Ἄνθρωποι, βία καὶ νόμοι

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ σημερινὸ σημείωμα, τὰ ἀλλεπάλληλα κρούσματα βίας, δημόσιας καὶ οἰκογενειακῆς στὴν Ἑλλάδα τὸ τελευταῖο διάστημα. Καὶ ἐφόσον κατ’ ἐμὲ ἡ βία εἶναι ὁ χειρότερος ἐχθρὸς κάθε νομοταγοῦς ἀνθρώπινης κοινωνίας, καθὼς σὰν σαράκι κατατρώγει ἀδηφάγο τὰ θεμέλια της, θὰ προσπαθήσουμε νὰ συσχετίσουμε τὰ βίαια ἐπεισόδια τῆς δημόσιας ζωῆς μὲ τοὺς νόμους.
Ἐνῶ ἡ βία διαρρηγνύει τὸν κοινωνικὸ ἱστὸ καὶ καταστρέφει τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, οἱ νόμοι, διὰ τῆς ἐφαρμογῆς καὶ τῆς τήρησής τους, ἐπιδιώκουν τὴ δικαιοσύνη, τὸ σεβασμὸ τῆς ἀξιοπρέπειας καὶ τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν καὶ τὸ κοινωφελὲς. Γι’ αὐτὸ, ἐμφανίζονται καί παρουσιάζονται ὡς γενικοὶ κανόνες, ποὺ ἰσχύουν παντοῦ, πάντοτε, ἐξίσου καὶ μὲ ὅμοιο τρόπο γιὰ ὅλους.
Στοὺς νόμους, λοιπόν, ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ πειθαρχοῦμε ὅλοι οἱ πολῖτες γιὰ πολλοὺς λόγους, καὶ πιὸ πολὺ διότι κάθε νόμος στὴν πραγματικότητα δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά, πρῶτον, τρόπος σκέψης καὶ ἀντίδρασης σὲ ὅ,τι συμβαίνει γύρω μας κάθε στιγμή, σωφρόνων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται, χωρὶς βία, ὄχι γιὰ τὸ ἀτομικὸ τοὺς συμφέρον, ἀλλὰ γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ καί, ἔπειτα, ἀπόπειρα ἀπὸ κοινοῦ ὅλων μας γιὰ διόρθωση τῶν ἑκούσιων καὶ ἀκούσιων ἀτομικῶν καὶ κοινωνικῶν σφαλμάτων. Ἐπίσης, δὲν εἶναι λίγοι ὅσοι δέχονται ὅτι ὁ νόμος εἶναι προϊὸν καὶ μιᾶς ἑκούσιας κοινῆς συμφωνίας τῶν πολιτῶν γιὰ ὅλα τὰ καθημερινὰ ζητήματα τοῦ δημοσίου βίου, ἡ ὁποία μὲ τὴ σειρά της ἐξασφαλίζει τὴν ἁρμονικὴ συμβίωση καὶ συνύπαρξη τῶν μελῶν ἑνὸς κοινωνικοῦ συνόλου δίχως νὰ χρησιμοποιοῦν τὴ βία γιὰ νὰ ἐπιδεικνύουν τὴ λόγῳ φύλου ἢ σωματότυπου δύναμή τους ἢ τὴν ἀνώτερη κοινωνική τους θέση ἤ/καὶ γιὰ νὰ λύνουν τὶς διαφορές τους μὲ τοὺς ἄλλους.
Ἔτσι, ὅταν ὅλα τὰ δείγματα σύνεσης καὶ ἀρετῆς, στὰ ὁποῖα πρῶτα ἂς λογαριάσουμε τὴν εὐνομία καὶ τὴν τήρηση τῶν νόμων, βοηθοῦν μιὰ κοινωνία νὰ ὀργανώνεται καὶ νὰ ἐπιβιώνει, ἡ σωφροσύνη, ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ πειθαρχία ποὺ δείχνουν οἱ νέοι ἀπέναντι στοὺς γονεῖς, τοὺς δασκάλους καὶ τοὺς γεροντότερους καὶ ὅλοι οἱ πολῖτες πρὸς τοὺς συμπολῖτες τους θὰ κυριαρχήσουν σὲ σχέση μὲ τὴν ἀλαζονεία, τὴν ἔλλειψη σεβασμοῦ, τὸ θράσος καὶ τὴ χρήση βίας.
Καὶ θὰ κλείσουμε τὸ παρὸν σημείωμα μὲ τὴν πασίγνωστη διαπίστωση ἀπ’ ὅσα βλέπουμε καθημερινὰ γύρω μας ὅτι οἱ πολῖτες ζημιώνουν τὴ δημόσια ζωή, ἂν εἶναι ἄθλιοι, ἀτομιστὲς καὶ συμφεροντολόγοι καὶ βίαιοι, ἐνῶ, ὀσάκις εἶναι δίκαιοι, τίμιοι καὶ πρόθυμοι νὰ σέβονται καὶ νὰ τηροῦν ἔμπρακτα τοὺς γραπτοὺς καὶ τοὺς ἄγραφους νόμους προσφέρουν, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ πατέρας μου, τὶς μεγαλύτερες ὠφέλειες στὴν κοινωνία ποὺ ζοῦν, γιατί ἔτσι ἐξασφαλίζουν καὶ τὸ σέβας καὶ τῶν ἄλλων πρὸς αὐτούς…