Ιωάννης Θ. Μάζης, καθηγητής Παν. Αθηνών Εκδόσεις: Ηρόδοτος
Ενα προβλεπτικό και αναλυτικό δοκίμιο για το επικίνδυνο γεωπολιτικό όραμα για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα του ακαδημαϊκού καθηγητή και γεωπολιτικού, πολιτικού οραματιστή Α. Νταβούτογλου.
Ο οποίος μετά τη δυναμική εκλογή Ερντογάν ως προέδρου της τουρκικής δημοκρατίας ορίσθηκε ως διάδοχός του. Για να ξανα-αναστήσει τη νεο-οθωμανική αυτοκρατορία, με νέα χαρακτηριστικά του πολιτικού Ισλάμ ως νεο-οθωμανική ιδεολογική πολιτισμική συγκρότηση. Τόσο ως αντιπαράθεση στο σύνδρομο φόβου από τη συνθήκη των Σεβρών.
Ενα σύνδρομο που κατά τον καθηγητή Μάζη συγκεκριμενοποιείται στον φόβο των κουρδικών αποσχιστικών τάσεων και στην προηγηθείσα ήδη ανεπτυγμένη ισλαμιστική πολιτική βάση που την ενίσχυσε η αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ. Με δημιουργία ημιεπίσημου κρατιδίου στο ιρακινό Κουρδιστάν.
Γεγονός που δημιούργησε μέγιστο φόβο που μετουσιώθηκε σε εσωτερική τουρκική πολιτική. Ιδιαίτερα εθνικής ασφαλείας. Ομως αυτή η κατάσταση επεκτάθηκε στην εφαρμογή νέας εξωτερικής τουρκικής πολιτικής των σύγχρονων αναγκαιοτήτων.
Με το τελευταίο αυτό δεδομένο να συμβάλει στην ανάδειξη των απόψεων Νταβούτογλου για τη νεα-οθωμανική στρατηγική, εφόσον τα γειτονικά κράτη της Τουρκίας: Ιράν, Ιράκ, Συρία κ.ά. έχουν στα εδάφη τους περί τα 12 εκατ. κουρδικούς πληθυσμούς, οι οποίοι μαζί με τα 20 εκατ. των Κούρδων Τουρκίας δημιουργούν μια εθνοτική και συνειδητοποιημένη εθνικά κρίσιμη μάζα, απειλητική για την ύπαρξη κατά τις νταβουτογλιανές πεποιθήσεις του υφιστάμενου τουρκικού κράτους… του οποίου την ευρεία συγκρότηση απεργάζονται οι Η.Π.Α. για την ενίσχυση της δικής τους ισχύος.
Με αυτή τη θεώρηση το πεδίο της Νταβουτογλιανής προσέγγισης έχει από μακρού προετοιμασθεί και τώρα ο Νταβούτογλου ως ισχυρός πρωθυπουργός μαζί με τον πρόεδρο Ερντογάν πορεύονται στον δρόμο για τη συγκρότηση της νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας με την Ελλάδα εγκλωβισμένη από παντού στις νέες κρίσιμες καταστάσεις που δημιουργούνται.
ΓΕΩΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΤΟ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΙΠΟΛΟ ΕΡΝΤΟΓΑΝ – ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ
Νέος πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας εκλέχτηκε ο Ερντογάν που η στρατηγική του πλέον επιρροή, σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, αλλά και στην ίδια τη χώρα του των πολλών προβλημάτων και χωριστικών κινήσεων, θα είναι εξαιρετικά σημαντική και σταθερά δυτική. Οπως η Τουρκία έκαμε μετά το 1945 έως το 1950 που πρωτοστάτησε για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ… Για να γίνει ο χωροφύλακας σαν ισχυρή περιφερειακή δύναμη τόσο για την αμερικανική υπερδύναμη.
Η οποία ενίσχυσε πολλαπλά σε όλο τον ψυχρό πόλεμο την Τουρκία μέσα στις δυτικές δυνάμεις, κρατώντας ισορροπίες και διάλογο με αυτές τις δυνάμεις και με τις ανατολικές.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΕ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΙΣΧΥ
Για να φθάσει σήμερα η Τουρκία των 72 εκατομ. κατοίκων να αντιμετωπίζει τα μεγάλα εσωτερικά της προβλήματα με έναν σύγχρονο σουλτάνο, τον Ερντογάν. Ο οποίος θα αποτελέσει μια σημαντική πολιτική προσωπικότητα, για τις νέες πολεμικές κρίσεις σε Ασία, Ρωσία, Μ. Ανατολή.
Ενώ εμείς δεν έχουμε πολιτικό ηγέτη του μεγέθους του, για ν’ αντιμετωπίσει με την εσωτερική του πολιτική διαχείριση – ισορροπία δυνάμεων που αποτελούν τη σημερινή διεθνή δυναμική της εξωτερικής πολιτικής του. Για να είμαστε εξαιρετικά σε πιο μειονεκτική θέση έναντι της Τουρκίας από πλευράς εσωτερικής ενότητας και εξωτερικής ισχύος.
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Εμείς, ως Ελλάδα και ως ελληνική Κρήτη αγωνιστήκαμε τόσο στους βαλκανικούς πολέμους όσο και στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο με αποφασιτικότητα και δυναμισμό στο πλευρό των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης. Για να αποζημιωθούμε στο τέλος σε συνάρτηση με δικά μας καταστροφικά σφάλματα και παραλείψεις με τη μέγιστη μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης καταστροφή με την ασυγχώρητη για συμμάχους (που μας πούλησαν στον Κεμάλ, ιδίως οι Γάλλοι), αλλά και για εμάς τους ίδιους με την απώλεια της ελληνικής (3.000 χρόνια περίπου) Ιωνίας – Μικράς Ασίας. Με συγκλονιστικό τόπο καταστροφής την ελληνική Σμύρνη. Η οποία κατά πολλές εκτιμήσεις -μετέπειτα- ειδικών στρατιωτικών μελετητών μπορούσε να μην είχε αλωθεί αν υπήρχε (αντί για τον καταστροφικό πανικό που επικράτησε) μια προετοιμασμένη στρατιωτικά και πολιτικά αντίσταση των ελληνικών δυνάμεων γύρω από τη Σμύρνη.
ΜΠΟΡΟΥΣΕ Η ΣΜΥΡΝΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΩΘΕΙ
Ομως, στις 24 Αυγούστου 1922, σε έκτακτη σύσκεψη των επιτελών του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη στα γραφεία της στρατιάς παρουσία του αντικατασταθέντος αρχιστράτηγου αρχηγού της στρατιάς Γ. Χατζανέστη, ο οποίος θεωρούσε ότι δεν υπήρχε άμεσος κίνδυνος καταλήψεως της Σμύρνης και ότι ουσιαστικά η καταδίωξη του τουρκικού στρατού είχε… παύσει… Μάλιστα κατά τις αφηγήσεις του Ισμέτ Ινονού και του Φαχρεντίν Αλτάϊ συνάγεται ότι οι Τούρκοι δεν είχαν συλλάβει -λίγο πριν από την κατάληψη της Σμύρνης- το μέγεθος της επιτυχίας τους.
Γνωρίζανε, μάλιστα, πως, παρά τις απώλειες τις οποίες είχαν υποστεί οι Ελληνες σε όλο το μήκος του μετώπου, διαθέτανε ακόμα δυνάμεις τις οποίες νόμιζαν πως είχανε την ευχέρεια να μετακινήσουν στρατό, ακόμα και από τη Θράκη. Απόπειρα που έκαμαν, αλλά ανεπιτυχώς.
Εν τούτοις, κρίθηκε από τουρκικής συγκεκριμένα πλευρά, από τον Φαχρεντίν Αλτάϊ ότι: «Αν οι Ελληνες κατορθώνανε να αντιτάξουν άμυνα έστω και γύρω από τη Σμύρνη, θα εδημιουργούσαν σοβαρά προβλήματα στον Κεμάλ. Γιατί οι δυνάμεις των Τούρκων δεν ήταν απεριόριστες. Ενώ σε εκείνη την ώρα οι δυνατότητες των δυνάμεων αυτών είχαν φθάσει στο έσχατο όριο εξάντλησής τους». Ομως τότε, αν υπήρχε από την ελληνική πλευρά μια αναχαίτιση της τουρκικής επίθεσης αυτό τούτο το γεγονός, θα υποχρέωνε τον Κεμάλ σε μια νέα μακροχρόνια προσπάθεια μαχών με άγνωστες εξελίξεις και συνέπειες.
Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΚΕΜΑΛ ΩΣ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ – ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ
Μετά τον μεγάλο ελληνικό ξεριζωμό και χαμό της αείποτε ελληνικής Μικράς Ασίας ο Κεμάλ Ατατούρκ το 1923 ίδρυσε την τουρκική δημοκρατία με το πολιτικό στρατιωτικό κατεστημένο της Αγκυρας να διαμορφώνει μια στρατηγική αναθεωρητισμού. Με την από πότε τουρκική ελίτ να θεωρεί ότι η συνθήκη της Λωζάννης αδίκησε το τουρκικό έθνος αρχίζοντας να καταστρώνει σχέδια αλλαγής του καθεστώτος στην περιοχή.
Ο Νίκος Κουρής (π. πτέραρχος – αρχηγός Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, αρχηγός ΓΕΕΘΑ, βουλευτής Πασοκ και υφυπουργός Εθνικής Αμυνας) στο βιβλίο του “Ελλάδα Τουρκία – ο πεντηκονταετής πόλεμος” (εκδόσεις Λιβάνη 1997) γράφει στον πρόλογο ότι: «Με τη στρατηγική αναθεωρητισμού η Αγκυρα πέτυχε με τη σύμβαση του Μοντρέ το 1936, την αναθεώρηση του περιοριστικού γι’ αυτήν καθεστώτος των στενών. Αυτό που είχε επιβληθεί με ένα συμβατικό κείμενο προσαρτημένο στη Συνθήκη της Λωζάννης. Ακολούθως το 1939, κατόρθωσε να προσαρτήσει την περιοχή της Αλεξάνδρειας που ανήκε μέχρι τότε στη Συρία, στην τουρκική επικρατεία». Για να καταγράψει σ’ αυτό τον ενδιαφέροντα πρόλογό του όλες τις τουρκικές κακοπιστίες και συνεχείς απειλές σε βάρος της Ελλάδας… για να καταλήξει με το κάτωθι σημαντικό κείμενο το οποίο είναι ιδιαίτερα επίκαιρο για όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες που αδιαφορούν για την αδιάπτωτη μάχη του τουρκικού επεκτατισμού σε βάρος του ελληνισμού…
Το κείμενο αυτό λέει ότι:
«Σκοπός της εργασίας αυτής, που ασχολείται αποκλειστικά με τα ελληνοτουρκικά, είναι να καταδείξει τη φύση της τουρκικής απειλής και να συμβάλει στην ενημέρωση των ενεργών πολιτών.
Κρυφή μου φιλοδοξία είναι να απαλλάξω μερικούς καλόπιστους από ψευδαισθήσεις.
Οτι δηλαδή με “διάλογο” είναι δυνατόν να τα βρούμε με τους στρατοκράτες της Αγκυρας, χωρίς παραχωρήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που θα οδηγήσουν τελικά στον εδαφικό ακρωτηριασμό της πατρίδας μας…».
Ομως αν οι κίνδυνοι από τους Τούρκους στρατοκράτες οδήγησαν σε τραγικά αδιέξοδα στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Μεσόγειο και στην πολύμορφη τουρκική υπερισχύ και κατά της Ελλάδας απειλή…
ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ
Με αυτές τις δύο πολιτικο-στρατιωτικές γεωοικονομικές και γεωπολιτικές καταστάσεις να δημιουργούν νέες μεγαλύτερες ακόμα απειλές για τη χώρα μας μετά την προειδοποίηση Ερντογάν και την πρωθυπουργοποίηση του θεωρητικού και πρακτικού εφαρμοστή της γεωπολιτικής Νταβούτογλου. Ενα μεγαλοϊδεατικό ισλαμικο-νεοοθωμανικό υπόβαθρο κλασικών γεωστρατηγικών και γεωπολιτικών μεθόδων της γερμανικής και αγγλοσαξωνικής σχολής.
Γι’ αυτή τη νεοοθωμανική γεωστρατηγική πολιτική έχουμε ξανααναφερθεί στα “Χανιώτικα νέα” όπου επισημάναμε την προώθησή της.
Παρά το γεγονός ότι τότε, πριν 3-4 χρόνια είχαν θεωρηθεί “ξεπερασμένες” οι θεωρίες και επιδιώξεις Νταβούτογλου, τον οποίο μάλιστα ως πολιτική οντότητα τον θεωρούσαν μαζί με τις θεωρίες του περιθωριοποιούμενο στο ανήσυχο τουρκικό γίγνεσθαι των τελευταίων 10 χρόνων.
Ιδιαίτερα δε στο κρίσιμο διάστημα της έναρξης της μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Ομως εμείς, επανειλημμένα αναφερθήκαμε στην προώθηση των ιδεών των Νταβούτογλου και στην ευρύτερη πολιτική ανάδειξή του. Σήμερα ο μεν νέος πρόεδρος Ερντογάν καλύπτει το μουσουλμανικό πολιτικό υπόβαθρο -όπως είχα γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου για τη Συρία. Ενώ ο Νταβούτογλου με ακαδημαϊκό προφίλ και γεωπολιτικό – γεωστρατηγικό όραμα τοποθετεί την Αγκυρα ως διαμεσολαβητικό κόμβο δράσης μεταξύ Ουάσιγκτον, Μέσης Ανατολής και διεθνούς σκηνής.
Συγκεκριμένα επανερχόμεθα στο αξιόλογο δοκίμιο (αναίρεσης της θεωρητικοπρακτικής γεωπολιτικής Νταβούτογλου – Μνήμη Τάσσου Παπαδόπουλου) Εκδόσεις Ηρόδοτος 2012.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ
Σ’ αυτό το δοκίμιο ο καθηγητής γεωπολιτικής (Παν. Αθηνών) Ιωάννης Μάζης αναφέρει προλογικά: α) την αναφορά στο υπάρχον πριν τη θεωρία της γεωπολιτικής Νταβούτογλου και όπως και τους κύριους πολιτικούς υποστηριχτές του, σε επίπεδο τουρκικής πολιτικής εξουσίας,
β) θα αναλωθούν τα κύρια σημεία της γεωπολιτικής Νταβούτογλου. Με κατάληξη την ανάδειξη εκείνων των σημείων της νταβουτογλιανής γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής προσέγγισης τα οποία στο βάθος της συστημικής γεωπολιτικής ανάλυσης κρίνονται ως γεωστρατηγικώς επικίνδυνα για τα ελληνικά συμφέροντα.
Για να θεωρεί εθνικά (κατά τον καθηγητή Ι. Μάζη) ο νέος πρωθυπουργός της Τουρκίας τη χώρα του ως χώρα ιστορικού βάθους αναγνωρίζοντας οκτώ πρώην αυτοκρατορίες: 1) Μεγάλη Βρετανία, 2) Ρωσία, 2) Αυστροουγγαρία, 4) Γαλλία, 5) Γερμανία, 6) Κίνα, 7) Ιαπωνία και 8) Τουρκία την οποία παράλληλα τη θεωρεί τόσο χώρα της μεσανατολικής όσο και καυκάσια χώρα της Μαύρης Θάλασσας όσο και της Μεσογείου.
Ετσι που ο Νταβούτογλου να τοποθετεί την Τουρκία ακριβώς στο κέντρο πολλών γεωπολιτικών επιρροών… Η Ελλάδα όμως σε ποιο επίκεντρο αποφασιστικών επιρροών τοποθετείται, αφού δεν έχει κανένα Ερντογάν ή Νταβούτογλου;
*Στο επόμενο άρθρο η συνέχεια…
