«Λαιμόν Βλάσιος εκκοπείς διά ξίφους,
Αλγούσι λαιμοίς ρευμάτων είργει βλάβας.
Ενδεκάτη Βλασίου τάμεν αυχένα χαλκός ατειρής».
Ο Αγιος Ιερομάρτυς Βλάσιος γεννήθηκε στην αγιοτόκο Καππαδοκία της Μικράς Ασίας. Από μικρό παιδί ήταν ταπεινός, υπάκουος, πολύ ενάρετος και θεοσεβής και ζούσε σύμφωνα με τον νόμο του Θεού. Εσπούδασε την Ιατρική Επιστήμη και, με τη χάρη του Θεού, εθεράπευε διάφορες ασθένειες των ανθρώπων και ιδιαιτέρως των νηπίων, αλλά και των ζώων. Ως ιατρός, έμπαινε μέσα στα σπίτια των ασθενών και προσπαθούσε να τους θεραπεύσει χωρίς να παίρνει αμοιβή. Μάλιστα, πολλές φορές τους έδινε δωρεάν και τα φάρμακα. Οταν ο ίδιος δεν μπορούσε να τα προμηθευτεί, χτυπούσε τις πόρτες καλών χριστιανών και τον βοηθούσαν να αγοραστούν τα φάρμακα.
Οι ασχολίες του αυτές του ιατρικού επαγγέλματος δεν τον εμπόδιζαν να μελετά, με πόθο και ζήλο, τον λόγο του Θεού μέσα από την Αγία Γραφή και να καλλιεργεί τις αρετές του. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε κληρικός και μόλις χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος της Σεβαστείας της Ανατολικής Μικράς Ασίας οι χριστιανοί τον εξέλεξαν παμψηφεί επίσκοπο.
Στα χρόνια των διωγμών του αυτοκράτορα Λικινίου ο Αγιος Βλάσιος ενεθάρρυνε το ποίμνιό του και επισκεπτόταν τους διωκόμενους χριστιανούς στη φυλακή. Οταν πια οι χριστιανοί εξαφανίστηκαν από την πόλη της Σεβαστείας, αφού άλλους τους σκότωναν και άλλοι κατάφεραν να διαφύγουν, ο Αγιος Βλάσιος αποσύρθηκε στο όρος Αργαίος και εγκαταστάθηκε μέσα σε ένα σπήλαιο. Εκεί ζούσε ανάμεσα στα άγρια ζώα, τα οποία, αναγνωρίζοντας την αγιότητά του, δεν τον πείραξαν κι εκείνος τα φρόντιζε με τρυφερότητα.
Η ζωή του στην ησυχία του βουνού θύμιζε τον Παράδεισο των πρωτοπλάστων, όπου άνθρωπος και ζώα συνυπήρχαν αρμονικά.
Ομως, οι διώκτες των χριστιανών εντόπισαν τον Αγιο στο απομακρυσμένο αυτό μέρος και τον έσυραν πίσω στην πόλη για να δικαστεί. Καθ’ οδόν ο Αγιος Βλάσιος γιάτρεψε ένα μικρό αγόρι, το οποίο είχε σφηνωμένο στον λαιμό ένα κόκκαλο. Επίσης, ανταποκρινόμενος στην παράκληση μιας φτωχής χήρας που είχε αρπάξει το γουρούνι της ένας λύκος, ο Αγιος έκανε με τη δύναμη της προσευχής του τον λύκο να το επιστρέψει. Ο Αγιος Βλάσιος οδηγήθηκε στον τοπικό ηγεμόνα Αγρικόλαο, ο οποίος υπέβαλε τον Αγιο σε πολλά φρικτά βασανιστήρια για να τον αναγκάσει να αρνηθεί την πίστη του και να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς θεούς. Τον βασάνισαν μαστιγώνοντας και γδέρνοντας το σώμα του με σιδερένια χτένια.
Ομως, εκείνος, στερεωμένος στη χριστιανική πίστη, μετέτρεψε πολλούς ειδωλολάτρες και πίστεψαν στον Χριστό.
Τελικά, αφού τον έριξαν στη λίμνη και με τη χάρη του Θεού έμεινε αβλαβής, τον αποκεφάλισαν. Μαζί του μαρτύρησαν με αποκεφαλισμό και επτά ευσεβείς και ενάρετες γυναίκες και δύο παιδιά τους που ήταν μαζί στη φυλακή και παρακολουθούσαν από κοντά το μαρτύριο του Αγίου. Αυτές έριξαν μάλιστα στη λίμνη τα είδωλα των θεών που τις ανάγκασε ο τύραννος να προσκυνήσουν.
Το μαρτύριο του Αγίου Βλασίου και των υπολοίπων εννέα (των επτά γυναικών και των δύο παιδιών) έγινε το έτος 36 μ.Χ. και η κοινή μνήμη τους τιμάται από την Εκκλησία μας στις 11 Φεβρουαρίου.
Απολυτίκιο
Φερωνύμως βλαστήσας ως δένδρον εύκαρπον, Ιεράρχα Κυρίου Βλάσιε ένδοξε, μαρτυρίου τους καρπούς κόσμω προήγαγες, και θαυμάτων δωρεάς, αναβλύζεις δαψιλώς, ως θείος Ιερομάρτυς, τοις καταφεύγουσι Πάτερ, τη αντιλήψει της πρεσβείας σου.
Κοντάκιον
Ο θείος βλαστός, το άνθος το αμάραντον,
αμπέλου Χριστού, το κλήμα το πολύφορον,
θεοφόρε Βλάσιε, τους εν πίστει τιμώντας την
μνήμην σου, ευφροσύνης πλήρωσον της σης,
πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.
Μεγαλυνάριον
Λόγον αληθείας γεηπονών, της δικαιοσύνης, αναβλάστησας τους καρπούς, ων η Εκκλησία, οσώραι γευομένη, Βλάσιε Ιεράρχα, τιμά τους άθλους σου.
*θεολόγος – τ. λυκειάρχης
