Η λατρεία του Αγίου Φανουρίου φαίνεται να ξεκινά από τη Ρόδο, όπου κατά την παράδοση βρέθηκε η εικόνα του, όταν έσκαβαν σε ερείπια παλαιού ναού έξω από τα τείχη της πόλης.
H εικόνα παρίστανε ένα νέο ντυμένο με στρατιωτική ενδυμασία, ο οποίος κρατούσε σταυρό και λαμπάδα αναμμένη και ήταν πλαισιωμένος από 12 σκηνές του μαρτυρίου του.
Ο Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος (1355-1369) διάβασε την επιγραφή “Άγιος Φανούριος” και καθιέρωσε την ημερομηνία εορτής του Αγίου Φανουρίου την ημέρα της εύρεσης της Εικόνας του (27 Αυγούστου).
Από τη Ρόδο η λατρεία του εξαπλώθηκε στα κοντινά νησιά και κυρίως στην Κρήτη, όπου υπάρχουν τρία μοναστήρια και δεκάδες ναοί στα οποία τιμάται η μνήμη του.
Για τη Φανουρόπιτα λέγεται ότι η Μητέρα του Αγίου Φανουρίου ήταν αμαρτωλή. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιός της, αλλά η κακία της δεν τον άφησε.
Ο Άγιος παρακάλεσε με δάκρυα πόνου να μην φτιάχνουν τίποτα γι’ αυτόν, αλλά μόνο για την ψυχή της μάνας του και η προσευχή του λέγεται ότι εισακούστηκε στο Θεό.
Αυτός είναι ο λόγος που οι νοικοκυρές φτιάχνουν την ημέρα αυτή φανουρόπιτας και αφού τις πάνε στην εκκλησία και ευλογηθούν τις μοιράζουν στο εκκλησίασμα και στη γειτονιά, με τη σύσταση να ευχηθούν να συγχωρεθεί η μάνα του Αγίου.
Τον Άγιο Φανούριο έκανε αρκετά δημοφιλή η παρήχηση του ονόματός του προς το φαίνω, φανερώνω.
“Είναι ο Άγιος” λένε “που φανερώνει τα κλεμμένα ζα και τα χαμένα πράγματα”. Σε άλλους τους φανερώνει τον καλό δρόμο. “Του φέγγει”, λέει ο λαός, για κάποιον που πάει καλά στη ζωή του, “του φέγγει ο Άγιος Φανούριος”.
Γι’ αυτό στις εικόνες παριστάνεται να κρατάει στο χέρι κερί αναμμένο και να φωτίζει.
Συναφής με τη δοξασία αυτής είναι και η παλαιότερη πίστη, ότι ο Άγιος Φανούριος “φανερώνει” στις ανύπαντρες κοπέλες τον άνδρα που θα πάρουν.
Μικρή φάνηκε η αυλή της εκκλησίας του Αγίου Φανουρίου στην τοποθεσία “Κακά Ρυακια” στα Χωραφάκια Αρκωτηρίου τη Δευτέρα το απόγευμα στον Εσπερινό, για να χωρέσει τον κόσμο που πήγε για να τιμήσει τη μνήμη του…
Ο Μανώλης Τσιτωνάκης γέννημα θρέμα του χωριού Χωραφάκια, είχε -τάξιμο– να κάμει εικονοστάσι για τον Αγιο Φανούριο στη στροφή του δρόμου που συνδέει τα Χανιά με το Ακρωτήρι κάτω από τον Αγιο Ματθαίο.
Η γυναίκα του, που είχε προβλήματα υγείας, είχε ονειρευτεί τον Άγιο Φανούριο σ’ αυτή τη θέση.
Το εικονοστάσι έγινε, μα το μέρος ήταν στενό δε βόλευε και τη μια το χτυπούσαν τ’ αυτοκίνητα, δεν μπορούσες εύκολα να σταματήσεις …
Σκέφτηκε λοιπόν όταν ο δρόμος πέρασε και του έκοψε ένα κομμάτι χωράφι στη θέση που είναι τώρα η εκκλησία, το περιέφραξε, φύτεψε δέντρα γύρω και έχτισε ένα μικρό ιδιωτικό Ναό στη μνήμη του Αγίου Φανουρίου.
Το μέρος είναι θαυμάσιο λες και περίμενε τόσα χρόνια να γίνει σ’ αυτόν τον τόπο μια εκκλησία…
Ο Ναός μικρός, η αυλή μεγάλη, τριγύρω πεζούλια και παραπέζουλα όλα βολικά και ωραία.
Το καμπαναριό του παραδοσιακό ωραίο, με τη μικρή καμπάνα του να στέλνει μηνύματα στη ρεματιά πως εδώ “κατοικεί ο Άγιος”.
Από το 1994 λειτουργεί και λειτουργείται ο Ναός, κατα τον κτήτορα…
Εγώ πρώτη φορά πήγα τη Δευτέρα το βράδυ στον Εσπερινό. Στίβες οι φανουρόπιτες, που έφερε η πίστη των ανθρώπων, για να ευλογηθούν από τον ιερέα μαζί με τους άρτους και να μοιραστούν στο εκκλησίασμα. Είχα ακούσει πως υπάρχει Ναός του Αγίου Φανουρίου στα Χωραφάκια, που τον έχει κτίσει ο φίλος μου ο Μανώλης, δεν έτυχε όμως να τον επισκεφθώ…
Στη μικρή κουβέντα που κάναμε μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, ανήμερα της εορτής την περασμένη Τρίτη, αφού απολαύσαμε τα πλούσια κεράσματα με το ωραίο κρασί, που πρόσφερε η οικογένεια, όταν τον ρώτησα έρχεται κόσμος Μανώλη;
Ναι μου λέει. Εγώ δεν το βάνω ούτε στην εφημερίδα παρά ο ένας με τον άλλο το μαθαίνουν κι έρχονται.
Και το ζεύγος Μητσοτάκη, όταν ζούσαν, ο Κώστας και η Μαρίκα ήσαν τακτικοί προσκυνητές στη γιορτή του Αγίου και δωρητές!
Χάρισαν ένα Ευαγγέλιο και άλλα πράγματα. Δεν μένει σε μας παρά να ευχηθούμε στον Αγαπητό Μανώλη να του χαρίζει ο Θεός υγεία και δύναμη, σ’ αυτόν και την οικογένειά του να γιορτάζει χρόνια πολλά τον Άγιο Φανούριο, που αξιώθηκε να του χτίσει Εκκλησία.
