Ο Αη Αστράτηγος (στο Νεροχώρι)

«Και με τσ’ αγγέλους έκαμα και με τσι Αρχαγγέλους και με τον Αη Αστράτηγο είχα φιλιά μεγάλη, και χάρισε μου ο Αστράτηγος ένα μεγάλο δώρο, του παραδείσου τα κλειδιά».
Oκτώ Νοεμβρίου κάθε χρόνο, η εκκλησία μας εορτάζει την Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων των Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων. Γιορτάζει επίσης και η Αεροπορία μας τους προστάτες της.
«Τῶν οὐρανίωv στρατιῶν Ἀρχιστράτηγοι, δυσωποῦμεv ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵvα ταῖς ὑμῶv δεήσεσι, τειχίσητε ἡμᾶς, σκέπῃ τῶν πτερύγωv, τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης, φρουροῦvτες ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτεvῶς καὶ βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχαι τῶν ἄνω Δυνάμεων.»
Οι αναρίθμητοι άγγελοι, οι λεγεώνες, οι μυριάδες των μυριάδων, οι χιλιάδες των χιλιάδων, ταξινομούνται σε εννέα τάγματα. Ο Θεός έδωσε τη θέση του άρχοντος των αγγελικών ταγμάτων στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, ο οποίος παρουσιάζεται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που του χάρισε ο Θεός. Στο αριστερό του χέρι κρατά πολλές φορές μια σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο, ή μια ζυγαριά για να ζυγίζει τις ψυχές των νεκρών. Η εικόνα αυτή υπήρχε στην αριστερή θύρα, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου του χωριού μου, ρυθμού βασιλικής, για να  μας θυμίζει να έχομε «φιλιά μεγάλη» με τον Αστράτηγο.
Σε μια απείρου κάλλους, μαγευτική τοποθεσία στις όχθες ενός χειμάρρου, με πλατάνια, κυπαρίσσια, δάφνες, μυρτιές, λιγιές και πικροδάφνες, ελιές πορτοκαλιές και άλλα καρποφόρα δέντρα, δίπλα στην αστείρευτη πηγή με παγωμένο νερό στην ΠΛΑΚΑ πού άλλοτε ήταν το ποτιστήρι των ζώων Παϊδοχωρίου – Νεροχωρίου, που δρόσιζε τους στρατηλάτες και τροφοδοτούσε, τα οψιμοκαίρια με νερό τα νοικοκυριά τους.
Εδώ είναι κτισμένο το εκκλησάκι του Αη Αστράτηγου από την εποχή που οι Βενετσιάνοι δυνάστευαν το μεγάλο νησί μας, την Κρήτη. Το εκκλησάκι αυτό το γκρέμισαν οι Τούρκοι όταν ήρθανε στη Κρήτη, ίσως χαλάστηκε σε μια από τις αμέτρητες επαναστάσεις που κάνανε οι παππούδες μας για τη λευτεριά. Έτσι γκρεμισμένο και ρημαγμένο ήταν το εκκλησάκι ως τη νύχτα που ο Αγιος Αστράτηγος ονείρεψε τη θεία Κλεάνθη για να το ξαναχτίσει στη χάρη του όπως γράφει ο αείμνηστος… Ειρηναίος Γαλανάκης ο παππούς της Κρήτης.
Η θεία Κλεάνθη, το γένος Πετακάκη, ήταν μια θρήσκα και προχωρημένη στα χρόνια, χήρα του χωριού, της οποίας ο γιος Νικόλαος Κοκολογιάννης ήταν αρχοντάνθρωπος στη χώρα και την ήθελε μαζί του, μα εκείνη έμενε στο χωριό και διαφέντευε την περιουσία της.
Το έκτισε γύρω στα 1920 με τις οικονομίες της που έκανε κόμπο στο κεφαλομάντηλο της. Ενα μεσημέρι κτύπησε η καμπάνα της Αγίας Μαρίνας και οι χωριανοί σηκώθηκαν και πήγαιναν όλοι μαζί για να δουλέψουν για τον Άγιο Αστράτηγο.
Το εκκλησάκι αυτό με τα χρόνια και πάλι ερημώθηκε και ανακαινίστηκε το 1991 από τον εγγονό της θείας Κλεάνθης τον Μιχάλη Νικολάου Κοκολογιάννη, ευλαβής και ο ίδιος αλλά νοσταλγός και λάτρης των πατρώων παραδόσεων, συνταξιούχος διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας.
Από τότε «γιορτάζεται πανηγυρικά» από τους χωριανούς με συμμετοχή δεκάδων πιστών από τα γύρω χωριά, από Χανιώτες και από Κεραμειανούς, καταγωγής Κοκολογιάννηδων, γιατί όλοι θέλουν να έχουν «φιλιά μεγάλη» με τον Αη Αστράτηγο. «Φοβούνται γάρ».
Σας χαιρετώ και σας αγαπώ.