ξεκίνησε με μια ανάβαση στο ορόσημο της πόλης, το ξακουστό Table Mountain. Επιλέξαμε τη δυσκολότερη διαδρομή στο βουνό, με την ονομασία Indian Venster Route, που είναι πιο τεχνική και εκτεθειμένη, με δύσκολο προσανατολισμό και αναρριχητικά περάσματα. Την ακολουθήσαμε μέχρι το οροπέδιο και στη συνέχεια κινηθήκαμε στο χείλος του, με καταπληκτική θέα στους κόλπους Camps Bay, Table Bay, τη χερσόνησο του ακρωτηρίου, καθώς και στο ιστορικό νησί Robben Island, που αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως σταθμός ανεφοδιασμού, αργότερα ως άσυλο για λεπρούς και τέλος ως τόπος εξορίας και φυλακής για πολιτικούς κρατουμένους. Εκεί ο Nelson Mandela πέρασε τα 18 από τα συνολικά 27 χρόνια που έμεινε φυλακισμένος στη διάρκεια του απαρτχάιντ. Αφού φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο του βουνού, το Maclean’s Βeacon, συνεχίσαμε στο μονοπάτι Smuts Track, μέχρι το Skeleton Gorge, ένα καταπληκτικό φαράγγι με δύσκολη κατάβαση μέσα σε τροπικό δάσος, που καταλήγει στα όρια του πανέμορφου Εθνικού Βοτανικού Κήπου Kirstenbosch.
ΑΠΟ ΤΟ CAPE POINT ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΧΩΡΑ
Τις επόμενες ημέρες κινηθήκαμε στην προστατευόμενη περιοχή του Cape Point, καταφύγιο για πλήθος ειδών άγριας ζωής, όπως μπαμπουίνους, στρουθοκαμήλους, γκνου και πιγκουίνους της Αφρικής. Απόκρημνες πλαγιές, παρθένες παραλίες, ναυάγια και πανέμορφη χλωρίδα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της. Η διαδρομή προσφέρει την καλύτερη θέα στον κόλπο False Bay και στον Ατλαντικό ωκεανό, καταλήγοντας στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, ένα από τα διασημότερα του κόσμου, που όμως δεν αποτελεί το νοτιότερο άκρο της αφρικανικής ηπείρου. Βρίσκεται 150 χλμ. βορειότερα της νοτιότερης εσχατιάς της Αφρικής, του Ακρωτηρίου των Βελονών (Cape Aghulas). Ο πρώτος εξερευνητής που έφτασε στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας ήταν ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βαρθολομαίος Ντιάζ το 1488, στo πλαίσιo της αναζήτησης ενός ταχύτερου και ασφαλέστερου δρόμου για τις Ινδίες. Αρχικά ονόμασε αυτό το βραχώδες και απόκρημνο σημείο Cabo das Tormentas (Ακρωτήριο των Τρικυμιών), λόγω της μεγάλης θαλασσοταραχής που αντιμετώπισε στην περιοχή. Ο βασιλιάς Ιωάννης Β΄ της Πορτογαλίας ήταν αυτός που του έδωσε επίσημα το όνομα που έχει έως σήμερα.
Στην επαρχία Free State οι πεδιάδες και οι βοσκότοποι διαδέχονται το ένα το άλλο, σε υψόμετρο 1.600 μ., με περιστασιακούς λόφους ή απομονωμένους βραχώδεις σχηματισμούς. Η εύφορη γη, σε συνδυασμό με το κλίμα, συμβάλλουν σε μια ακμάζουσα γεωργική βιομηχανία, με περισσότερες από 30.000 εκμεταλλεύσεις, που παράγουν πάνω από το 70% των σιτηρών της χώρας. Επίσης, τα ορυκτά αποθέματα, χρυσού και διαμαντιών ως επί το πλείστον, είναι άφθονα στα βόρεια και στα δυτικά.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΕΡΣ
Πρώτοι έποικοι σε αυτή την επαρχία ήταν οι Μπόερς. Με αυτή την ονομασία αναφέρονται οι Ευρωπαίοι απόγονοι των πρώτων κτηνοτρόφων που μιλούσαν την αφρικανο-ολλανδική γλώσσα, τα αφρικάανς, στην Αποικία του Ακρωτηρίου τον 18ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα οι Μπόερς εγκατέλειψαν την Αποικία του Ακρωτηρίου (Cape Colony) σε μια μαζική μετεγκατάσταση, με τις άμαξες και τα ζώα τους, προς το εσωτερικό της Νότιας Αφρικής. Αυτό το μεγάλο ταξίδι έμεινε γνωστό στην ιστορία σαν «Το Μεγάλο Οδοιπορικό» και προέκυψε από την κορύφωση των εντάσεων και των συγκρούσεων μεταξύ των Μπόερς και της βρετανικής αποικιακής διοίκησης. Αντικατοπτρίζει την κοινή επιδίωξη των μεμονωμένων κοινοτήτων Μπόερς για απομόνωση, μακριά από τις αναπτυσσόμενες διοικητικές περιπλοκές. Ο τρόπος ζωής τους παρήγαγε έναν σκληροτράχηλο λαό, με έντονο αίσθημα ανεξαρτησίας και βαθιά πεποίθηση στη φυλετική τους ανωτερότητα, που μάθαινε από νεαρή ηλικία να παλεύει με τα στοιχεία της φύσης, να ιππεύει, να χρησιμοποιεί τα όπλα και να δουλεύει τη γη. Μόνο στοιχείο πολιτισμού που δεν αποχωρίζονταν ποτέ ήταν η Βίβλος, μέσω της οποίας μάθαιναν ανάγνωση και βάσει αυτής πορεύονταν στη ζωή τους.
Στο τέλος του ταξιδιού τους εγκαταστάθηκαν στο Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης και στο Τράνσβααλ (πέρα από τον ποταμό Βάαλ), περιοχές που από το 1852 έως το 1902 αποτέλεσαν την ανεξάρτητη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία με πρωτεύουσα την Πρετόρια. Η πόλη της Πρετόρια ιδρύθηκε το 1855 από τον Marthinus Pretorius, τον πρώτο πρόεδρο της Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας και γιο του Andries Pretorius, ηγέτη των Μπόερς, με καθοριστικό ρόλο στην ένωση των περιοχών. Οι Μπόερς ενεπλάκησαν σε δύο πολέμους εναντίον της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για τον έλεγχο των περιοχών, οι οποίοι έμειναν γνωστοί με το όνομα «Πόλεμοι των Μπόερς», ο πρώτος το 1880-1881 και ο δεύτερος το 1899-1902. Σήμερα η Πρετόρια βρίσκεται στην επαρχία Gauteng και αποτελεί μία από τις τρεις πρωτεύουσες της Νότιας Αφρικής, και συγκεκριμένα την εκτελεστική πρωτεύουσα της χώρας.
ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΩΝ ΔΡΑΚΩΝ
Στη Νότια Αφρική δεσπόζει η γεωμορφή ενός μεγάλου κεντρικού οροπεδίου με μέσο υψόμετρο 3.000 μ. Το οροπέδιο αυτό διαχωρίζεται από την παράκτια ζώνη με τον εντυπωσιακό Μεγάλο Κρημνό (Great Escarpment), ο οποίος κατά τόπους λαμβάνει διαφορετικές ονομασίες. Drakensberg ονομάζεται το κομμάτι που εκτείνεται από τα βορειοανατολικά μέχρι τον νότο και έχει μήκος πάνω από 1.000 χλμ. Στη γλώσσα των αφρικάανς σημαίνει «Τα Βουνά των Δράκων», όμως οι Ζουλού έχουν ονομάσει τον ορεινό αυτό όγκο Ukhahlamba, δηλαδή «Φράγμα από Λόγχες», περιγράφοντάς τον έτσι με απόλυτη ακρίβεια και επιτυχία. Πράγματι, αν τον παρατηρήσει κανείς από μακριά, θα δει μια αλληλουχία από κόψεις να διαδέχονται βαθιά φαράγγια, δημιουργώντας την αίσθηση ενός απροσπέλαστου φράγματος. Στόχος μας, η προσέγγιση του οροπεδίου του Μεγάλου Κρημνού και έπειτα η διάσχιση με τα πόδια και χωρίς υποστήριξη των απομονωμένων Βουνών των Δράκων στα σύνορα με το Λεσότο, τη γειτονική περίκλειστη αυτή χώρα.
Με το πρώτο φως της ημέρας ξεκινάμε την ανάβασή μας. Αρχικά ακολουθούμε το ανηφορικό μονοπάτι με θέα τις απέραντες εκτάσεις της επαρχίας KwaZulu-Natal. Συνεχίζουμε προς τη βάση της περίφημης «Σκάλας», μιας αλληλουχίας από συνεχόμενες σιδερόσκαλες για πολλά μέτρα κάθετου βράχου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να φτάσει κανείς στην κορυφή του Μεγάλου Κρημνού. Επίσημα έχουμε περάσει μέσα στα όρια του πάρκου Ukhalamba Drakensberg Park, που αποτελεί και Φυσικό Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Από εκεί περπατάμε για αρκετή ώρα σε ελαφρώς χιονισμένο πεδίο μέχρι την άκρη του αμφιθεάτρου όπου στήσαμε τα αντίσκηνά μας με θέα στους εντυπωσιακούς Tugela Falls, τους δεύτερους υψηλότερους καταρράκτες στον κόσμο (850 μ.). Τις επόμενες ημέρες κινούμαστε σε βραχώδες αλπικό πεδίο, πότε κατά μήκος της άκρης του Κρημνού και πότε μέσα στο οροπέδιο, περνώντας τα νοητά σύνορα με το Λεσότο, σε υψόμετρο 3.200 μ.
Στις δυτικές πλαγιές βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλη ποσότητα χιονιού. Πάνω στο οροπέδιο η βλάστηση είναι χαμηλή και παντού υπάρχουν μικρά ποτάμια και πηγές με κρύο, παγωμένο, καθαρό νερό. Τα μόνα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας είναι κάποιες πλίνθινες καλύβες βοσκών της φυλής Basotho, που περνούν εδώ τους καλοκαιρινούς μήνες μαζί με τα κοπάδια τους. Η θερμοκρασία το πρωί είναι ευχάριστη, μεταξύ 8 και 12°C, αλλά το βράδυ, μόλις δύει ο ήλιος, πέφτει αισθητά κάτω από το μηδέν, αγγίζοντας τους -15°C. Τις νύχτες ο ουρανός, εντελώς καθαρός, αποκαλύπτει ένα τεράστιο πανόραμα αστεριών, με πιο χαρακτηριστικό τον αστερισμό του Σταυρού του Νότου. Kαθ’ όλη τη διάρκεια της διάσχισης έχουμε εκπληκτική θέα σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα και απομονωμένα μέρη της επαρχίας, την περιοχή Mnweni. Πρόκειται για το πιο όμορφο και δραματικό τμήμα των Drakensberg, με εντυπωσιακούς βράχινους σχηματισμούς από βασάλτη και τους γυπαετούς άλλοτε να εμφανίζονται και άλλοτε να εξαφανίζονται ανάμεσα στα πυκνά σύννεφα, στις χαράδρες και στις απότομες βουνοπλαγιές. Εντελώς μόνοι πια, βαθιά μέσα στα βουνά, και χωρίς καμία επαφή με τον κόσμο κάτω, δεν είμαστε παρά μικροσκοπικά στίγματα σε ένα ασυμβίβαστο απόκρημνο βασίλειο.
Στο πρώτο φως της ανατολής, η θέα σού κόβει την ανάσα, καθώς ο ήλιος χτυπάει στον ορίζοντα τις κορυφές Champagne Castle και Cathedral Peak. Στο οροπέδιο συναντάμε τις πηγές του απέραντου και επιβλητικού ποταμού Orange, που ρέει προς τα δυτικά για 2.160 χλμ., σχηματίζοντας το φυσικό σύνορο μεταξύ Νότιας Αφρικής και Ναμίμπια μέχρι τον Ατλαντικό. Η έξοδός μας από τον Κρημνό τα είχε όλα: επικίνδυνες τραβέρσες με χιόνια ψηλά και μια δύσκολη κατάβαση με μεγάλα βράχια, δύσβατα ρέματα, πυκνή βλάστηση, μεγάλους θάμνους και φίδια. Δώδεκα ώρες μετά, φτάσαμε στην κοιλάδα, ακολουθώντας ένα σαφές και ομαλό μονοπάτι με απέραντη θέα στα ομιχλώδη βουνά και στις κορυφογραμμές του Κρημνού, μέχρι τη σταδιακή επιστροφή μας στον πολιτισμό.
ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Το Κέιπ Τάουν συνδέεται με την Αθήνα με πτήσεις με ενδιάμεσο σταθμό. Ενδεικτική τιμή για πτήσεις στα μέσα Νοεμβρίου (σε αναζήτηση που κάναμε στα τέλη Σεπτεμβρίου): 537 ευρώ με επιστροφή.
Πηγή: Ταξίδια- Καθημερινή
