Ο νέος πρωθυπουργός της Τουρκίας εξοχότατος κ. Αχμέτ Νταβούτογλου (καθηγητής γεωπολιτικής, ακαδημαϊκός και πολιτικός με διεθνή προβολή) θεώρησε από το 1992 – 2004 με τη θεωρία της γεωπολιτικής γεωστρατηγικής του ότι ο μουσουλμανικός κόσμος πρέπει να συνενωθεί πέρα από εθνικά πλαίσια. Για να δημιουργήσει ένα οικουμενικό σχήμα κοινής μουσουλμανικής υπόστασης. Με τουρκικό έλεγχο υπερ-έχουσας ισχύος με στόχο ένα νέο χαλιφάτο. Για να ηγεμονεύει η Τουρκία σ’ έναν αυτοκρατορικό νεο-οθωμανικό σχηματισμό. Μέσα στον οποίο θα ενοποιηθούν όλοι οι τουρκικής ή μη καταγωγής Μουσουλμάνοι από Δούναβη, Βαλκάνια, Καύκασο, Κεντρική Ασία και ευρύτερη Μέση Ανατολή. Για να μπορέσουν να ζήσουν σύμφωνα με τη δύναμη και τον διεθνή τους ρόλο. Μέσα στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού του στρατιωτικού χαρακτήρος του άξονος Η.Π.Α. – Ευρασία, Ασία – Ειρηνικού. Ομως ο ίδιος ο Νταβούτογλου διατηρεί την έμφαση στη θρησκευτική πτυχή της πολιτιστικής σύγκρουσης (σελ. 61), ενώ παράλληλα για να αποσείεται από το Ισλάμ το στίγμα της απειλής απορρίπτει την άποψη του καθηγητή του Harvard Huntighton (που περιέχεται στο διάσημο βιβλίο του “Σύγκρουση πολιτισμών) αναιρώντας την αμερικανική αυτή άποψη για να ισχυρισθεί γράφοντας (σελ. 47) ότι: «Είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι ο ισλαμικός κόσμος μπορεί ν’ αναπτύξει ανεξάρτητη σφαιρική στρατηγική ως αντισυστημική δύναμη, η οποία χαίρει ενός είδους δυνάμεως επιλογής στην ανάμιξή της στο διεθνές σύστημα. Τα ισλαμικά κράτη γενικώς κατατάσσονται πλησίον του πυθμένος της κοινωνικής ιεραρχίας του διεθνούς συστήματος, χωρίς έτσι ο ισλαμικός κόσμος να αποτελεί πρόκληση για τον πυρήνα των δυτικών χωρών κατά την άποψη Huntington. Ομως ο κ. Νταβούτογλου αυτοδιαψεύδεται χρησιμοποιώντας ελικτικά όλες τις δυτικές δυνάμεις για δημιουργία της αυριανής τουρκικής υπερισχύος σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο, παίζοντας ένα επικίνδυνο παιχνίδι που μάλλον τον ζημιώνει παρά τον ενισχύει με την Ελλάδα σε όλα τα εθνικά της θέματα να απειλείται εξαιρετικά».
ΔΙΤΤΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
Στη γεωπολιτική γεωστρατηγική Νταβούτογλου ορίζεται ότι: «Κάθε πολιτική μας πρέπει να αξιολογείται από την Αγκυρα μέσα στο πλαίσιο του συνολικού μας στρατηγικού πλαισίου για: Δούναβη, Δαρδανέλια, Πόντο, Βαλκανική, Καύκασο. Τα δεδομένα αυτού του άξονα και του χώρου που καθορίζει και το σύνολο των διμερών μας σχέσεων ασκώντας συγκεκριμένες επιρροές. Για τούτο (αναφορικώς προς τις διαπεριφερειακές μας αλληλεπιδράσεις) οι σχέσεις Τουρκίας – Ιράκ και Τουρκίας – Συρίας ορίζονται διττώς εντός αυτού του στρατηγικού περιβάλλοντος και εδράζονται αντιστοίχως σε δύο διακριτά θεμέλια: το πρώτο αντιστοιχεί στον άξονα Μεσοποταμίας – Βασόρας και το δεύτερο στον άξονα Ανατολικής Μεσογείου».
Ο ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΓΙΑ ΟΛΑ…
Αναφορικώς τώρα προς την τουρκική εξωτερική πολιτική στην κεντρική Ασία, κατά τον Νταβούτογλου (όπως αναφέρει ο Ι. Μάζης στη σελ. 45) «Η Τουρκία οφείλει να λαμβάνει υπ’ όψιν τις δυνάμεις του διεθνούς συστήματος και τις ισορροπίες αυτών σε διαφορετικά επίπεδα. Με στόχο να αναδεικνύει σε παγκόσμιο επίπεδο και να προβάλει τον Υψίστης σημασίας γεωπολιτικό και γεωοικονομικό ρόλο της στην περιοχή για το ΝΑΤΟ και τις Η.Π.Α. καθώς και τη σημασία της για την παρούσα και μελλοντική ισορροπία του παγκοσμίου άξονος Η.Π.Α. – Ε.Ε. – Ρωσία. Αλλά θα πρέπει η Τουρκία να προβάλει, σύμφωνα πάντα με το γεωπολιτικό – γεωστρατηγικό σχέδιο Νταβούτογλου, τη σημασία της Τουρκίας για την Ε.Ε. ενισχύοντας τις ισορροπίες στην Ασία, οι οποίες εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν με παράλληλη ανάπτυξη διμερών σχέσεων με Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία».
50 ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ωστόσο (συνεχίζει ο Ι.Μ.) «η σχολαστική γεωγραφική αναφορά του Νταβούτογλου σε υποσυστήματα δεν αφήνει περιθώρια παρανοήσεως για τον κυριαρχικό ρόλο που θέλει να διαδραματίσει η χώρα του αναφορικώς προς τη στρατηγική διάρρηξη του κρηπιδώματος (Rumland) μεταξύ ζώνης άξονα και νέου πλέγματος. Για να προσδοθεί μεγάλη σημασία στο κρηπίδωμα κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου και της συναφούς αλματώδους αναπτύξεως της πυρηνικής ισχύος. Εντοπίζοντας έτσι τη σημασία των συγκρούσεων χαμηλής έντασης. Παρατηρώντας ότι κατά την περίοδο από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως το τέλος του ψυχρού πολέμου συνέβησαν 50 συγκρούσεις χαμηλής έντασης επενέβησαν έμμεσα ή άμεσα οι Η.Π.Α., ενώ οι 30 από αυτές έγιναν στην περιοχή που ο Νταβούτογλου ονομάζει ζωτικό στρατηγικό κρηπίδωμα για την Τουρκία».
ΑΠΟ ΤΑ 16 “ΣΗΜΕΙΑ ΑΣΦΥΞΙΑΣ” ΤΑ 8 ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΑ
Πέρα όμως από τη γεωγραφία της γεωπολιτικής – γεωστρατηγικής του “κρηπιδώματος” ο Νταβούτογλου όπως θεωρεί ο Ι. Μάζης – δίδει έμφαση στη γεωγραφική γεωπολιτική σημασία των λεγομένων “σημείων ασφυξίας”. Για να θεωρήσει ο καθηγητής Νταβούτογλου ότι: «η υπάρχουσα γεωγραφική θέση λειτουργεί ως μεγάλο πλεονέκτημα για τον ισλαμικό κόσμο καθιστώντας τον ικανό να ελέγχει τα “σημεία ασφυξίας” τα οποία διαχωρίζουν τις θερμές θάλασσες του πλανήτη, ενώ ενέχει και τον έντονο κίνδυνο της προκλήσεως ενδο-συστημικού ανταγωνισμού…». Τα “σημεία ασφυξίας” είναι δεκαέξι (16) τα 8 όμως από αυτά, όπως: Διώρυγα Σουέζ, Bab-El Mandeb (έξοδο από Ερυθρά Θάλασσα), Στενά Ορμούζ, έξοδος από Περσικό Κόλπο, Στενά Μάακα, Στενά Σούντα (ανάμεσα σε Σουμάτρα και Ιάβα), στενά Λομπάκ (ανάμεσα σε Μπαλί και την Martarau) και τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια (έξοδος από Μαύρη Θάλασσα). Αυτά τα καθοριστικά “σημεία ασφυξίας” είναι υπό τον πλήρη έλεγχο ισλαμικών κρατών. Ενώ τα στενά του Γιβραλτάρ τα διαχωρίζουν το Μαρόκο, μουσουλμανικό κράτος και η Ισπανία, ευρωπαϊκό.
Ο ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΟΝ ΧΑΝΤΙΓΚΤΟΝ
Ο Νταβούτογλου, με αφορμή αυτό τον έλεγχο των μισών “σημείων ασφυξίας” περιγράφει αρκετά απειλητικά την πραγματικότητα αυτού του ισλαμικού ελέγχου, αλλά μη επιθυμώντας να εννοηθεί ως απειλή κατά της Δύσης αυτή η πραγματικότητα αποσείει το “στίγμα” από το Ισλάμ, όπως τη διατύπωσε ο καθηγητής του Χάρβαρντ Huntighton που έγραψε την ισλαμική απειλή στο διάσημο βιβλίο του “Σύγκρουση πολιτισμών”. Για να «είναι δύσκολο να ισχυρισθεί κανείς ότι ο ισλαμικός κόσμος μπορεί να αναπτύξει ανεξάρτητη σφαιρική στρατηγική ως αντι-συστημική δύναμη η οποία να χαίρει ενός είδους δυνάμεως επιλογής στην ανάμιξή της στο διεθνές σύστημα. Τα ισλαμικά κράτη, γενικώς, κατατάσσονται πλησίον του πυθμένος της κοινωνικής ιεραρχίας του διεθνούς συστήματος»…
ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ – ΘΕΙΟΣ ΝΟΜΟΣ – ΘΕΙΟ ΜΗΝΥΜΑ…
Για να εξυψώσει την ενότητα της ισλαμικής καθολικής “ΟΜΑ” σε καθεστώς “ιδανικής γεωπολιτικής δομής”. Ομως τον όρο “ΟΜΑ” που αναγέννησε θρησκευτικούς συνειρμούς, με τον πιο ουδέτερο λόγο ο ισλαμικός πολιτισμός με την ΟΜΑ να μην αποτελεί καν παράγωγό του. Αφού αυτός ο όρος εδόθη άπαξ και διά παντός με τον θείο λόγο… Για να λειτουργεί ο θείος νόμος μαζί με την παράπλευρη λειτουργία του θείου μηνύματος καλύπτοντας όλες τις ανάγκες των ανθρώπων – πιστών… Ομως ο Νταβούτογλου χρησιμοποιώντας τον όρο “ισλαμικός πολιτισμός” αναφέρεται σε συγκεκριμένες υλικές και πνευματικές ενέργειες των ανθρώπων “εν τόπω και χρόνω”. Χωρίς αυτές να τις προσδιορίσει όπως όφειλε γεωγραφικώς και χρονικώς τοπικές και χρονικές αναφορές. Για να οδηγηθεί με παραπλανητικό τρόπο σε έναν “άτοπο και άχρονο πολιτισμό” στον οποίο η ΟΜΑ οφείλει τυφλώς να υποτάσσεται, ενώ το ΙΣΛΑΜ είναι θρησκεία και όμα και όχι θρησκεία και κράτος.
ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΜΕ ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Για να αναφέρει (σελ. 62) ο καθηγητής Μάζης τα εξής: «Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα από τη νταβουτογλιανή γεωστρατηγική θεώρηση είναι ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες εφαρμοζόμενες σε εθνικούς κοινωνικούς σχηματισμούς ισλαμικού πολιτισμού υποβάθρου δημιουργούν “ισλαμικά καθεστώτα με αντιδυτικά αισθήματα”… Για να οφείλει η Δύση να προβληματιστεί για το μέγα αυτό θέμα, το οποίο εκτυλίσσεται ενώπιόν μας στο πλαίσιο κοινωνικών εξεγέρσεων και πολιτικών και γεωπολιτικών ανακατατάξεων που θα ακολουθήσουν στον αραβομουσουλμανικό κόσμο Αίγυπτος – Τυνησία – Λιβύη – Υεμένη – Μπαχρέιν, Ιορδανία, το δραματικό ως εφιαλτικό αυτό γεγονός συνέβη καθ’ ολοκληρία και συνεχίζεται. Χωρίς κατά τη γνώμη μας να ευθύνονται οι εξεγειρόμενοι λαοί, αλλά οι διεθνείς υπερ-εξουσιασμοί και καταναγκασμοί που μεθοδεύουν (με τρόπους σκοτεινούς) την εξέγερσή τους για την προώθηση των δικών τους και μόνο συμφερόντων… Χωρίς τούτο να σημαίνει ότι ο επιθετικός ισλαμισμός απενοχοποιείται…
ΗΓΕΜΟΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΕ ΑΝΑΤΟΛΗ – ΒΑΛΚΑΝΙΑ – ΚΑΥΚΑΣΟ
Χαρακτηριστικά σημειώνει περαιτέρω ο καθ. Ι. Μάζης και τα εξής (σελ. 77 – 80) στο τελευταίο του κεφάλαιο Χ με τίτλο: “Γεωστρατηγικές προτάσεις και προοπτικές κατά τη νταβουτογλιανή προσέγγιση”. Αποσπασματικά παραθέτουμε χαρακτηριστικές θέσεις του: 1) Η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας καθιστά αναγκαία τη χάραξη δυναμικών πολιτικών που θα μπορούν να αξιοποιήσουν κάθε είδους εναλλακτικές, που θα είναι εξαρτημένες από τις στρατηγικές προτιμήσεις διαφόρων άλλων δρώντων. 2) Η Τουρκία εισέρχεται στην παρούσα δυναμική μεταβατική εποχή, κατέχοντας θέση πολύ πλεονεκτική στη νέα τάξη, την οποία θα αποτελέσουν οι χώρες με στρατηγική συνέπεια και ευελιξία (όπως ο Νταβούτογλου έγραψε το 2004 στο έργο του “Στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας – Kure Yum lari-Instabul” 2004, sel. 497 – 498). Για να σχολιάσει ο καθηγητής Μάζης αυτές τις θέσεις γράφοντας (σελ. 76 – 77) και τα εξής: «Με άλλα λόγια ο Νταβούτογλου θεωρεί αναγκαία και επιτακτική μια στρατηγική ανανέωση για την Τουρκία…». Νέα στάση που είναι σαφώς αυτή της νεοοθωμανικής συγκροτήσεως του Μεσανατολικού Βαλκανικού και κεντροασιατικού χώρου με προεξάρχοντα ηγεμονικό ρόλο της Τουρκίας… Με πρώτιστο ενδιαφέρον τη Μέση Ανατολή, Βαλκάνια, Καύκασο… Με την Τουρκία σήμερα να είναι υποχρεωμένη να επανεκτιμήσει σχέσεις και ρόλο της με τρόπο ριζικό. Γιατί οι συνθήκες έχουν αλλάξει τόσο ανατρεπτικά και για την ίδια την Τουρκία. Για να υποχρεώνεται τώρα, ως πρωθυπουργός ο κ. Νταβούτογλου να θεωρήσει ως κίνδυνο και όχι ως δύναμη τη γεωστρατηγική του. Χωρίς εμείς να αδιαφορούμε, αλλά να είμαστε σε εγρήγορση!
