Λαλίστατοι και στομφώδεις οι πολιτικοί μας στις πλατείες. Σε γιγαντοαφίσες οι φωτογραφίες τους. Με τεράστια γράμματα οι ατάκες τους και συμπυκνωμένα τα προγράμματά τους.
Ο ελληνικός λαός με ενδιαφέρον και ανυπομονησία περίμενε να συναγάγει πολιτικά συμπεράσματα απ’ το ξενοπροφερόμενο “ντιμπέϊτ”, που εξελίχθηκε Ελληνοπρεπώς “τηλεμαχία”. Δηλαδή να επισημάνει από τις ερωταπαντήσεις πολιτικές, μετρημένες τοποθετήσεις των αρχηγών των κομμάτων ή κουρδισμένες φράσεις τους, που ήρθαν ν’ ακουμπήσουν μείζονα θέματα της χώρας για μας, χωρίς εμάς.
Πόσο αναγκαίο ήταν η προεκλογική αντιπαράθεση στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα πριν την εκλογική αναμέτρηση; Έγινε σοφότερος ο ελληνικός λαός απ’ αυτό, ή μεγάλωσε η σύγχυση ακόμα περισσότερο; Κατάλαβαν οι τηλεθεατές, ποιες οι αντικρουόμενες απόψεις αυτών, που διεκδικούν την εξουσία; Τι σημαίνει, τέλος, η λέξη “ντιμπέϊτ”;
Προέρχεται απ’ το αρχαιοελληνικό “δίβατον” που χρησμοποίησαν οι ξένοι παραλλαγμένο. Διαβάζουμε στο χρονολόγιο του Διονύση Μπάρτζελη. «Πριν από χιλιάδες χρόνια (στην αρχαία Αθήνα) ένας πολύ ανοιχτομάτης λαός επινόησε ένα σύστημα, για να μπορεί να συγκρίνει δύο διαφορετικές αντικρουόμενες απόψεις. Έστηνε δύο βήματα, δηλαδή βάθρα το ένα κοντά στο άλλο. Στο ένα ανέβαινε ο ρήτορας, που υποστήριζε η μία περίπτωση και στο άλλο ο υποστηρικτής της άλλης άποψης. Μιλούσε και εξέθετε τα επιχειρήματά του ο ένας, μετά τον ακολουθούσε ο άλλος κι έλεγε τα δικά του. Το πλήθος άκουγε και τον ένα και τον άλλο και όταν συμφωνούσε με κάποιο επιχείρημα, που άκουγε, φώναζε “βραβεύω – βραβεύω”. Το σκηνικό με τα δύο βήματα ονομάστηκε δίβατον ακριβώς γιατί είχε δύο βήματα. Το σύστημα αυτό το δανείστηκαν οι νεοπολιτισμένοι, Δυτικοί στην εποχή, που οι απόγονοι του αλόκοτου αού, δηλαδή του δικού μας, είχαν τεθεί σε υποχρεωτική πνευματική καταστολή, που κράτησε 2000 χρόνια και.
Η υποψήφια βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Κατερίνα Μανιμανάκη, παρουσιάζει θέσεις – προτάσεις εν όψει εκλογών
Το δίβατον οι νέοι πολιτισμένοι το έγραψαν “debate” και το καλύτερον που κατόρθωσαν να προσφέρουν ήταν “ντιμπέϊτ”. Μα ούτε και το “βραβεύω” δεν μπόρεσαν να μιμηθούν σωστά και το κατάντησαν “μπράβο”. Αυτό το έψιλον ύψιλον μέσα στη μέση της λέξης “βραβεύω”, τους δυσκόλεψε και το ‘φαγε η μαρμάγκα. Αυτό είναι αφιερωμένο σε όλους τους νεοέλληνες παρουσιαστές, τηλεθεατές μήπως καταλάβουν ότι στις εκλογές, όταν μιλούν οι πολιτικοί δεν είναι “δίβατον” αλλά “πολύβατον”. Δυστυχώς συνηθίζουν, να δείχνουν την όποια καλλιέργειά τους χρησιμοποιώντας λέξεις ξένες, της μόδας που συνήθηως είναι στραβοπροφερόμενα Ελληνικά. Ας επινοήσουν επιτέλους τη λέξη “Multi Bate”, όταν είναι πολλά τα βήματα, πολλοί ρήτορες, κρατώντας τη λέξη “debate” για όταν είναι δύο, πάλι σπαστά ελληνικά, αλλά να ακριβολογούν».
Στα “ντιμπέϊτ” εξευτελίζεται ο πολιτισμός έτσι όπως γίνονται. Στο προχθεσινό “πολύβατον” αποτυπώθηκε η αποτυχία της ουσίας της επιχείρησης “τηλεμαχία”. Πάντως η νίκη απ’ τις εκλογές δεν συνεπάγεται θρίαμβο για τους επικρατήσαντες. Στην Ελλάδα το πρώτο “δίβατον”, “ντιμπέιτ” ή “τηλεμαχία” οργανώθηκε το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου στις εκλογές Μαρτίου 1990, όπου η ΝΔ πήρε 48,89%, το ΠΑΣΟΚ 38.61%, ο ΣΥΝ 10.28% και πρωθυπουργός αναδείχθηκε ο Κων/νος Μητσοτάκης.
