Της γης οι κολασµένοι, νέοι κυρίως άνθρωποι που δεν είχαν τα προνόµιά µας εµάς των καλοβολεµένων. Χωρίς στο ήλιο µοίρα ή καµία ελπίδα στερούνται ίσως για χρόνια για κάποια χρήµατα που πάνε σε κτήνη-εµπόρους ανθρωπίνων ψυχών. Για να φθάσουν στον παραδείσσο της Ευρώπης. Βλέπουµε αρκετούς από αυτούς χωρίς ένα µπογαλάκι µε αντικείµενά τους, έτσι µε ό,τι φοράνε ελπίζοντας ότι όλα θα τα βρουν όταν φτάσουν στον προορισµό τους.
Στο Αιγαίο ανέφεραν οι ‘‘αρµόδιοι’’ ότι έχει µειωθεί σοβάρα η άφιξη µεταναστών. Λησµόνησαν πως και η Κρήτη Ελλάδα είναι, και που ήρθαν εδώ για ‘‘αυτοψία’’, τι έπραξαν;
Στη Γαύδο, στην Πάλαι χώρα, στα Σφακιά η ανθρωπιά περισσεύει και εκεί βρίσκουν λίγη αγάπη. Φθάνουν όµως και εδώ τώρα που δεν µπορεί η κατασκήνωση Καλαθα να εξυπηρετήσει.
Τους πετάµε µέσα στο λιοπύρι σε ένα πεζοδρόµιο χαµω και εκεί γνωρίζουν το πραγµατικό πρόσωπο της Ευρώπης.
∆ικαιολογία, δεν υπάρχει χώρος για τη µια-δυο ηµερών παραµονή τους. Αστεία πράγµατα.
Ο πλέον κατάλληλος σε µια αίθουσα µαθηµάτων της πρ. Εκκλ. Σχολής στον Άγιο Ματθαίο.
Στα κτήρια του πρώην ψυχιατρείου. ∆εν γνωρίζω αν είναι ακόµη κενό το συγκρότηµα που είχε φτιάξει η αλησµόνητη Αργυρούλα Ροκάκη της
Παναγίας Γοργουπηκόου στη Χρυσοπηγή. Ούτε το κτήριο στην αυλή του νοσοκοµείου.
Είναι και το ερειπωµένο κολυµβητήριο στο Ακρωτήρι και ακόµη άλλα. Βούληση δεν υπάρχει ή φόβος ότι δεν θα είναι εύκολη η επιτήρηση των Ντροπή για όλους µας.
Υ.Γ: Έκτος τους θαυµάσιου Ερυθρού Σταυρού, κάποιες φορές παρουσιάζονται και σύλλογοι… διασωστών κλπ κλπ στις παρελάσεις αλλού δεν τους βλέπουμε.
