Ντόιτσε Μπανκ – Λέμαν Μπράδερς – Βίοι παράλληλοι;

Οι αγορές ποτέ δεν αστειεύονται. Διέπονται από ένα σύνολο οικονομικών μεθόδων και κανονισμών, που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει. Αν επιχειρηθεί υπέρβασή τους, αν κάτι παρουσιασθεί υπέρτερο απ’ ό,τι είναι, αργά ή γρήγορα ξετυλίγεται, φαίνεται ποια είναι η πραγματικότητα και δημιουργούνται προβλήματα, που, αν δεν προλάβουν οι κρατικοί μηχανισμοί ανάσχεση της κρίσης, δεν μπορούν ύστερα να τα ελέγξουν με αποτέλεσμα την κατάρρευση του συστήματος.
Αυτά συμβαίνουν, όταν οι συναλλαγές γίνονται χωρίς έλεγχο απ’ τις εποπτικές Αρχές, όχι διότι τους λείπουν τα εποπτικά εργαλεία, αλλά διότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Ετσι οι μεγάλες τράπεζες δρουν ανεξέλεγκτα. Τελευταίως μετά τη φούσκα της Lehman Brothers και την κρίση που ακολούθησε το 2008, οι έλεγχοι επικεντρώθηκαν στη Barclays και Credit Suisse, όπου έπεσαν πρόστιμα, ήρθε και η ώρα της Deutsche Bank. Μετά τα πρόστιμα που της επιβλήθησαν από αμερικανικές και βρετανικές Αρχές για την περίπτωση των επιτοκίων LIBOR, το αμερικανικό δημόσιο της έκανε και αγωγή για τη μη πληρωμή υποχρεώσεών της από ενυπόθηκα δάνεια 3,1 δισ. $.
Η κατάσταση όπως εξελίσσεται δείχνει εικόνα οικονομικής αστάθειας με αβεβαιότητα και ανασφάλεια, πράγμα που επηρεάζει τις χρηματιστηριακές αξίες. Φαίνεται ότι τα χρονικά περιθώρια για τον γερμανικό κολοσσό εξαντλήθηκαν, αφού για πρώτη φορά ανακοινώνονται ζημιές 6,5 δισ. ευρώ για το 2015. Οταν, όμως, βλέπεις τον Σόιμπλε να υπεραμύνεται για την ευρωστία της τράπεζας και τον διευθύνοντα σύμβουλό της να διαψεύδει όσα διαδίδονται, ότι η Deutsche Bank θα δυσκολευτεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της μέσα στο 2016, πολλά μπορεί να συμβαίνουν. Η τράπεζα έχει κάνει επισφαλείς επενδύσεις σε εκατοντάδες δισ. ευρώ. Είναι εκτεθειμένη στις αναδυόμενες αγορές Κίνας, Ρωσίας, Μεξικού και Βραζιλίας, καθ’ όσον διατηρεί στο χαρτοφυλάκιό της χρηματιστηριακά προϊόντα ύψους περί τα 50 τρισ. $, που διαπραγματεύεται στη δευτερογενή αγορά με μεγάλα ρίσκα. Τέτοιες δηλώσεις αντί να εφησυχάζουν τους φόβους της αγοράς επιτείνουν την κατάσταση. Ηδη η μετοχή της Deutsche Bank τους τρεις τελευταίους μήνες έπεσε από τα 30 στα 15 $, δηλαδή έχασε το 50% της αξίας της με αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί από τη Standard and Poor’s από Α- σε BBB, τα δε ασφάλιστρα κινδύνου, τα λεγόμενα CDS, από 56 μονάδες, που ήσαν στο τέλος του 2015, εκτοξεύτηκαν στις 240 περίπου.
Κατά τους οικονομολόγους η επιχειρούμενη τακτική απ’ τους Ευρωπαίους για να προλάβουν ένα κραχ, δεν είναι η σωστή.
Κινούνται πολύ αργά, εν σχέσει με τους Αμερικανούς, που επενέβησαν ακαριαία στην πηγή και αντιμετώπισαν την κρίση του 2008. Στην Ευρώπη το συζητούν από ’δω, το ψάχνουν από ’κει, προτείνουν πολλές λύσεις, εφαρμόζουν προσωρινά μία “μεσοβέζικη” και μέχρι να βρουν την κατάλληλη, περνάει ο χρόνος, την αλλάζουν με μία άλλη, που είναι χειρότερη της προηγούμενης.
Εμείς είμαστε από παντού εκτεθειμένοι. Το ερώτημα είναι, αν μπορέσουμε ν’ ακολουθήσουμε υψηλούς ρυθμούς. Περιμένουμε την αξιολόγηση να πάρουμε τη δόση, να κλείσει αυτό το μέτωπο και να μας βρει κάπως αλαφρωμένους η προσεχής κρίση, που με ανοιχτό το προσφυγικό θα μας εξουθενώσει. Από τη μία ο Στουρνάρας, από την άλλη ο Τσακαλώτος και στη μέση ο Τόμσεν, να περνάει τη γραμμή του Δ.Ν.Τ. με διαιτητή τον Μοσκοβισί, να κλείσουν τα μέτρα, γιατί ξέρει ότι ανοίγονται χειρότερα, βλέπουμε, ότι η αξιολόγηση θα προσαρμοσθεί με μείωση συντάξεων και όχι με αύξηση εισφορών.
Ηδη η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χάθηκε. Μέσα σε τρεις ημέρες γυρίσαμε πίσω στο 1990, που σημαίνει ότι είμαστε εύκολη λεία των κερδοσκόπων. Αν η κρίση της Lehman Brothers απ’ την απέναντι όχθη του Ατλαντικού μας έχει σε χρεοκοπία επτά χρόνια, σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί, αν γίνει κάτι παρόμοιο στην ευρωπαϊκή οικογένεια με τη Deutsche Bank.