Στα “Χ.ν.” της 28ης Νοεμβρίου δημοσιεύθηκε ολοσέλιδο ενημερωτικό άρθρο για τις νυχτερίδες και προσπάθεια διάσωσής τους. Σε αρκετά σπήλαια των Χανίων τις συναντούσαμε από το 1955, αλλά τα τελευταία χρόνια η παρουσία τους έχει μειωθεί κατά πολύ λόγω εντομοκτόνων κ.λπ., μιας και καθεμιά καταβροχθίζει πάνω από τρεις χιλιάδες έντομα καθημερινά.
Αυτό, όπως αναφέρθηκε στο άρθρο, είναι ευεργετικό για τον άνθρωπο. Το ωραιότερο θέαμα προσφέρουν όταν είναι πολλές μαζί και κρέμονται σαν σταφύλι από την οροφή του σπηλαίου. Όταν εισέρχεσαι σε κάποια στενή δίοδο σπηλαίου, στην προσπάθειά τους να διαφύγουν έξω μπορεί να σε ακουμπήσουν στο πρόσωπο και κάπως ανατριχιάζεις, αλλά μετά φιλιώνεις μαζί τους. Καταφεύγουν επίσης σε σκοτεινά δωμάτια εγκαταλελειμμένων οικιών. Επίσης, έτσι που “τσιρίζουν” οι κάτοικοι περιοχών σπηλαίων νομίζουν ότι ο ήχος προέρχεται από… νεράιδες, όπως στο Νεραϊδοσπήλαιο στο Σφηνάρι Κισσάμου και αλλού. Μάλιστα, πριν εξήντα χρόνια, ο φίλος Χουλιόπουλος σκεφτόταν, ως νεαροί τότε, να τσουβαλιάσουμε ένα σταφύλι από αυτές και να το… ανοίξουμε στον διάδρομο του σινεμά Ρεγγίνα κατά την προβολή έργου θρίλερ. Θα γινόταν χαμός και κάποιοι θα πήγαιναν στο νοσοκομείο κι εμείς στη φυλακή φυσικά.
