O Αδόλφος Χίτλερ

Όπως έχω διαβάσει, ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν Αυστριακός, και ο πατέρας του ήταν ένας τελωνειακός υπάλληλος στην Αυστρία.
Πώς πήγε στη Γερμανία και πώς έγινε Γερμανός, δεν έχω διαβάσει πουθενά.
Αυτά που γνωρίζω, με βάση όσα έχω διαβάσει και ακούσει είναι ότι:
Όταν κηρύχθηκε ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος, ο Χίτλερ πήγε εθελοντής στο Γερμανικό στρατό, στον οποίο υπηρέτησε τέσσερα χρόνια, γιατί δεν ήθελε να αποστρατευτεί, και είχε το βαθμό του δεκανέα.
«Στο στρατό τον χρησιμοποιούσαν ως “αξιωματικό πολιτικής εκπαίδευσης”, και αυτό του επέτρεψε να συγκεντρώσει πληροφορίες για τις ανατρεπτικές και στρατιωτικές κινήσεις.
Σύντομα, ο Αξιωματικός Ασφαλείας που τον χρησιμοποιούσε του έδωσε εντολή να παρίσταται σε όλες τις συγκεντρώσεις των τοπικών πολιτικών κομμάτων.
Ένα βράδυ του Σεπτέμβρη του 1919 πήγε σε μια συγκέντρωση του Εργατικού Κόμματος σε μια μπυραρία στο Μόναχο. Εκεί για πρώτη φορά άκουσε να μιλούν με τρόπο με τον οποίο ήταν τελείως σύμφωνος με τις μυστικές του πεποιθήσεις. Κατηγορούσαν τους Εβραίους, τους κερδοσκόπους, τους “εγκληματίες του Νοεμβρίου” που είχαν οδηγήσει τη Γερμανία στην άβυσσο.
Στις 16 Νοεμβρίου 1919 έγινε μέλος αυτού του κόμματος, και εν συνδυασμό με την υπηρεσία του στο στρατό έγινε προπαγανδιστής του.
Τον Φεβρουάριο του 1920 έγινε στο Μόναχο η πρώτη μαζική συγκέντρωση του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος. Κυρίαρχος στις συζητήσεις ήταν ο Χίτλερ, ο οποίος διατύπωσε και το πρόγραμμα του κόμματος σε εικοσιπέντε σημεία.
Είχε γίνει πια πολιτικός. Άρχισε την εκστρατεία του για τη σωτηρία του έθνους. Αποστρατεύτηκε τον Απρίλη και από τότε όλη του η ζωή αφιερώθηκε στην ανάπτυξη του κόμματος.
Κατά τα μέσα του επόμενου έτους είχε κατορθώσει να εκτοπίσει τους πρώτους αρχηγούς του κόμματος. Με το πάθος που είχε και την ιδιοφυΐα του, επέβαλε τις δικές του θελήσεις στα υπνωτισμένα στελέχη.
Από τότε κιόλας ήταν ο “Φύρερ”.
Αγόρασαν μια εφημερίδα που πλησίαζε να χρεοκοπήσει, τον “Λαϊκό Παρατηρητή”, και την έκαναν όργανο του κόμματος.
Προς το τέλος του 1921, ο Χίτλερ οργάνωσε τα πρώτα τάγματα εφόδου. Ως τότε, η δράση του κόμματος ήταν περιορισμένη στη Βαυαρία. Εκείνα τα πρώτα χρόνια, η ζωή στη Γερμανία ήταν σκληρή, και πολλοί ήταν αυτοί, σε όλη τη χώρα, που πρόσεξαν το νέο Ευαγγέλιο. Το κόμμα ονομάστηκε “Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα”».
Εδώ θέλω να μου επιτραπεί μια παρέμβαση: Το εργατικό κόμμα σε τι πίστευε, και γιατί το άλλαξε ο Χίτλερ;
Το συμπέρασμα που βγάζω από ό,τι έχω διαβάσει, ό,τι έχω ακούσει και ό,τι έχω ζήσει, είναι ότι το εργατικό κόμμα είχε σαν σημεία του τον κομμουνισμό και τους μπολσεβίκους, όπως όλα τα εργατικά κόμματα την εποχή εκείνη στην Ευρώπη πίστευαν ότι οι μπολσεβίκοι εργάτες στη Σοβιετική Ένωση έτρωγαν με χρυσά κουτάλια. Όμως υπήρχαν πολλοί ακόμα από τους εργάτες που πίστευαν ότι αυτό ήταν μια ψεύτικη θεωρία και έτσι δεν είχε ελκυστικότητα για τους ψηφοφόρους. Για το λόγο αυτό το κόμμα άλλαξε όνομα και έγινε «εθνικοσοσιαλιστικό», το οποίο έλκει καλύτερα τους ψηφοφόρους. Πάρα πολλά κόμματα χρησιμοποίησαν το σοσιαλισμό, αλλά λίγα είχαν θετικά αποτελέσματα.
«Από την αρχή ο Χίτλερ είχε επισημάνει ότι ο δρόμος για την εξουσία θα ανοιγόταν μόνο με τη βία. Ήδη από το Νοέμβρη του 1923 ο Φύρερ είχε συγκεντρώσει γύρω του αποφασισμένους οπαδούς, που οι σπουδαιότεροι ανάμεσά τους ήταν ο Γκαίριγκ, ο Ες, ο Ρόζεμπουργκ και ο Ραιμ. Αυτοί οι δραστήριοι άνθρωποι έκριναν ότι είχε φτάσει η στιγμή να αποπειραθούν να καταλάβουν την εξουσία στο κράτος της Βαυαρίας.
Ο στρατηγός Λούντεντορφ έδωσε σ’ αυτήν την περιπέτεια την αίγλη του ονόματός του και το στρατιωτικό του κύρος και έλαβε προσωπικά μέρος στο κίνημα.
Η αστυνομία πυροβόλησε, αποφεύγοντας βέβαια με πολλή προσοχή να μη χτυπήσει το στρατηγό που βάδιζε κατευθείαν στις γραμμές των αστυνομικών, όπου τον δέχτηκαν με σεβασμό».
Εδώ δημιουργείται ένα ερώτημα: Μήπως ο Λούντεντορφ πήγε για να οδηγήσει το πραξικόπημα σε αποτυχία;
«Είκοσι σχεδόν διαδηλωτές σκοτώθηκαν. Ο Χίτλερ συλλαμβάνεται και κατηγορείται για εσχάτη προδοσία. Τον Απρίλη του 1924 καταδικάζεται σε φυλάκιση τεσσάρων ετών, ενώ πολλοί από τους συνεργάτες του διαφεύγουν στην Αυστρία. Η κυκλοφορία της εφημερίδας του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος “Λαϊκός Παρατηρητής” αναστέλλεται. Η ποινή του Χίτλερ μειώθηκε από τέσσερα χρόνια σε 13 μήνες φυλάκισης, την οποία εξέτισε στο φρούριο Λάντσμπεργκ. Εκεί έγραψε και το βιβλίο του “Ο Αγών μου”».
Όπως γράφει ο Τσόρτσιλ στη σελίδα 67 του πρώτου τόμου του βιβλίου του “Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος”: «Τα πάντα υπήρχαν σ’ αυτό το βιβλίο: Το πρόγραμμα της γερμανικής ανασυγκρότησης, η τεχνική της προπαγάνδας του κόμματος, το σχέδιο αγώνα κ.λπ.».
Εκείνο που επίσης θα αναφέρω, όπως γράφει στη σελίδα 69 του βιβλίου του ο Τσόρτσιλ, που αναφέρεται στον Χίτλερ και στο βιβλίο του «Ο Αγών μου»:
«Η προπολεμική αποικιακή πολιτική της Γερμανίας ήταν εσφαλμένη. Πρέπει λοιπόν να εγκαταλειφθεί. Η Γερμανία πρέπει να προσπαθήσει να επεκταθεί εις βάρος της Ρωσίας και προπαντός των Βαλτικών Χωρών. Καμία συμμαχία με τη Ρωσία δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή. Θα είναι εγκληματικός ένας πόλεμος στη Δύση όπου η Γερμανία θα έχει σύμμαχό της τη Ρωσία, γιατί τα Σοβιέτ επιδιώκουν το θρίαμβο του διεθνούς εβραϊσμού».
Ο Χίτλερ έβλεπε ότι με τη Ρωσία σύμμαχο θα είχε πρόβλημα, οι Αγγλοαμερικάνοι δεν το είδαν αυτό;
«Το 1924 ο Χίτλερ αποφυλακίστηκε και δήλωσε ότι σε 5 χρόνια μέσα θα έχει οργανώσει το κίνημά του».
Με την εμφάνιση του Χίτλερ στην πολιτική, παρουσιάστηκαν πολλοί μνηστήρες της εξουσίας.