«Εάν πεθάνω σε κάποια φυλακή θα είναι για μένα το μεγαλύτερο κέρδος. Θέλω να πεθάνω πάνω στο καθήκον, είτε στον δρόμο για κάποιο Σωφρονιστικό Ιδρυμα ή κατά την επιστροφή μου προς το σπίτι. Ο Χριστός πέθανε από αγάπη για τον άνθρωπο. Αυτό είναι το τέρμα, το τέλειο και το άριστο».
Ο 83χρονος αρχιμανδρίτης π. Γερβάσιος -κατά κόσμον Γεώργιος Ραπτόπουλος- είναι γνωστός ως ο “Άγιος των φυλακισμένων” και παρά την ηλικία του εξακολουθεί να μπαινοβγαίνει στα σωφρονιστικά ιδρύματα υψίστης ασφαλείας όλου του κόσμου για να σταθεί στο πλευρό των κρατουμένων. Δεν δίστασε, μάλιστα, ύστερα από μία πρόσκληση που έλαβε, να ταξιδέψει 25.000 χιλιόμετρα έως τα νησιά Φίτζι για να μεταφέρει τον λόγο του Θεού στους εκεί φυλακισμένους.
Άλλοι τον αποκαλούν “παπά των φτωχών” ή “άγγελο για τους γιους του ασώτου”. Εχει καταφέρει, από το 1987 που ξεκίνησε η δράση της Διακονίας των κρατουμένων “Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά” έως και σήμερα, να αποφυλακίσει περισσότερους από 16.000 απόρους φυλακισμένους, πληρώνοντας τα πρόστιμά τους και δίνοντας συνολικά 5.000.0000 ευρώ, χρήματα που συγκεντρώθηκαν από τις συνεισφορές συνανθρώπων μας.
Το ΑΠΕ – ΜΠΕ συνάντησε τον πατέρα Γερβάσιο στην Ορθόδοξη Αδελφότητα “η Οσία Ξένη” στην περιοχή του Πλαγιαρίου, στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή την αποψινή τιμητική διάκριση από το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ και μας μίλησε για τα 37 χρόνια έργου και προσφοράς σε χιλιάδες απόρους κρατούμενους, για τους κακοποιούς που έχει συναντήσει -από τον Κωνσταντίνο Πάσσαρη έως και τα μέλη της “17 Νοέμβρη”- αλλά και για την υπόθεση του νεαρού φυλακισμένου Νίκου Ρωμανού.
«Οταν ξεκινάω την ομιλία μου στις φυλακές πάντα λέω “αγαπητοί αδερφοί κρατούμενοι”, γιατί είμαστε αδέρφια. Οι κρατούμενοι ακούνε με προσοχή τον λόγο του Θεού. Συχνά – πυκνά χειροκροτούν και πολλοί κλαίνε. Τρέχουν τα δάκρυα στα πρόσωπά τους. Τα δάκρυα και τα χειροκροτήματα είναι εκφράσεις βαθιάς απήχησης του λόγου του Θεού που σίγουρα αφήνουν κάτι μέσα τους» μας λέει.
«Πολλοί έχουν προκατάληψη για τους κρατούμενους και λένε: καλά να πάθουν. Οι άνθρωποι αυτοί στις φυλακές δικάστηκαν, εκτίουν την ποινή που τούς επέβαλε η δικαιοσύνη. Ομως, αυτή η προκατάληψη τους πληγώνει. Ακόμη και στην καρδιά του μεγαλύτερου ληστή υπάρχει η σπίθα της ανθρωπιάς», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ποιο περιστατικό, όμως, τού έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη; «Δύο μουσουλμάνοι, αφού με άκουσαν και πήραν τα δέματα με αγαθά που τους προσφέραμε, με τα λίγα ελληνικά που ξέρουν, θέλησαν να γίνουν ορθόδοξοι χριστιανοί. Κατηχήθηκαν, βαφτίστηκαν και πήραν και το όνομα το δικό μου. Και οι δύο Γερβάσιοι».
Στα 37 αυτά χρόνια δράσης, ο γέροντας έχει επισκεφτεί ως υπεύθυνος κλιμακίου της διακονίας των κρατουμένων, συνολικά 102 φυλακές – ανδρικές, γυναικείες αλλά και ανηλίκων: οι 66 επισκέψεις έγιναν εντός Ελλάδας και οι άλλες 36 στο εξωτερικό – Αίγυπτο, Αλβανία, Βουλγαρία, Γαλλία, Η.Π.Α., Ιορδανία, Ισραήλ, Ιταλία, Κύπρος, Μαδαγασκάρη, Νέα Ζηλανδία, Νησιά Φίτζι, Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία και Ρωσία.
Η αρχή σε φυλακές του εξωτερικού έγινε το 1999 από την Αίγυπτο, όπου τον κάλεσαν οι τρεις καταδικασμένοι εις θάνατον, διά αγχόνης, Ελληνες ναυτικοί του μότορ σιπ “Θανάσης”, που κρατούνταν στις φυλακές Ελ Κανάτερ.
Οι επισκέψεις ανά τον κόσμο θα συνεχιστούν και το νέο έτος, καθώς ο γέροντας έχει προγραμματίσει ήδη ταξίδια σε Ολλανδία, Ουζμπεκιστάν, Λιθουανία, Ιαπωνία και Βραζιλία. «Πηγαίνουμε σε όλους, άσχετα από θρησκεία, φυλή ή χρώμα. Βαρυποινίτες, φονιάδες, ληστές, όλοι είναι παιδιά του Θεού, που πήραν τον κακό τον δρόμο γιατί… γιατί… γιατί… Για διαφορετικό λόγο ο καθένας», τονίζει.
«Οταν ένα έργο το κάνεις με ενδιαφέρον, με αγάπη, με μεράκι σού δίνει χαρά. Δεν σταματάς πουθενά. Έχω ένα σύνθημα που λέει: Η ζωή μας είναι σύντομη. Ας βιαστούμε να κάνουμε το καλό στον κόσμο», καταλήγει.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Στα γραφεία της Διακονίας των Κρατουμένων “Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά”, στην περιοχή Πλαγιαρίου, δέχονται καθημερινά τηλεφωνήματα και γράμματα όχι μόνο από αποφυλακισθέντες και από κρατούμενους που έχουν βοηθηθεί οικονομικά, αλλά και από τις οικογένειές τους καθώς ο γέροντας φροντίζει μέχρι και τα παιδιά των άπορων κρατουμένων που σπουδάζουν σε πανεπιστημιακές σχολές και Τ.Ε.Ι. της Ελλάδας.
«Μας πήρε τηλέφωνο ένας κρατούμενος να μας ευχαριστήσει για την επιταγή των 30 ευρώ που τού στείλαμε. Οταν του είπαμε πως δεν χρειάζεται να μας ευχαριστεί μας απάντησε: «Δεν ξέρετε τι θα πει ένας κρατούμενος να έχει 30 ευρώ στην τσέπη του. Μ’ αυτά τα χρήματα πήρα μια τηλεκάρτα και τηλεφώνησα στα παιδιά μου. Παρήγγειλα έναν καφέ και τον πλήρωσα. Ετσι, ένιωσα κι εγώ ότι είμαι άνθρωπος» μας εξιστορεί.
Σ’ έναν άλλο κρατούμενο, τον Δημήτρη, πριν από περίπου 1,5 μήνα, μαζί με τα χρήματα τού εστάλησαν και ευχές για την ονομαστική του εορτή. Ο φυλακισμένος αποφάσισε να γράψει γράμμα στον Αρχιμανδρίτη: «Σας ευχαριστώ βαθύτατα για τα 30 ευρώ που μού στείλατε στην ονομαστική μου εορτή. Τριάντα ευρώ εδώ μέσα είναι κάτι που αξίζει τριπλάσια απ’ ό,τι έξω στην κοινωνία. Σας ευγνωμονώ ιδιαίτερα κι αυτό είναι πολλαπλάσιο από οποιοδήποτε ποσό, ότι κάποιος θυμήθηκε τη γιορτή μου, το όνομά μου. Αυτό το τελευταίο με ζέστανε πιο πολύ από κάθε ευεργεσία».
Τρίτος κρατούμενος, μετά τη βοήθεια που έλαβε, σε γράμμα του προς τον π. Γερβάσιο αναφέρει: «Έξω στον κόσμο είχα 1003 φίλους. Τώρα μού έμειναν τρεις- τα τρία μου παιδιά. Σας ευχαριστώ που με θυμηθήκατε στη μοναξιά μου».
Κάποιοι άλλοι, μ’ ένα δώρο στο χέρι, μια εικόνα, ένα εργόχειρο που φιλοτέχνησαν τις μοναχικές τους ώρες στο κελί της φυλακής επισκέπτονται τον γέροντα για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στον άνθρωπο που τους στήριξε στις δύσκολες ώρες που πέρασαν.
Ο ΠΑΣΣΑΡΗΣ ΚΑΙ Η 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Ο π. Γερβάσιος μέσα στους χιλιάδες κρατούμενους που έχει συναντήσει, έχει έρθει σε επαφή και με τους πιο αδίστακτους και επικίνδυνους κακοποιούς, χωρίς ποτέ να φοβηθεί για τη ζωή του, όπως μας λέει.
Μεταξύ αυτών είναι και ο Κωνσταντίνος Πάσσαρης, που απασχόλησε την ελληνική κοινωνία για τα αποτρόπαια εγκλήματά του και πλέον βρίσκεται σε φυλακή υψίστης ασφάλειας στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας.
Ο γέροντας έχει συχνή τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πάσσαρη και φροντίζει μία – δύο φορές τον χρόνο να τον επισκέπτεται στη φυλακή “Γκέρλας” για να εξομολογείται. «Διαβάζει πολύ, έχει όλα τα βιβλία της Εκκλησίας. Με το κομποσκοίνι, το βράδυ, κάνει πολλές μετάνοιες για τις ψυχές των σκοτωμένων, για τα ορφανά παιδιά και τις χήρες γυναίκες. Για όλα τα πρόσωπα που έτυχε να αδικήσει» λέει ο π. Γερβάσιος και προσθέτει:
«Με παίρνει τηλέφωνο, μού λέει πώς περνάει την ημέρα του, τι διάβασε… Δεν ξέρει πότε θα αποφυλακιστεί, όμως από το μυαλό του περνά η ιδέα, εάν βγει, να επιστρέψει στην Ελλάδα. Στην Αθήνα δεν θέλει να πάει, γιατί δεν θέλει να δει την παρέα του. Σκέφτεται να πάει στο Άγιον Ορος συνοδεία με έναν γέροντα και πέντε – έξι μοναχούς για να μην ξανακάνει στη ζωή του το θέλημα το προσωπικό του».
Στον Κορυδαλλό, ο Αρχιμανδρίτης π. Γερβάσιος έχει δει όλες τις κατηγορίες των φυλακισμένων. «Επισκέφτηκα και τη “17Ν”, στους οποίους και μίλησα σε δύο ομάδες γιατί ήταν μαλωμένοι. Πήγα στα κελιά τους, καθίσαμε και κουβεντιάσαμε, δεν μίλησα για τα αδικήματα. Ποτέ δεν μιλάω για τα αδικήματα και τις ποινές», μας λέει.
Ο ΝΙΚΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ
«Έγιναν πολλά λάθη. Το θέμα είναι δικαστικό, τι δουλειά έχει η Πολιτεία; Εκρινε η ελληνική Δικαιοσύνη ότι πρέπει να εκτίσει ποινή και τώρα ζητά άδεια για σπουδές. Οταν πήγαινε να ληστέψει την τράπεζα με το καλάσνικοφ στα χέρια δεν τα σκεφτόταν αυτά;» σχολίασε ο π. Γερβάσιος.
«Έκανε απεργία πείνας. Δικαίωμά του. Θα μπορούσαν να κάνουν απεργία πείνας 11.000 κρατούμενοι, ο καθένας για τον δικό του λόγο. Τι θα γινόταν; Θα τους δώσουν άδεια να φύγουν να αδειάσουν οι φυλακές;», αναρωτιέται
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΝΟΜΠΕΛ
Ο γέροντας Γερβάσιος ήταν υποψήφιος τα τελευταία τρία χρόνια -2012, 2013 και 2014- για το Νόμπελ Ειρήνης, Φιλανθρωπίας και Κοινωνικής Προσφοράς, ανάμεσα σε μεγάλες προσωπικότητες όλου του κόσμου.
Το 2008, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας τού απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος, ενώ έχει λάβει πολλές άλλες τιμητικές διακρίσεις.
Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί από τις μεγαλύτερες τιμές τη βοήθεια των απλών ανθρώπων. Υπάρχει γυναίκα που κάθε μήνα καταθέτει στον τραπεζικό λογαριασμό της διακονίας «ένα ευρώ για να βοηθήσει τους άπορους κρατούμενους», επισημαίνει.
Μάλιστα, στα σωφρονιστικά ιδρύματα δίνονται πλυντήρια και στεγνωτήρια, αλλά και πετρέλαιο για να καλυφθούν οι ανάγκες των φυλακισμένων.
ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΛΗΣΤΗ
Στον χώρο της “Οσίας Ξένης” στην Περαία υπάρχει και ένα μικρό εκκλησάκι “Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά”, που γιορτάζει κάθε χρόνο στις 12 Οκτωβρίου και τελείται μνημόσυνο υπέρ των ψυχών όλων όσοι έχουν εκτελεστεί στις φυλακές.
«Υποτίθεται ότι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός ήταν ένας ληστής που πέθανε μαζί με τον Χριστό πάνω στο Σταυρό. Και την τελευταία στιγμή σώζεται» τονίζει ο π. Γερβάσιος, ενώ συμπληρώνει πως με έξοδα της διακονίας μεταφέρονται οι σοροί των νεκρών άπορων κρατουμένων στις πατρίδες τους.
