Ο Alfonso Di Maio

Η πόλη των Χανίων αποτελούσε και αποτελεί έναν ερωτικό μαγνήτη, ο οποίος αποσυντονίζει την πυξίδα της καρδιάς πολλών ξένων επισκεπτών μαγεύοντας τις αισθήσεις και τη λογική, με κατάληξη την μόνιμη παραμονή τους στη φιλόξενη αγκαλιά της.
Τέτοιο «θύμα μαγείας» υπήρξε και μια «ξεχασμένη σκιά» του χανιώτικου ιστορικού παρελθόντος, μια μουσική μορφή στα όρια του θρύλου, ο Ιταλός υπαξιωματικός καραμπινιέρος Alfonso Di Maio, ο οποίος γεννήθηκε στο Σαλέρνο (κοντά στη Νάπολη) της Ιταλίας το 1875. Ο Di Maio έφτασε το 1899 στα Χανιά μαζί με τους καραμπινιέρους εκπαιδευτές, αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, για να δημιουργήσουν την Κρητική Χωροφυλακή. Μουσικός με σπουδές και πτυχίο από Ωδείο αμέσως δημιούργησε την πρώτη Μουσική Χωροφυλακή (1899) με 11 Κρητικούς τρομπετίστες. Στη συνέχεια, το 1900, ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε την Ρεθυμνιώτισα Μαρία Λαμπάκη από την Επισκοπή και απόκτησε μια κόρη, την Ελβίρα (1901). Εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Χανιά και συνεργάστηκε, εκτός από την Μουσική Χωροφυλακή που από το 1904 είχε ως αρχιμουσικό τον Francesco Tulli, με τη Φιλαρμονική του Συλλόγου «Ο Χρυσόστομος».
Το 1907, ο Alfonso Di Maio ανάλαβε τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής του «Χρυσόστομου» και το 1909 παραιτήθηκε από την καραμπινιερία. Στον «Χρυσόστομο», με τον οποίο συνεργάστηκε μέχρι το 1912, οργάνωσε τμήματα εκμάθησης εγχόρδων (κιθάρα, μαντόλα, μαντολίνο).
Το 1912 συνεργάστηκε με τον «Σύνδεσμο των Φιλομούσων», ο οποίος  στις 20/2/1913 ίδρυσε την πρώτη Χανιώτικη Μαντολινάτα που στις 3/3/1913 έδωσε τη  πρώτη συναυλία στην αίθουσα του «Χρυσόστομου». Το 1916 ο Ιταλός μουσικός ίδρυσε τον δικό του «Ερασιτεχνικό Μουσικό Όμιλο» στην Σπλάντζια, το έργο της ζωής του, ουσιαστικά ένα μικρό Ωδείο, στο οποίο διδάσκονταν όλα τα μουσικά όργανα και δίνει πληθώρα συναυλιών. Ο σύλλογος άκμασε μέχρι την ίδρυση του Κρητικού Ωδείου (1925), το οποίο στη συνέχεια μετονομάστηκε «Βενιζέλειο Ωδείο».
Την ίδια χρονιά ο Di Maio έχασε την μοναχοκόρη του από την επιδημία της ασιατικής γρίπης. Τον επόμενο χρόνο, το 1926, μαζί με τον «Ερασιτεχνικό Μουσικό Όμιλο», έκανε δωρεάν μαθήματα μουσικής και στο Ορφανοτροφείο Χανίων και συνέθεσε τον πανελλήνια γνωστό «‘Ύμνο του Ορφανοτροφείου» (η Μικρασιατική Καταστροφή γέμισε την Ελλάδα με ορφανά και ορφανοτροφεία), ο οποίος παιζόταν από τις μπάντες των ορφανοτροφείων σε ολόκληρη την Ελλάδα μετά από εισήγηση του Γενικού Επιθεωρητή Ορφανοτροφείων.
Ο Ιταλός μουσικός στα επόμενα χρόνια μετέβηκε στην Καλαμάτα (1925), τη Θήβα (1934) και το Ρέθυμνο για να οργανώσει τις τοπικές Φιλαρμονικές. Πάντα, βέβαια, επέστρεφε στα Χανιά και το 1937 προσπάθησε να αναλάβει την οργάνωση της Φιλαρμονικής του Δήμου Χανίων χωρίς, όμως, επιτυχία. Πέθανε στις 2/11/1939 στο σπίτι του στη Σπλάντζια και θάφτηκε στο Φράγκικο νεκροταφείο της πόλης.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερή η μεγάλη συμβολή του Alfonso Di Maio στον μουσικό πολιτισμό της πόλης μας. (βλ. Α. Αλιγιζάκης, Όπερες, Μαντολινάτες & Καντάδες, Βαλς & Συρτός στα παλιά Χανιά)