Ντροπή…

Κύριε διευθυντά,
Δευτέρα 21 Αυγούστου σε επιστολή μου με τίτλο “Αποπροσανατολισμοί” αναφέρθηκα στην “μπανανόφλουδα” που μας πέταξε το κράτος, το υπουργείο Παιδείας, όταν ανακοίνωσε νόμο περί εκλογής σημαιοφόρων στη Μέση Εκπαίδευση.
Με κλήρωση στο εξής κατόπιν αποφάσεως, θα επιλέγεται ο σημαιοφόρος του σχολείου. Ο νόμος αυτός εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην επέτειο του Οχι της 28ης Οκτωβρίου. Σε σχολείο της Δάφνης κληρώθηκε ο Αμίρ το 11χρονο προσφυγόπουλο. Ο ίδιος και η μητέρα του εξέφρασαν την υπερηφάνεια τους για το γεγονός πράγμα που τους τιμά. Αντί αυτού όμως, κάποιοι, την ευθύνη τη φέρνει ο διευθυντής του εν λόγω σχολείου, δεν εφάρμοσαν τον νόμο και αποφάσισαν να δώσουν στο παιδί να κρατά μια ταμπέλα του σχολείου και όχι την σημαία.
Ηταν στάχτη στα μάτια; Ηταν κοροϊδία, σε νόμους, σε ανθρώπους, στην ψυχή αυτών των παιδιών, μετά την κλήρωση είχε το δικαίωμα να κρατά την σημαία, κάποιοι όμως αποφασίζουν να του δώσουν ένα πλακάτ. Είμαστε σοβαροί έναντι των παιδιών; Από τα μάτια του Αμίρ, μάτια γεμάτα ερωτηματικά, έτρεχαν δάκρυα από τον φόβο όταν έσπαζαν τα τζάμια του δωματίου του και κάποιοι έριξαν πέτρες για να δηλώσουν τις αντιρρήσεις τους. Ποιος θα σκουπίσει αυτά τα δακρυσμένα ματάκια; Και ποιος θα βοηθήσει να ανθίσει πάλι το χαμόγελο στα χείλη του; Ο διευθυνής του σχολείου, αφού ο Αμίρ είναι μαθητής και φοιτά κανονικά έπρεπε να διεκδικήσει όλα τα δικαιώματα του εν λόγω μαθητή και να εφαρμόσει τον νόμο. Κανένα προσφυγόπουλο δεν φταίει που εγκατέλειψε την πατρίδα του. Ηλθε σε μια ελεύθερη χώρα με νόμους τους οποίους πρέπει να σέβεται αλλά και να τον σέβονται. Ας σκεφτούμε όλοι μας τις δυσκολίες αυτών των ανθρώπων. Ας έλθουμε στη θέση αυτών των γονιών που έχοντας αγκαλιά τα παιδιά τους, παλεύουν μέσα σε κύματα θαλασσοπνίγονται, φθάνουν σε νέες πατρίδες για να προσφέρουν στα παιδιά τους ένα καλύτερο μέλλον.
Δεν είναι έγκλημα το ότι είναι πρόσφυγες. Εγκλημα είναι ηθικό και απάνθρωπο που εμείς δεν τους δεχόμαστε με σεβασμό και αγάπη. Μπορούμε να σκεφθούμε για ένα λεπτό μήπως βρεθούμε κάποια στιγμή στη  θέση τους;
Όλα τα παιδιά είναι παιδιά του ίδιου Θεού. Ολα έχουν δικαίωμα στην μάθηση, στον σεβασμό στην αγάπη, στην ευτυχία.
Μην δείχνουμε τα θηριώδη ένστικτά μας, ας δείξουμε τον καλό μας εαυτό, ας ανοίξουμε τις καρδιές μας, την αγκαλιά μας, να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά και να τους χαρίσουμε το χαμόγελο, το χαμόγελο που έσβησε από τα χείλη του Αμίρ.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Μαριάννα Μαυροματάκη