Ο άφρων πλούσιος και οι άνθρωποι της εποχής μας

Πριν από λίγες ημέρες, στην κυριακάτικη θεία λειτουργία (ξαν)άκουσα την περί του άφρονος πλουσίου παραβολή του Χριστού. Και (ξανα)προσπάθησα να συλλάβω και να κατανοήσω το νόημα και τα μηνύματά της προς εμάς, τη σύγχρονή μας γενιά των ανθρώπων.
Ο άφρων πλούσιος γεμάτος αλαζονεία έχασε τον ύπνο του ψάχνοντας χώρο να αποθηκέψει το βιος του και τρόπο να απολαύσει τα ολιγόζωα υλικά αγαθά του. Υπερηφανεύεται για τον πλούτο του και νοιάζεται μονάχα για την εφήμερη καλοπέρασή του.
Στις μέρες μας, δεν είναι λίγοι μέσα στο ανθρωπολόι όσοι έχουνε μοναδικό στόχο της ζωής τους ν’ αποχτούν διαρκώς όλο και πιο πολλά χρήματα ή αξιώματα και δόξα. Και για να τον πετύχουν, δεν διστάζουν να καταπατούν την τιμή και την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας.
Κι όμως η αφροσύνη τους, φρονώ, είναι τόση, που – μολονότι δεν το καταλαβαίνουν οι ίδιοι – εφόσον πορεύονται χωρίς αυτογνωσία τούς οδηγεί στην υλική καταστροφή και την ψυχική συντριβή παρά την πρόσκαιρη και φαινομενική επιτυχία και επίτευξη των στόχων τους. Τόση, που δεν βλέπουν πώς ο εγωισμός τους τούς αποξενώνει από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και τους στερεί τις πραγματικές χαρές της κοινωνικής ζωής.
Κι όμως πέρα από τα χρήματα και τους θώκους, υπάρχει, θαρρώ, κάτι στο οποίο εάν συναγωνίζονταν οι άνθρωποι του καιρού μας, και αυτοί θα γέμιζαν ευφροσύνη και σωφροσύνη και ο κόσμος μας θα μπορούσε ν’ αποφύγει την υλική παρακμή, την ηθική σήψη και τον πνευματικό μαρασμό. Είναι η αληθινή αγάπη, η άδολη και ανιδιοτελής, η χωρίς κομπασμό, η ευλογημένη από το Θεό, η οποία φέρνει κοντά τους ανθρώπους, στηρίζει τις οικογένειες και θεμελιώνει τις κοινωνίες, τονώνει τις φιλίες, βοηθά τους δασκάλους και όλους μας στον καθημερινό δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της ζωής και μας χαρίζει τον ισόβιο αληθινό πλούτο, που δεν είναι άλλος από την ψυχική γαλήνη και ισορροπία.
Με την αλαζονεία, μού λένε παιδιόθεν οι γονιοί μου, γιγαντεύεις τα αγριάγκαθα της κακίας και της μισανθρωπίας, είσαι, αν κοιτάξεις μέσα σου, αδύνατος, αν και εξωτερικά μοιάζεις εφήμερος νικητής και δυνατός. Με την αγάπη προς τους ανθρώπους και την πίστη στο Θεό, ποτίζεις και δυναμώνεις τα αμάραντα λουλούδια της αρμονικής συμβίωσης με τους συνανθρωπους σου και αποχτάς για μια ζωή ανίκητες ψυχοπνευματικές και σωματικές δυνάμεις.
Έτσι δεν είναι; Εσείς τι λέτε;