Ντιμπεϊτολογικά

Ο κ. Σουλτς των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, ο κ. Γιούνκερ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο κ. Φέρχοφστατ των Φιλελευθέρων και η κα Σκα Κέλερ των Οικολόγων Πράσινων, υποψήφιοι για την προεδρία της Κομισιόν, βρέθηκαν αντιμέτωποι σε μια διακαναλική πανευρωπαϊκή τηλεοπτική αντιπαράθεση, παρουσία φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων και φοιτητών, αλλά και σε ομαδοποιημένες θέσεις από e-mail που έφταναν κατά χιλιάδες ανά λεπτό κατά τη διάρκεια του debate.
Αυτό το είδος της προεκλογικής τηλεοπτικής συζήτησης ξεκίνησε το πρώτο μεταξύ Κένεντι και Νίξον. Η αγγλική λέξη debate είναι εκ των γαλλικού debattre που προέρχεται από το λατινικό battuo “χτυπώ”. Στην ελληνική το αποδίδουμε “διαπληκτίζομαι, ανταλλάσσω χτυπήματα, η έννοια δε κατά τον Πλάτωνα είναι “διάλογος”. Εν προκειμένω “τηλεοπτική αντιμαχία, λεκτική σύγκρουση, αντιπαράθεση πολιτικών αντιπάλων, μαχητική αναμέτρηση και όχι “τηλεμαχία” διότι κανείς δεν μάχεται από μακριά.
Στην Ελλάδα είχαμε παρωδία debate. “Πενταντιμπέιτ” θα το λέγαμε το 2004 μεταξύ Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαρήγα, Κωνσταντόπουλου και Τσοβόλα. Το 2007 έγινε συζήτηση δομημένη, τυποποιημένων κατά τρόπον ώστε Καραμανλής και Παπανδρέου να μείνουν ικανοποιημένοι. Ηταν μονόλογος προέδρων και όχι διάλογος. Τον Μάιο του 2009 είχαμε ξανά μια πολυμελή “διαλογική αντιπαράθεση” και κείνη χωρίς διάλογο, ενώ η τηλεοπτική αναμέτρηση που προγραμματίστηκε τον Απρίλιο του 2014 δεν έγινε κατόπιν αρνήσεως του κ. Σαμαρά.
Η συζήτηση, λοιπόν, στο Μάαστριχτ περιεστράφη, γύρω από τα θέματα της ενέργειας, στα οικονομικά και την έκδοση ευρωομολόγων, στη λιτότητα που επιτείνει την κρίση, στην ανεργία και την ανάγκη προσδιορισμού ενός κατωτάτου μισθού αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους Ευρωπαίους, την προστασία των οικονομικών μεταναστών στην Ε.Ε. και την ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης, από την οποία πιστεύει ο υποψήφιος των Φιλελευθέρων και πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Φέρχοφστατ ότι μόνο έτσι θα βγει η Ευρώπη από την κρίση.
Υπήρχε περιορισμένος χρόνος ενός λεπτού για ν’ απαντήσουν στις ερωτήσεις όπου αν ο δημοσιογράφος καταλάβαινε ότι δεν έπαιρνε απάντηση στο σύνολο της ερώτησης ή εξετρέπετο περί άλλων, επενέβαινε επιμένοντας να ολοκληρωθεί η απάντηση. Οι ερωτώμενοι έκαναν και διάλογο μεταξύ τους, όταν οι ίδιοι το έκριναν, μια δυο φορές μάλιστα ήταν έντονος, χωρίς ακρότητες, ο δε χρόνος των μεταξύ των διαλόγων αφαιρείτο απ’ τον αντίστοιχο της επόμενης ερώτησης. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της εμφάνισης των εξηντάρηδων Ευρωπαίων πολιτικών και της τριαντάχρονης Σκα Κέλερ, η οποία έδειξε να κλέβει την παράσταση, ήταν η ταχύτητα μεστών και με σαφήνεια απαντήσεων, που σε καθήλωναν να τους ακούς, αγογγύστως παρά το προχωρημένο της ώρας.
Στο debate δεν παραβρέθηκε ο δικός μας υποψήφιος για την Κομισιόν της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς κ. Τσίπρας, ο οποίος, αν και εκλήθη απ’ τους διοργανωτές, εδήλωσε αδυναμία προσέλευσης, λόγω ειλημμένων υποχρεώσεων. Είναι κρίμα και ακατανόητη αυτή η απουσία. Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να θέσει πολλά θέματα και να ακουστούν οι απόψεις του παγκοσμίως για το χρέος των χωρών μελών, τη λαθρομετανάστευση, την τροποποίηση της συνθήκης “Δουβλίνο ΙΙ” κ.ά. που άπτονται των άμεσων αρμοδιοτήτων του εκάστοτε προέδρου της Κομισιόν.
Οι κακές γλώσσες λένε ότι δεν μπορούσε να σταθεί μπροστά στους έμπειρους ευρωκράτες, όταν μάλιστα η επίσημη γλώσσα ήταν η αγγλική, την οποία οι παραβρεθέντες χειρίζονταν άπταιστα. Πάντως από την Πορτογαλία, που βρέθηκε ο κ. Τσίπρας, κάλεσε τους Ευρωπαίους και τους Τσέχους (;) να πάνε στις κάλπες «γιατί οι ευρωεκλογές μπορούν και πρέπει να τερματίσουν τη λιτότητα», από την Πράγα δε κατευθυνόμενος προς Μόσχα κατηγόρησε τον Γιούνκερ ότι «προσπαθεί να δημιουργήσει θετικό προφίλ στον ελληνικό και κυπριακό λαό».