Ο αδελφός μου…

Κύριε δήμαρχε,
ασφαλώς, όπως όλοι μας, θα είδατε και σε αθηναϊκό κανάλι, τη ταινία μικρού μήκους του Θοδωρή Παπαδουλάκη, με τίτλο “Ο αδελφός μου”.
Δεν ξέρω πόσο σας επηρέασε συναισθηματικά η προβολή αυτή. Εγώ προσωπικά και είμαι σίγουρη ότι και όλοι οι Χανιώτες που το είδανε και οι ξένοι, δεν νιώσαμε χαρά που ζούμε σε αυτήν την πόλη. Δεν νιώσαμε ικανοποίηση, παρ’ όλο ότι είμαστε φιλότιμοι και φιλόξενοι, αφού δεν σεβόμαστε τον συμπατριώτη μας, τον ξένο, δεν μπορούμε να τον φιλοξενήσουμε. Εχουμε μια όμορφη πόλη, δίχως πεζοδρόμια, δίχως ράμπες κάπου, δίχως συνείδηση στο πρόβλημα των ανθρώπων που θέλουν τη βοήθειά μας. Ανθρωποι με ειδικές ανάγκες που έχουν δικαίωμα στη ζωή, πρέπει να βγούνε στην πόλη, να περπατήσουν να χαρούν, να πάνε στην εργασία τους, να θαυμάσουν τον ήλιο, το ηλιοβασίλεμα του λιμανιού, να ζήσουν ανάμεσά μας.
Η αγαπητή μου Αλεξάνδρα Μανουσάκη, αποφάσισε να έλθει από τη Νέα Υόρκη να ζήσει στην πατρίδα της, τα Χανιά. Όταν θέλησε να ξεναγήσει την αδελφή της, η οποία έχει δυσκολίες, στην πόλη μας, διαπίστωσε ότι αυτό ήταν πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο. Η πικρία της με μεγάλη ψυχική δύναμη που διέθετε, την έκανε με τη βοήθεια του Θοδωρή Παπαδουλάκη να στείλει ένα τρανταχτό μήνυμα με το ντοκιμαντέρ που δημιουργήσανε. Ο Θοδωρής Παπαδουλάκης με 80 ακόμη εθελοντές Χανιώτες, μετέτρεψε την πικρία της αδελφής Αλεξάνδρας, σε ένα παραλήρημα, σε έναν αγώνα, σε μια έκρηξη ψυχής ενός αδελφού που συγκλονίζει.
Κύριε δήμαρχε, καθημερινά, πολλοί συμπολίτες μας είχαν έναν παρόμοιο αγώνα, μια έκρηξη, μια απογοήτευση. Δεν υπάρχουν ράμπες, ή όπου υπάρχουν πολλές φορές είναι κατειλημμένες από παρκαρισμένα αυτοκίνητα κάποιων ασυνείδητων πολιτών. Δεν έχουμε πεζοδρόμια· είναι στενά που δεν χωράνε ούτε καροτσάκια για ειδικές ανάγκες, ούτε μητέρες με μωρά. Οπου υπάρχουν άνετα πεζοδρόμια, είναι ορισμένες φορές κατειλημμένα από τραπεζοκαθίσματα ή έχουν λακκούβες που εμποδίζουν τη διέλευση.
Ηλθατε κάποια στιγμή στη θέση ανθρώπου που δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στην πόλη; Είναι δημότες Χανίων, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, είναι επισκέπτες που σας αφήνουν κάποια χρήματα στην πόλη. Σεβόμαστε τη δυσκολία τους;
Τα Χανιά μας είναι ένα φυσικό στολίδι, ένας επίγειος παράδεισος. Επρεπε να τον σεβόμαστε, να τον φροντίζουμε, να τον χαιρόμαστε ΟΛΟΙ.
Ευχαριστώ
Καλές γιορτές
Μαριάννα Μαυροματάκη