∆εν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες του Μακρόν να πραγµατοποιηθεί η επιθυµία του διορισµού του Μάριο Ντράγκι, στη θέση του προέδρου της Κοµισιόν, στην οποία επελέγη για δεύτερη θητεία η Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν. Ο Μάριο Ντράγκι ήταν επικεφαλής της Ε.Κ.Τ. από το 2011 έως το 2019, µετά από πρόταση της Μέρκελ και υποστήριξη του Σαρκοζί, διετέλεσε δε και πρωθυπουργός της Ιταλίας από το 2019 έως το 2021. είχε εκφράσει ως τραπεζίτης την επιθυµία του, αναδηµιουργίας της Ευρώπης µε ισχυρά οικονοµικά προγράµµατα και στόχο να γίνει µια πραγµατική ηγέτιδα δύναµη.
Ενεργούσε ο “σούπερ Μάριο” ως ανεξάρτητος τραπεζίτης κατά το πρότυπο της Μπούντεσµπανκ και είχε σταµατήσει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των άλλων οικονοµιών εναντίον της Ευρώπης, όταν τον Ιούλιο του 2012 κινούµενος στα όρια των δυνατοτήτων του εξέφρασε την άποψη του για να διαφυλάξει την Ευρωζώνη από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων ότι «θα κάνουµε ό,τι χρειαστεί» µε αποτέλεσµα να σώσει το ευρώ, που κινδύνευε να υποτιµηθεί.
Τώρα προειδοποίησε για παρόµοιο επερχόµενο κίνδυνο ζητώντας απ’ το ∆ιευθυντήριο των Βρυξελλών να ριχθούν χρήµατα στην αγορά, που θα φέρουν επενδύσεις και ανάπτυξη, τονίζοντας ότι «η Ε.Ε. και τα κράτη µέλη δεν µπορούν µα αγνοούν το πρόβληµα µείωσης της ανάπτυξης».
Υπέβαλε µία έκθεση για την ανταγωνιστικότητα στα πλαίσιο του Συµφώνου Σταθερότητας για δανεισµό στα πρότυπα του Ταµείου Ανάκαµψης για επενδύσεις, γύρω στα 750-800 δισ.€ τον χρόνο, ποσού που αντιστοιχεί στο 5% του συνολικού ΑΕΠ των 27 χωρών µελών.
Θεωρεί ότι τούτο θα είναι κάτι σαν το “Σχέδιο Μάρσαλ” µετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο που ανοικοδοµήθηκε η Ευρώπη, καθ’ όσον, όπως είπε ο Ντράγκι, οι απαιτήσεις είναι τεράστιες.
Τονίζεται στην έκθεση του η ανάγκη καινοτόµων αλλαγών για αποδέσµευση από τον άνθρακα, αλλαγή πολιτικής στην τεχνολογία σε όλη της την εξελικτική διαδικασία, απ’ την εκπαίδευση µέχρι την επιψήφιση νόµων. «Αν η Ευρώπη, τόνισε ο τέως Ιταλός πρωθυπουργός, δεν καταφέρει να γίνει παραγωγικότερη… δεν θα µπορούµε να έχουµε ηγετική θέση στον τοµέα των νέων τεχνολογιών και θα πρέπει ν’ αναθεωρήσουµε προς τα κάτω ορισµένες έως και το σύνολο των φιλοδοξιών µας».
Κατέληγε ο τέως τραπεζίτης της Ε.Κ.Τ. στην έκθεση του, τονίζοντας και σε συνέντευξη τύπου που έδωσε ότι «πρόκειται για µια υπαρξιακή πρόκληση… και ότι η εφαρµογή των συστάσεων του είναι θέµα ζωής και θανάτου… είναι περισσότερο µια αργή οδύνη».
